32 weken en Aidan
Hier nog maar eens een blogje. Vandaag ben ik alweer 32 weken zwanger! Wat vliegt de tijd! Ik blijf het zeggen, ik weet het, maar het is gewoon zo...
Met mij gaat het nog steeds goed. Dat ik precies een jaar geleden in het ziekenhuis lag, liep, zat en hing, om de bevalling op te wekken, dat doet me eigenlijk niet veel. Zelfs het weer is hetzelfde. Toen was het ook prachtig zonnig weer. Ik vind het nu niet erger of minder erg dan vorige week ofzo. Dat het nu weer 2 mei is maakt mij niet uit. Gelukkig maar...
Over ruim 13 uur is het een jaar geleden dat Aidan werd geboren. Ook daar zie ik niet tegenop. Een maand geleden was het 11 maanden geleden dat hij werd geboren, en 2 maanden geleden 10. Dat is voor mij hetzelfde eigenlijk. Ik weet dat ik raar ben en anders dan anderen hahaha maar ik meen het wel.
Straks ga ik met mijn moeder naar de plantenwinkel om mooie plantjes en bloemen te kopen, en daarna zetten we het op zijn graf, zodat het er morgen op zijn 'verjaardag' (ook al verjaart hij niet) in ieder geval mooi bijstaat.
Ik denk ook helemaal niet aan hoe het had kunnen zijn. Dat hij een jaar zou worden morgen, en wat hij allemaal zou kunnen al, hoe hij eruit zou zien... Daar denk ik eigenlijk geen moment aan. Hij zal altijd mijn baby van 34 weken blijven. Hij zal nooit groeien, ook niet in mijn gedachten. Denken aan hoe het zou kunnen zijn, zou het alleen erger maken dan het is.
Zijn broertje moet gezond en levend op de wereld komen, en dat is nu het belangrijkste. Over 5 weken mag hij officieel al geboren worden! En anders gaan ze hem halen over een week of 6... Spannend. Ik kan niet wachten tot ik mag bevallen en hem eindelijk kan bewonderen!
(Ik moet er wel bij zeggen dat dit ook voor een heel groot deel te danken is aan deze zwangerschap. Dat maakt het wel veel makkelijker. Ik weet niet hoe ik er nu aan toe zou zijn als ik niet zwanger zou zijn.)
reacties (0)