Afspraken gemaakt

Ook heb ik het ziekenhuis gebeld net, poli gynaecologie, en verteld dat ik me vaker onzeker voel en meer controles wil. Ik heb al een afspraak op 10 maart staan. Moest eigenlijk een week eerder, maar toen was er geen plek. De afspraak is 5 weken na de vorige, en ik vind 4 weken al erg lang. Nu mag ik vanmiddag komen om nog eens naar het hartje te luisteren, als dat mij gerust stelt, en om te praten met iemand. Ik weet niet of dat de gynaecoloog is of iemand anders, maar dat maakt niks uit. Als ze maar weten hoe of wat. Ik zei dat ik hem op dit moment wel voel bewegen, dus dan klopt het hartje natuurlijk ook, maar dat ik niet weet hoe ik me volgende week weer voel, of de week erna, en dat ik gewoon vaker wil komen. Vanmiddag om 14.00 uur dus naar het ziekenhuis en dan zie ik het wel.

Het is niet dat ik niet WIL werken, het voelt gewoon niet goed. Als ik mijn buik thuis kon laten rusten om baby lekker door te laten groeien, zou ik het meteen doen en nu nog naar mijn werk gaan. Ik zit echt niet voor mijn lol thuis, ik ben ook liever bezig. Als ik werk voel ik de baby minder, tenzij ik hele tijd zit, maar mijn werk bestaat niet alleen uit zitten. Kantoorwerk de hele dag wil ik ook niet (pijn in me rug van de hele tijd zitten), en als ik later moet beginnen dan heb ik al geen zin meer om te gaan. Ook denk ik alleen maar aan baby dan, en heb ik mijn aandacht amper bij het werk. Ik concentreer me steeds (AUTOMATISCH) op mijn buik en de bewegingen. Natuurlijk weet ik dat dat niet de bedoeling is, en dat ik mijn aandacht op andere dingen moet richten, maar dat gaat nogal makkelijk zeg... Als ik dat kon, deed ik het meteen.

Ik ben absoluut geen profiteur, en heb er zelfs een hekel aan als mensen kunnen werken maar het verrotten en alleen maar willen vangen. Dan kunnen ze ook nog zó liegen dat iedereen ze gelooft en ze 'lekker' hun leven lang in de bijstand kunnen zitten. Nou, zo zit ik echt niet in elkaar, en dat wil ik ook niet. NOOIT heb ik mij ziek gemeld, en ik betaal al jaren voor anderen. Zelfs als ik wél ziek ben ga ik nog werken, terwijl anderen thuis blijven voor een miezerige verkoudheid.

Vooral omdat de vorige zwangerschap nét zo perfect verliep als deze nu, wordt het moeilijker om vertrouwen te blijven hebben. Wie garandeert mij dat het niet weer gebeurt? Natuurlijk is de kans erg klein, maar een kans blijft een kans. Klein of groot. Is de kans groot dat het weer gebeurt, dan wil dat nog niet zeggen dát het gebeurt, en is de kans klein, dan zou het dus ook wel weer kunnen gebeuren. Ik geloof absoluut niet meer in kansberekeningen... Bij Aidan had ik 2 weken voor zijn overlijden nog een perfecte groeiecho gehad. Nota bene in de middag voor hij overleed, zo niet, dezelfde middag, had ik nog een zoveelste GOEDE controle bij de verloskundige gehad. Dus al ga ik straks naar het ziekenhuis en hoor ik het hartje, wie zegt dat het niet stopt terwijl ik op weg ben naar huis??!

Ik ben nu zover dat ik zelfs gratis thuis zou blijven zitten, mocht ik geen recht hebben op de ziektewet. Mijn rekeningen binnen laten komen en niet kunnen betalen, het interesseert me niet meer. Ik heb liever een levend kind en achterstallige rekeningen, dan een vette bankrekening en nog een dood kind..