Maandelijkse donatie?

Van de week stond er weer eens iemand aan mijn deur, van Cordaid Kinderstem. Hij had een mooi praatje waar ik dit keer weer eens was ingetrapt... omdat het over kinderen ging denk ik. "Weet je hoeveel het kost om 1 kind een dag te kunnen laten eten??" "Nou, minder dan een euro", zei ik. "Een kwartje maar, mevrouw. Als u elke maand een donatie wilt doen, kunt u vele kinderlevens redden! Heeft u zelf kinderen?" "Euhm, ja eentje, maar die is 2 maanden geleden overleden en geboren." "Oh, oh, gecondoleerd! Maar zou u mee willen doen? U kunt per maand automatisch een bedrag af laten schrijven van 7,50 , 15 , of 50 (?) euro. Wat krijgt u ervoor terug? NIETS! Dat is omdat wij alle donaties gebruiken om de kinderen in de sloppenwijken te helpen. Ons salaris wordt er niet van betaald hoor! Dat betaalt de staat. U krijgt wel elk half jaar een nieuwsbrief, en u kunt op elk gewenst moment weer opzeggen door dit nummer te bellen. Wilt u hier tekenen?" "Nou oke. Maar niet meer dan 7,50 euro, want zelf hou ik ook niet veel over." "Nee, dat begrijp ik, de meeste mensen kiezen ook voor dat bedrag hoor," wijzend naar de gallerij. "En mag ik dan uw bankpasje even?" "Ja is goed, dan doe ik wel even de deur dicht." "Ja natuurlijk mevrouw, dat begrijp ik."

Daar zat ik dus weer eens ergens aan vast. Het zal wel komen doordat het over kinderen ging. Ze staan ook weleens aan de deur voor groene stroom en weet ik het wat voor onzin allemaal. Dan stuur ik ze al weg (tegenwoordig) voordat ze zich hebben voorgesteld. "Mevrouw ik ben die en die van Nuon..." "Sorry maar ik heb geen interesse." "Maar wilt u dan niet minder betalen?!" "Nee, zeker niet." "Dus u wilt graag te veel betalen voor uw stroom?" "Ja graag, dus ik heb geen interesse. Als u het niet erg vindt ga ik weer verder, ik heb het druk." Klaar, weg ermee. Voorheen was ik zo naïef dat ik in alle gladde praatjes van die lui trapte. Zo zat ik ineens 2 jaar vast aan een boekenclub, of een jaarabonnement op één of ander blad. Nu ben ik veranderd en trap ik nergens meer in, tot ze aan de deur komen en beginnen over zielige kinderen, dan word ik weer naïef en hebben ze er weer een klant bij....