Zwangerschapscontrole in Nederland

Naar aanleiding van mijn laatste vraag, wil ik er nu een blog over schrijven.

Hier in Nederland krijg je normaal gesproken alleen een termijnecho om te kijken hoe lang je precies zwanger bent, de combinatietest als je hier voor kiest (wordt trouwens alleen vergoed als je 36 jaar of ouder bent), en de 20 weken echo. Verder wordt er de hele zwangerschap niet meer naar je kindje, vruchtwater of placenta gekeken als het goed LIJKT te gaan.

Een verloskundige voelt wat aan je buik om de ligging te bepalen, luistert met een doptone naar het hartje, meet je bloeddruk, je gewicht wordt opgeschreven en je urine wordt gecontroleerd op eiwitten.
Vorig jaar vertelde de verloskundige mij dat ik een smalle baarmoeder had, en dat ze daardoor niet goed kon voelen hoe groot de baby was. Ik moest naar het ziekenhuis voor een groeiecho.
Toen ik de gynaecoloog tijdens mijn huidige zwangerschap vroeg over een smalle baarmoeder, lachte ze me bijna uit en zei dat dat echt een onzin was, en ik niet naar de verloskundige moest luisteren. Je baarmoeder groeit gewoon mee met het kind, en het is maar net hoe de baby in je buik ligt. Een baarmoeder is niet breed of smal.

De verloskundigen vond ik allemaal heel aardig hoor, niks op aan te merken. Ze vroegen me ook altijd hoe ik me voelde enzo, en namen ook de tijd, maar voor mijn gevoel ging ik altijd voor niks. Vragen had ik nooit, ik zoek alles altijd op internet op. Voor leuke praatjes of om een band creëren met de verloskundigen hoef ik niet te gaan. Het interesseert me werkelijk niet wie die bevalling doet, ook al zie ik ze tijdens de bevalling voor het eerst, als ze hun werk maar goed doen, en als alles maar goed gaat met mijn kind. Ik kom daar niet voor de gezelligheid, maar voor de gezondheid van mijn kind. Een persoonlijke band met de gynaecoloog of verloskundige zit ik dus echt niet op te wachten.

Ik vond het ook zonde om er vrij voor te nemen. Zolang ik de baby voelde bewegen, wist ik ook wel dat zijn hartje klopte. Dat je altijd kan bellen als je je zorgen maakt is ook heel goed, maar wanneer maak je je zorgen? Als je bloedverlies hebt, of als je de baby niet of nauwelijks voelt. Toen het met Aidan niet goed meer was, wist ik dat ook, en dat was ook meteen de eerste en laatste keer dat ik de verloskundige hoefde te bellen. Luisteren met de doptone weer, geen hartje... Alsnog met spoed naar het ziekenhuis voor een echo.

Als je verkalkingen in de placenta hebt, of te weinig vruchtwater, dan weet je dit niet! Daar is echt een echo voor nodig. Zo zijn er nog vast veel meer dingen die ik vergeten ben of niet weet. Voor mijn gevoel is een verloskundige meer iemand die je doorstuurt als ze/je denkt dat er iets niet goed is. Zelf zien ze niet genoeg.

De gynaecoloog kijkt iedere keer door middel van een echo de hele baby na. Het hartje, de blaas, de maag; maar ook de navelstreng, de placenta en de hoeveelheid vruchtwater worden in de gaten gehouden. Een verloskundige kijkt hier normaal gesproken nooit naar. (Er zijn blijkbaar uitzonderingen die wel regelmatig een echo maken). Wat als de placenta bijna op is of niet goed meer werkt? Dan zouden ze de baby kunnen halen bijvoorbeeld. Nu zien ze niks en dan *oeps* weer een kindje voor niks overleden.

Vaak zeggen mensen dat een gynaecoloog veel onpersoonlijker is dan een verloskundige, maar hier merk ik zelf niks van. In principe zijn ze hetzelfde, alleen de gynaecoloog doet veel meer, in bijna dezelfde tijd. Daar sta ik ook na 5 minuten alweer buiten, maar heb dan wel het gevoel dat ze iets gecontroleerd heeft. Ze neemt trouwens meestal wel de tijd, en ik kan ook alles vragen wat ik wil. Vorig jaar dacht ik steeds: "Pff weer een middag verpest voor niks, ik had gewoon kunnen werken."

Die excuses van 'meestal gaat het goed' daar hoef je bij mij ook niet mee aan te komen. JA, meestal gaat het goed inderdaad, maar bij degenen waar het niet goed ging, had een percentage van de overleden kindjes nog gewoon kunnen leven. Niet bij iedereen is alles te voorkomen, maar al is het maar een klein gedeelte! (Ik heb het hier niet over mezelf). Voor de ouders die 'voor niks' een kindje hebben verloren, maakt het niet uit dat het meestal goed gaat! Bij hen ging het mis! En al zou er maar een klein percentage 'gered' kunnen worden door betere controles, dan is dat al de moeite waard.

De kans dat ik de loterij win is ook heel erg klein, maar waarom koop ik dan toch weer iedere maand die staatsloten? Juist, omdat ik maar net die ene kan zijn! Ik geloof niet in kansberekeningen. Ook al niet voordat Aidan was overleden.

Uiteraard is het in veel landen veel slechter, maar we leven hier in Nederland, anno 2009, met de beste apparatuur tot onze beschikking. Waarom wordt er dan niet gewoon altijd gebruik van gemaakt? Waarom luisteren ze met een doptone, als je met een echo alles kan zien? Qua tijd ben je hetzelfde kwijt!

Je zou eigenlijk gewoon moeten kunnen kiezen. Veel mensen vinden het fijn om bij de verloskundige onder controle te zijn, maar ik weet ook dat er heel veel mensen veel liever bij de gynaecoloog lopen.

De hoeveelheid controles vind ik trouwens wel goed, dat hoeft echt niet iedere week. Bij een volgende zwangerschap zou dat voor mij ook niet hoeven, als deze 'gewoon' goed afloopt. Alleen in plaats van luisteren kunnen ze toch ook kijken, en er net zo veel (of weinig) tijd in steken...

Kortom: Ik vind dat het véél beter kan hier in Nederland!