Ik ben eigenlijk helemaal niet bezig met mijn zwangerschap. Ik voel me wel blij en heb het er wel over, maar heb niet echt het gevoel dat ik zwanger ben. Ben ook niet meer misselijk geweest na die ene ochtend, en verder voel ik ook niks. Overdag vergeet ik het zelfs. Veel mensen vragen me wanneer ik naar de verloskundige ga. Een tijdje geleden al besloot ik om daar in ieder geval niet heen te gaan. Na die brief van de gynaecoloog was het me helemaal duidelijk: Als ik zwanger ben, ga ik op controle bij de gynaecoloog. Nu ik dus echt zwanger ben, denk ik er nog steeds zo over.
De verloskundige was tijdens mijn zwangerschap van Aidan al meer een verplichte afspraak. Het liefst wilde ik er geen vrij voor nemen, en na elke afspraak van 5 minuten, vond ik het ook erg zonde van mijn vrije (dure) dag. Het enige waar ik eigenlijk voor moest komen was het hartje luisteren, bloeddruk opmeten en vragen stellen die ik nooit had. Het hartje klopte altijd, ook nog de middag voordat het stopte met kloppen. Dat had ik toen ook meteen door, daar had ik echt geen verloskundige voor nodig... Voor mij hoeft dat niet meer dus. Alles wat zij deden kan ik thuis ook, bij wijze van spreken.
Daarom wil ik liever naar de gynaecoloog. Dan heb ik meer het idee dat ik niet voor niets ga. Meer echo's en het gevoel dat ik bij iemand op controle gaat, die er echt verstand van heeft. Natuurlijk weet een verloskundige ook alles, het is ook maar een gevoel.
Bij Aidan testte ik pas toen ik 7 weken zwanger bleek te zijn. Anderhalve week later heb ik pas gebeld, en toen ik 9 weken zwanger was kon ik op controle komen.
Nu heb ik nog helemaal niet het idee dat ik een afspraak moet of wil maken. Veel mensen vragen me wanneer ik ga, maar ik weet het nog niet. Ik dacht dat ik zou bellen als ik een week of 7 of 8 ben, maar dat is dan al over 3 of 4 weken... Het voelt zo snel. Ik heb niet het gevoel dat het mis gaat, maar toch wil ik nog niet op controle. Lichamelijk voel ik me helemaal niet zwanger, en het lijkt iets wat ver weg is. Misschien bel ik over 6 weken... nog maar even kijken of ik dan al gegroeid ben, of me anders voel.
Ik wil ook geen binnenwaardse echo. Niet omdat ik bang ben ofzo, maar omdat dat betekent dat het nog te vroeg is om het gewoon via je buik te kunnen zien. Ik wil ook niet vroeg gaan, omdat het hartje dan misschien nog niet klopt, en ik me druk ga maken voor niks. Het liefst wacht ik tot een week of 11 (of langer...). Als ik nu al bel, zit ik weer weken tegen een afspraak aan te hikken....
Als het goed zit, is dat over 6 weken ook nog wel zo. Als het niet goed is, dan komt het ook vanzelf wel naar buiten. (Al denk ik niet dat dat gebeurt). En dan nog een reden om nog niet te bellen: Als ik dan pas bel, is het eerste trimester ook gelijk voorbij, en duurt de zwangerschap niet zo lang voor mijn gevoel.
reacties (0)