Vandaag is het een jaar na de geboortedag van Aidan. Ik voel me nog net als gisteren, gewoon normaal. Anderen hebben er meer moeite mee dan ik. Wat zeg je op zo'n dag? "Gefeliciteerd"? "Sterkte"? Eigenlijk is het allebei een beetje vreemd. Vooral omdat ik me goed voel.
Net zijn Angelo en ik naar Aidan geweest. Daar hebben we 2 knuffeltjes neergezet, die ik sinds de begrafenis al thuis had bewaard. Ze zijn van mijn nichtje en neefje, maar ze horen eigenlijk daar te liggen, dus dat hebben we vandaag maar gedaan. Bloemen en plantjes hebben we (mijn moeder, zusje en ik) gister al neergezet, dus het is alweer aardig vol nu...

Terwijl ik dit schrijf is Bruce volop in beweging. Lekker gevoel, hij maakt echt een heleboel goed!
Aidan, zorg goed voor je broertje, zodat we volgend jaar zijn eerste verjaardag wél uitgebreid kunnen vieren!

reacties (0)