Bangmakerij
Gek word ik van mensen die anderen bang willen maken met hun eigen slechte ervaringen. Ik noem hier geen namen, maar het verhaal moet ik wel kwijt.
Tijdens je zwangerschap heb je weleens dat je onzeker wordt, en je afvraagt of je het allemaal wel (aan)kan. Ook de angst voor de bevalling kan toenemen. Dat had ik zelf ook tijdens mijn eerste zwangerschap. Bang dat het één van de ergste pijnen in mijn leven zou zijn, dat ik volledig uit zou scheuren en uiteindelijk een stoma zou krijgen omdat 2 gaten 1 zouden worden. Zulke dingen. Ik was alleen bang voor het moment dat de baby naar buiten zou komen, en niet voor de weeën. Daar hield ik me niet mee bezig.
Er was ook een MANNELIJKE collega die mij tijdens mijn zwangerschap van Aidan vroeg: "Hoe denk je dat een bevalling voelt?" "Nou, vertel!" "Moet je je bovenlip over je voorhoofd trekken, daar kan je het mee vergelijken." Maar goed dat het een man was, en ik het niet al te serieus nam.
Gelukkig had (en heb) ik een vriendin die eerder was bevallen. Zij stelde mij gerust door te zeggen dat het heel erg meeviel, en dat het lang niet zo erg was als zij vantevoren had gedacht. De weeën waren wel pijnlijk, maar te doen, en de geboorte zelf viel 100% mee. Het voelde alleen wat branderig. Door haar was ik helemaal niet meer bang voor de bevalling, en ging ik het met een gerust hart tegemoet.
Toen ik het zelf had meegemaakt, kon ik niet anders dan haar gelijk geven. Maar ja, ik had geen volgroeide baby, die geen ECHT geboortegewicht had, dus natuurlijk was mijn bevalling een eitje. Dat hij 3 weken later officieel geboren had mogen worden, wordt maar even vergeten.
Als iemand dan een blog schrijft over al haar angsten, dan kan je die persoon gerust stellen, waardoor ze misschien zelfs zin krijgt in de bevalling, of je kan haar nog banger maken door te zeggen dat het 'megapijnlijk' is en dat een bevalling helemaal niet mooi is. Nou, ik vond het dus wél iets moois. En dat ondanks de hele situatie. Mij wordt verweten dat ik heb geschreven dat ik het overdreven vind, en dat sommige mensen niks kunnen hebben. Sommige mensen huilen en gillen al bij de eerste wee. Dat ik weeën vergelijk met heel erge krampen op de wc, is omdat ik het zo heb ervaren. Natuurlijk zijn er bevallingen die wel heel pijnlijk zijn en lang duren, maar dus niet allemaal.
Als je al met angst je bevalling tegemoet gaat, is het niet bevorderlijk voor het verloop ervan. Je moet rustig blijven en goed luisteren. Dit voorkomt ook uitscheuren en onnodig knippen. Als je vantevoren al gestrest bent, werkt dat allemaal tegen.
Waarom mag je wel mensen gek maken en vertellen dat het een hel is, en liever niks zeggen als het wel meeviel? In ieder geval, als ik het wél een vreselijke ervaring zou hebben gevonden, en er is iemand die bang is en er iets over zegt, zou ik NOOIT vertellen hoe verschrikkelijk het allemaal was. Tenzij ze per se wil weten hoe het was, dan is het wat anders. Maar zolang ze alleen haar angsten uitspreekt, maak haar dan niet nóg banger! Geef haar een rustig gevoel en niet nóg meer zenuwen! Zorg dat ze zin krijgt in de bevalling, dat maakt haar alleen maar sterker.
reacties (0)