Het schiet nog niet erg op allemaal

Hoe oud is je kindje? Hoe kan het dat hij uit zijn bed kan komen? Slaapt niet meer in een ledikant of klimt hij daar uit?

Is hij niet gewoon heel erg aan het uit proberen? Ik lees alleen maar: hij wil zus, hij wil zo. Hij heeft hierin niks te willen he? Ik zou heel die methode lekker los laten en consequent en duidelijk zijn.

Het is nu bedtijd, tijd om te slapen en mama is beneden als er wat is kun je roepen. Hij moet leren dat hij niet achter je aan komt rennen of uit zijn bed mag komen.

Anders blijf je ouwehoeren met een stoel en krijgt hij alsnog zijn zin.

O, nog een ander idee:

Maak gebruik van zijn idee. Dus, jij gaat naar beneden, hij komt na enkele minuten achter je aan. Bedenk: iedere seconde dat hij alleen in zijn kamer is, oefent hij met alleen zijn.

Maar nu ga je het omdraaien. Spreek af dat hij in bed moet blijven en dat jij iedere drie minuten bij hem komt kijken. Even zwaaien om de hoek van de deur en dan ga je weer. Dat vraagt in het begin even wat, maar het alternatief is dat je op een stoel op zijn kamer zit. De eerste avond zal het lang duren en is het voor de meeste kinderen vooral heel interessant. Niet gaan kletsen, je kan fluisteren: “Goed gedaan! Ik kom over drie minuten weer kijken.” Maak dat interval echt kort en houd je eraan. Dan bouw je vertrouwen op. Stel je erop in dat het de eerste avond misschien wel twee uur duurt voor hij slaapt. Verwacht vooral het eerste uur een actief mannetje. Maar op een gegeven moment wordt het vertrouwd en saai en valt hij in slaap. Hou jezelf voor dat hij al die tijd dat jij op en neer sjokt oefent met alleen zijn in bed - in vertrouwen dat jij er nog bent. En dat je weer terug komt.

De tweede avond wacht je 3 minuten en 10 seconden. Gebruik een timer. De tweede avond zal hij waarschijnlijk al sneller in slaap vallen. En dan ga je opbouwen. Doe er in het begin om de dag 10 seconden bij. Niet te snel opbouwen. Later als hij het met gemak 5 of 6 minuten volhoudt, kan je om de paar dagen een halve minuut erbij doen. Als het vertrouwen er is dat je echt wel komt, dan legt hij een basis voor alleen zijn. Als 10 minuten lukt, doe je er elke dag een halve minuut bij. Of je laat het zo. Een interval van 10 minuten is waarschijnlijk al lang genoeg dat hij in het tweede of derde interval in slaap valt tijdens het wachten op jou.

(Alleen in bed liggen wachten terwijl je weet dat mama zo weer komt zwaaien, voelt namelijk veel fijner en veiliger dan in je eentje in bed liggen en mama morgen pas weer zien.)

Merk je dat hij onrustig wordt en wil gaan lopen om jou te gaan halen, doe dan een klein stapje terug (interval weer iets korter) en blijf even een paar dagen op dat niveau hangen, voor je voorzichtig probeert om het interval weer wat langer te maken. Voorkom altijd dat hij onrustig wordt en wil gaan lopen. Wees hem voor.

Op deze manier maakt hij heel wat meters met ‘alleen in bed liggen’. Hij zal eraan wennen en het steeds normaler vinden, Na een tijdje heeft hij het niet meer nodig dat je steeds komt kijken. Of het interval wordt uiteindelijk zo lang dat hij al lang slaapt voordat je de eerste keer komt kijken.

Deze methode valt of staat met vertrouwen. Om het te laten slagen, moet je het de eerste weken waarmaken en volhouden, zodat hij leert dat je altijd weer komt. Dat hij je kan vertrouwen.

Misschien is hij nog niet toe aan de volgende stap? Mijn moeder deed (lang geleden) de chair methode bij mijn zusje en heeft voor zover ik het me herinner nog best lang in de deur opening gezeten.

