Het wordt een beetje standaard verhaal en misschien zelfs saai, maar het gaat nog steeds goed met ons. (Liever saai dan te spannend) Baby is vaak druk. Hij heeft me nog geen harde schoppen gegeven of blauwe plekken, maar bewegen doet hij goed. Vaak komt er een harde bal naar boven die haast door me buik heen drukt haha, baby z'n kont(je). Ook kietelt hij me iedere keer vlakbij me liezen, waardoor ik weer van houding moet veranderen, want ik kan niet tegen kietelen, stoute baby.
Slapen wordt moeilijker. Het is lastiger in slaap te komen, ik word vaker wakker om weer voor de zoveelste keer naar de wc te gaan en ook zomaar word ik regelmatig wakker en kom dan bijna niet meer in slaap.
Deze week (week 17) heb ik veel gewerkt, 45,75 uur. De hele week gewoon en dan ook zaterdag nog overgewerkt tot 12 uur. Donderdagochtend toen ik weer naar mijn werk moest kreeg ik mijn schoenen bijna niet aan, ik dacht dat ik dikkere sokken aan had gedaan, maar het waren dus gewoon mijn voeten die helemaal dik waren geworden. Geen gezicht, zag mijn enkels niet eens meer, en mijn voetzolen brandden alsof ik de avondvierdaagse had gelopen op verkeerde schoenen. Maar goed, heb me er maar in geperst en weer naar het werk gegaan...
Voor de meeste mensen zou dit de laatste werkweek zijn (over 6 weken uitgerekend), maar ik stop pas (= al!!) over 2 weken.
Lichamelijk heb ik helemaal nergens last van, vermoeide voeten is het enige 'lastige', en daar klaag ik maar niet over, alleen dat het er niet uit zag. Gelukkig is het nu weer minder, en kan ik mijn enkels weer beter zien.
- In week 18 werk ik maandag (06.30 - 16.00 uur) en vrijdag (06.45 - 16.00 uur) de hele dag, dinsdag vrij omdat ik naar de verloskundige moet. Woensdag (koninginnedag), donderdag (hemelvaartsdag) en zaterdag werken we halve dagen (06.45 - 12.00 uur). Zo kom ik weer aan de 31,75 uur. Wel een rustig weekje.
- Week 19 is dus mijn laatste week. Dan werk ik maandag (06.30 - 16.00 uur), dinsdag, woensdag en donderdag (06.45 - 16.00 uur) en vrijdag (06.45 - 15.00 of 16.00 uur). Dat is weer 40,5 of 41,5 uur.
Hopelijk ben ik tijdens de bevalling net zo sterk en valt het net zo mee als de zwangerschap. Ik heb me voorgenomen om niet te gaan schreeuwen of vloeken maar gewoon rustig te blijven en het maar ondergaan, want anders kost het ook alleen maar energie en je schiet er niks mee op. Misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat zien we dan wel weer.
Dit was het weer even voor nu. Iedereen is weer op de hoogte van hoe het nu gaat zo in de laatste weekjes. Volgende keer meer.
reacties (0)