Naar de gynaecoloog geweest

Vanmiddag om 14.00 uur kon ik in het ziekenhuis terecht, zoals jullie in de vorige blog konden lezen. Waar ik normaal minimaal een half uur moet wachten, werd ik nu binnen 5 minuten al geroepen.

Een heel vriendelijke vrouw kwam mij halen en ik mocht in een kamertje gaan zitten. Ze vroeg me hoe ik me voelde, naar aanleiding van een papier voor haar neus, waar opstond wat ik door de telefoon had verteld. Ze werken echt goed samen daar in het ziekenhuis, en niet langs elkaar zoals bij vele instanties en dergelijke. Vertel je iets aan de één, dan weet de ander waar je de volgende keer bent ook het hele verhaal, erg fijn. Maar goed, ze vroeg dus het één en ander, en ik vertelde precies hoe ik me voelde. Ook dat de vorige zwangerschap perfect liep, net als deze, en ook alle controles altijd geweldig waren. Ik vertelde het gelukkig zonder twijfel of gestotter, en het ging precies zoals ik hoopte.

Ze was echt heel aardig, en begreep precies hoe ik me voelde. Ze vertelde zelfs dat zij het ook had meegemaakt met haar eerste kindje, en dat ze een vreselijke tweede zwangerschap had, geestelijk was het heel zwaar. Daar achteraan zei ze dat ze na die eerste keer wel 2 gezonde kinderen op de wereld heeft gezet. Dit om mij enigszins gerust te stellen, hoewel ze besefte dat ik daar ook niet heel anders door zou gaan denken.

Ik vertelde dat ik eens in de 4 weken controle heb, en dat de laatste afspraak zelfs in de 5e week was gepland, omdat het de week ervoor vol zat. Ik zei dat ik dat veel te lang vond duren, en dat 4 weken al heel erg lang was. Ze was het volkomen met mij eens en zou met de gynaecoloog gaan praten en haar vragen of ik niet vaker op controle kon komen. Ik zei dat ik desnoods weer onder controle wil gaan bij de verloskundige, als het niet anders kon qua drukte. Ze zei dat ze dan maar plek moeten maken!

Ik mocht gaan liggen, want ze zou een doptone halen om naar het hartje te luisteren, en het gelijk doorgeven aan de gynaecoloog. Dus ik helemaal klaar op die bank, komt ze terug: "De gynaecoloog wil je zelf hebben." Ze bracht me bij de gynaecoloog en bleef er ook bij. Ze vertelde precies wat ik haar had verteld en ook de gynaecoloog was erg begripvol, en vond het logisch dat de angst toeneemt. Ook zei ze dat ik zeker vaker op controle mag komen, en dat ze 4 weken ook lang vindt. Nu mag ik iedere 2 weken komen en krijg ik ook vaker echo's tussendoor. Ze zei erbij dat als ik me binnen die 2 weken ongerust maak, dat ik dan meteen mag bellen. Ze raadde me af om ook nog eens bij de verloskundige op controle te gaan. "Als er wat is, gewoon bellen."

De afspraak van 10 maart blijft staan, maar ik krijg de week ervoor (2 maart) nog wel een gewone echo. In het dossier werd ook geschreven: "Ter geruststelling een echo". Daarna mocht ik het andere kamertje in voor een echo. Die andere vrouw was ook mee gekomen. Mijn buik was goed gegroeid zei ze. Na het meten van mijn buik/baarmoeder kwam ze uit op 25 weken. Gel op mijn buik gesmeerd en dat ding erop. Meteen zagen we het hartje van Bruce en hij was weer druk bezig, waar ik niks van voelde. "Ahhh..." hoorde ik de vrouw naast mij zeggen. Zijn armen zwaaiden in het rond en toen begon meneer ook op zijn duim te zuigen. Echt schattig. 'Klik' en daar maakte ze een foto. Ze keek alles na, ook zijn hoofdje, vruchtwater, moederkoek, alles... "Hij doet het heel goed, niks mis met dit kindje!" Fijn om te horen, het neemt tijdelijk weer wat onzekerheid weg. Toen hij er weer mooi voor lag twijfelde ze geen moment en maakte nog een foto. Ik kan niks anders zeggen dan dat ik echt heel erg tevreden ben over de gynaecoloog, echoscopiste en de andere mensen die daar werken! Ze nemen echt steeds alle tijd voor me, en ik krijg niet het idee dat ik word opgejaagd.

Voorlopig voel ik mij weer even goed. Hopelijk blijft dit minstens tot 2 maart zo, dan krijg ik dus weer een echo.

Hier de 2 foto's van vanmiddag:

Links zie je, als je heel goed kijkt, zijn hoofdje. Zijn arm (duim) gaat richting zijn mond.

Hieronder zie je links zijn hoofd weer, alleen nu van de voorkant. De 2 oogkassen zijn duidelijk te zien (die grote ronde gaten in zijn hoofd), neus, mond, en weer zijn handje naar zijn mond. Als je een beetje weet hoe een skelet eruit ziet, dan zie je hier ook wel wat in hahaha