Ik probeer even mee te denken:

Kan je iets rommelen (een moederklusje doen) in de gang? Bv was vouwen, was ophangen? Met de deur open zodat hij je kan zien en horen? Gerammel van de wasknijpers bijvoorbeeld? Dan kan je eerst rommelen in de deuropening, daarna in het zicht in de gang, daarna ga je heen en weer lopen (kort uit zicht, binnen 10 tellen weer in het zicht) en dan weer langere tijd in het zicht. En zo langzaam opbouwen naar steeds langer uit zicht maar wel hoorbaar, zodat hij hoort dat je er nog bent. Op deze manier kan hij langzaam wennen aan het feit dat hij je niet ziet, maar doordat hij je hoort weet hij dat je er bent en went hij toch aan de lege kamer waarin hij jou niet ziet.

Mijn tweede tip: Geduld! Vertrouwen, moed en zelfvertrouwen moeten groeien. Denk niet meteen dat het niet werkt, soms hebben jonge kinderen even iets langer nodig. Vertrouw op jezelf en op hem. Geef het een maand of vier. Niet te snel

Als hij bij een volgende stap weer uit bed komt, ga dan weer een tijdje terug naar de vorige. Anders leer je oud gedrag aan en beschadig je het opgebouwde zelfvertrouwen. Werk door naar je doel, maar heel langzaam. Mijn moeder legde eerst haar voeten in de deuropening (ze zat op de grond) en schoof echt cm voor cm richting deur en in de deuropening. Tot ze uiteindelijk buiten de kamer zat (zichtbaar voor de deuropening) en schoof daarna gedurende weken heel langzaam steeds een paar cm verder uit zicht.

Mijn tip zou zijn: Hou vol. Lange adem. Niet van methode wisselen, blijf bij je chair methode, maar ga vooral niet te snel. Jullie komen er samen wel. Maar geef hem de tijd. Hij doet dit niet om je te pesten, hij mist het zelfvertrouwen om alleen te zijn. Dat moet groeien. Maak de vervolgstapjes kleiner en laat voor jezelf los per wanneer het over moet zijn. Ik zou voor nu terug gaan naar de vorige stap. Bouw vertrouwen terug op. En begin dan na 1 of 2 nachten om echt cm voor cm (nou ja, stapjes van 5 cm kan ook, maar het verschil moet voor hem niet merkbaar zijn) richting die deuropening te werken. Net zo lang totdat je er in zit en dan langzaam eruit. Niet te snel! Want merkt hij dat je steeds een stukje opschuift, dan wordt het vaak lastiger. Terwijl hij anders ongemerkt went.

Dat zou mijn advies zijn. Voel je uiteraard vrij om het lekker naast je neer te leggen en iets anders te doen. Wat wordt er een hoop geduld en uithoudingsvermogen van jou gevraagd! Ik vind dat je het heel goed doet! Je mag trots op jezelf zijn!!

T ene kind is het ander niet simpel zat. Dus iedereen kan z’n mond vol hebben van van alles en nog wat maar jij zit daar. Heb met m’n oudste van 1,5-3,5 pride and prejudice gekeken 🤷‍♀️🤷‍♀️ En dat was vaak 10 min en hij kon naar bed .. anders DRAMA. Ja sorry dan maar iets vaags wat wel werkt ook al is het “ scherm” hij kon prima slapen daarna. Succes met je struggle 💪🏻

Wat dapper van je dat je het zo volhoudt. Ik heb bij mijn oudste kindje ook van alles geprobeerd,waaronder de chair methode… op basis van alles wat ik las MOEST dat werken. Nou niet dus 😂

Wij hebben ons er bij neergelegd, het wordt helaas weinig tot niet begrepen door onze omgeving en familie. Ze vinden het idioot bij je kind te blijven zitten tot het slaapt. Mijn enige conclusie was, het ene kind is het andere niet.

Uiteindelijk met 3 jaar een nieuw poging gedaan, en dan in 1 keer goed, zonder stoeltje oid maar wel met veel uitleg waar mama was, wat ik ging doen, dat ik over een kwartier even een kus kwam geven. Ze was er aan toe en het werkte… nog steeds is het in slaap vallen geen probleem.

Ik heb besloten mn hart te volgen, doen wat goed leek voor mij en mijn kind. Achteraf geen spijt van, op het moment zelf was het erg moeilijk en heb ik wel 1000 x gewenst dat er een methode was die wel hielp.