Waarom wil ik kinderen?

Vaak heb ik mezelf deze vraag gesteld. Ook vraag ik me af waarom andere mensen kinderen geven. Ik denk dat er vele redenen zijn om kinderen te willen hebben.

Ik wil mezelf nuttig maken en een doel hebben om voor te leven.
Iets van de persoon waar ik het meest van hou en van mezelf terug kunnen zien in een klein wezentje.
Uit nieuwsgierigheid. Hoe zou het zijn? Hoe zou ik als moeder zijn?
Omdat ik nooit als eenzame bejaarde wil eindigen.
Dingen wil hebben om naar toe te leven, naar uit te kijken.
Het leven door willen geven aan een volgende generatie.
Kinderen maken mijn leven compleet.
"De glimlach van een kind, doet je beseffen dat je leeft!!!"

In ieder geval ben ik tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk behoorlijk egoïstisch is om kinderen te willen krijgen. Je doet het namelijk alleen voor jezelf. Ook al is de wereld nog zo verrot of arm, kinderen blijven er altijd komen. Iedereen wil toch kinderen voor zichzelf, niet voor anderen? Alleen de mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen in zo'n wereld als waarin we leven, die denken niet aan zichzelf, maar aan een nooit geboren kind, die ze geen ellende aan willen doen. Al vraag ik me daarbij wel af of die mensen überhaupt wel een kinderwens hebben en het echt om die reden niet willen. Ook vind ik het leven waardeloos of nutteloos als het stopt bij mezelf.

Waarom willen jullie eigenlijk kinderen?

429 x gelezen, 0

In Overig

18/08/2008

reacties (0)

Sserap 19/08/2008

Ik wil er nog aan toevoegen dat ik ook vind dat mijn leven veel meer waarde heeft gekregen sinds mijn zwangerschap. Daarom ben ik zeker wel dankbaar dat het lot zo is gelopen.
Sserap 19/08/2008

Hey Eva,
Eigenlijk wilde ik nog geen kinderen, ik dacht dat ik er niet klaar voor was omdat mijn biologische klok nog niet was gaan tikken.. Het zit in de natuur van elke vrouw (op een aantal uitzonderingen na) om kinderen te willen en een verlangen naar zwanger zijn, bij de één gebeurt dit sneller als bij de ander, net als voor het eerst ongesteld worden denk ik, er is wel een gemiddelde leeftijd voor, maar die is ook niet bij iedereen van toepassing. Toen mijn eerste test negatief bleek was ik echter wel telleurgesteld, een deel van mij had de hoop dat die positief zou zijn, ook had ik het gevoel dat mijn lichaam en daarbij intuïtie mij in de steek had gelaten.. Toen ik een paar dagen later nog een test deed en die positief was, was het weer een ander verhaal, ik was wel blij maar ik had die verantwoordelijke gedachte en overwegingen..Na goed en lang nagedacht te hebben omarmde ik het lot, nu hou ik zoals je weet zielsveel van mijn zoon en is hij net zoveel gewenst als wanneer mijn klok wel had getikt. Sowieso geloof ik niet in plannen van het leven, dat je dingen goed overweegt en geregeld wil hebben is tot daar aan toe, zwanger worden is daarintegen niet van zelfsprekend, als het gebeurt is en blijft het een wonder, hoe jong of oud je ook bent, hoe imperfect de situatie dan ook mag zijn. Als het lot is en de tijd er rijp voor is gebeurt het, voor mij was dit iets sneller dan ik verwacht had, maar dat maakt mijn zoon zeker niet ongewenst. Er zijn ook mensen geweest die tegen mij begonnen over ''deze wereld'' maar ik had hoe dan ook een kinderwens, vroeger of later, je wilt inderdaad dat kleine mensje in je armen houden, een deel van jou, een deel van de vader, die je lief hebt en groot brengt, de wereld en situatie zal nooit perfect zijn of worden, er zijn altijd wel voor en tegens, het belangrijkste is dat jij het uit heel je hart wilt en je kindje lief zal hebben, als dat zo is, doet de wereld nog de mening van mensen, die bijvoorbeeld overpopulatie ter spraken brengen, er toe.