Wieder zurück aus Deutschland

Leider sind wir wieder zurück aus Deutschland.....

Ja, helaas zijn we weer terug uit Duitsland. Het weekend is als een speer voorbij gevlogen. Vrijdag kwamen we best laat aan in het hotel (Park Inn Bielefeld), zo rond 21.00 uur. Angelo moest namelijk eerst nog werken. Hij zou wel eerder klaar zijn, maar er gingen dingen mis, waardoor het later werd. Pas rond 16.00 uur konden we vertrekken. Zoals jullie misschien weten stonden er door het hele land files (wel 450 kilometer totaal!), plus dat het nog hondenweer was, dus kwamen we best laat aan. Onderweg wilden we het hotel bellen om te zeggen dat we later kwamen (voordat de kamer zou worden weggegeven). Ik kwam er toen meteen achter dat ik geen internationale nummers kan bellen, pff, morgen meteen Telfort bellen dus. Dan maar naar Hotelspecials gebeld, waar we hadden geboekt, en de vrouw aan de telefoon zou het hotel voor ons bellen. Alles is dus goed gekomen gelukkig.

Het hotel zag er heel netjes en schoon uit. De kamer was ook mooi en fris, echt een aanrader! Voor het geld hoef je het niet te laten, want het kostte TOTAAL maar 99 euro voor 2 personen, 2 nachten met 2x ontbijt!

We zaten in een zeer groene omgeving, op een berg, erg mooi! Dit was het uitzicht vanaf het hotel (niet vanuit de kamer). De foto is ingezoomd, in het echt was het heel hoog.

Hier nog een foto van ons zwembad bij het hotel. Ik twijfelde nog of ik een duik zou nemen, maar de eendjes waren me net voor.

Na aankomst zijn we even wezen douchen na al dat geplak in de auto, en daarna gingen we een stukje rijden. We hadden best honger, maar natuurlijk was bijna alles al dicht. We kwamen uit bij McDonald, dus gingen we daar maar eten. Na het eten gingen we weer terug naar het hotel, waar we even tv hadden gekeken, maar al snel vielen we in slaap.

De volgende ochtend, zaterdag, stonden we rond half 9 op. Douchen en toen naar het ontbijt in het hotel. Je kon er van alles pakken. Alle soorten broodjes, beleg en vers fruit. Een vrouw die in het hotel werkte vroeg ons kamernummer. Het nummer was 123, en Angelo zei: "Ein...... zwei...... drei!" Ze keek erg vreemd en begon te lachen. "Ah, hundert-drei-und-zwanzig?" Toen zei hij maar 'ja' en daarna kwamen we bijna niet meer bij van het lachen.

Gelukkig was het heerlijk weer voor de verandering. Na het ontbijt zijn we het stadje, Bielefeld, ingegaan. Wel met de auto, want lopend is het echt te ver. Niks gekocht, alleen maar gewandeld. Leuk in Duitsland is dat er speciale parkeerplaatsen zijn voor vrouwen! Hoe verzinnen ze het!

Wel hebben we even ergens gezeten en een warme chocomelk gedronken. Dat was erg lekker. Verder was er daar niet echt veel te beleven. Ik had op internet gelezen dat er een dierenpark (Heimat-Tierpark Olderdissen) in de buurt was, en had voor de zekerheid het adres al in mijn Tomtom gezet, voor het geval dat. Wij dus daar naartoe. We hoefden alleen maar 1 euro te betalen voor het parkeren, de entree was gratis. Een heel groot park, en best leuk ook. Wel veel heuveltjes, dus het was soms best een geklim, maar het was wel de moeite waard. Er stonden van die automaten waar je voor 50 cent van die korrels kon kopen, speciaal om sommige dieren mee te voeren. Helaas had ik nog maar 1 muntje van 50 cent. We hebben een hertje uit onze handen laten eten, echt schattig.

Na het dierenpark gingen we weer een stukje rijden. Uiteindelijk kwamen we uit bij een baby- en kinder(speelgoed)winkel. Een grote zaak, met vooral veel speelgoed, maar ze hadden ook een kledingafdeling. Angelo zag een blouse hangen en wilde die meteen kopen voor Bruce. Ik vroeg nog: "Wat voor broek moet hij daaronder dragen?" Toen kwam hij aan met een klein spijkerbroekje. Allebei maat 62. Hij was echt blij en kan niet wachten tot Brucie zijn nieuwe outfit aan kan. Erg schattig ook weer.

Na de babywinkel gingen we weer terug naar het hotel. Eventjes geslapen, weer opgefrist en een stukje gereden. We gingen eten bij Mr. Wok. Dat was wel erg lekker. Ik heb bami gegeten (gebratene Nudeln) en Angelo Nasi Goreng. Naast Mr. Wok zat ook een ijszaak, en daar hebben we nog een ijsje genomen. Angelo in zijn beste Duits hahahaha "Ein Cup (?) mit 4 bolletjes." Hahahaha ik lachte me rot. Die vrouw: "Ein Becher?!" "Jaaaa ein Becher." Toen we de smaken hadden uitgekozen, vroeg ze nog of we er 'Sahne' op wilden. "Sahne???" Zij ook met haar handen uitleggen... Ohhhhhhhhhh slagroom!! "Nein, danke schön!" Whahaha echt lachen in Duitsland, maar we komen er wel! Zo leren we ook nog eens wat.

Vannacht/ 's Morgens vroeg ging Brucie flink tekeer. Angelo was weer eens aan het dromen en riep ineens uit het niets: "Kijk dan, voetje!! Echt grappig!" Ik vroeg me af waar hij het nou weer over had, en probeerde maar verder te slapen. De volgende ochtend vertelde hij dat hij had gedroomd over baby, en dat hij een voetje zag tegen mijn buik. (Zoiets als op dit plaatje. NEE, dit is niet mijn buik!!!).

Ik lachte me rot, en zei dat ik hem vannacht al ineens over een voetje hoorde blèren, en niet wist waar hij het over had. Ach wat schattig, hij droomt zelfs over baby hahaha.

Vanmorgen voor de tweede en laatste maal ontbijt in het hotel. Voor 12 uur moesten we uitchecken, maar wij deden het al rond half 11, omdat we toch al klaar waren. Zoals vrijdag, regende het nu ook weer, dus besloten we om maar meteen terug te rijden. Het was immers een reis van bijna 4 uur...

Om een lang verhaal kort te maken: We zijn weer veilig thuis, en het is erg gezellig geweest. We hebben niet erg veel gedaan, maar dat was ook niet de bedoeling.

Bruce is nog niet geboren, en beweegt goed. Helaas voor jullie geen wilde verhalen over een spectaculaire bevalling langs de Autobahn of in een Duits ziekenhuis! Nog zo'n 3, hooguit 4 weken...

PS: Bruce is nu ouder dan zijn broer Aidan. Vreemd idee, maar ik ben er wel blij om.

TSCHÜSS!!!