Aan mijn prachtige dochter..

Aan mijn prachtige dochter,

De afgelopen tijd gebeuren er in onze omgeving dingen die maken dat ik mij soms angstig voel. Jonge mensen die s avonds naar bed gaan en de volgende ochtend plots niet meer wakker worden, mensen die onder een trein belanden maar ook een kind van 3 maanden oud dat zonder enige aanwijzing komt te overlijden. Het zet me aan het denken. We zijn mensen en we zijn kwetsbaar. Het heeft er toe geleid dat ik de drang voelde om iets voor je op papier te zetten. Want stel dat.. Stel dat er iets gebeurd waardoor wij niet meer de kans krijgen om herinneringen te maken samen.. Dan wil ik dat je weet dat ik het een eer vind om jouw mama te mogen zijn en dat ik meer van je houd dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden.

Dit weekend vieren we jouw tweede verjaardag. Compleet corona-proof uiteraard. Want naast alle gebeurtenissen die ik eerder al noemde, zitten we ook al bijna een jaar 'opgesloten' in huis. Ik ben blij met alle extra tijd die ik met jou en je broers door mag brengen. Maar het valt me ook heel zwaar. Een zware baan die 4 dagen per week mijn aandacht vraagt en de aandacht die ik tussen jou, je broers en je papa moet verdelen. Ik mis de uitstapjes die we als gezin altijd zo graag maakten. Een bezoekje aan de dierentuin, een wandeling door het bos of een bezoekje aan een (overdekte) speeltuin. Deze uitjes zorgde er altijd voor dat ik weer even mijn volledige aandacht op jullie gericht had. Ik merk dat dit me in de huidige situatie niet helemaal meer lukt. Er is altijd wel iets waardoor ik afgeleid ben of afwezig overkom. Dat is niet hoe ik het voor me zag toen ik moeder werd en daarom beloof ik je dat ik vanaf nu beter mijn best ga doen om jou de aandacht te geven die je verdient. Je bent dan wel de derde in de rij maar je bent uniek en het is geweldig om jou te zien ontwikkelen. 

Vanaf het moment dat ik wist dat we een meisje zouden krijgen, voelde ik mij onzeker. Een meisje? Wat ga ik daar mee doen? Ik ben zelf nooit een meisjes meisje geweest. Wat nou als jij dat wel bent? Hoe ga ik dan een band met je opbouwen? Welke adviezen ga ik je geven? Gelukkig heb jij de afgelopen 2 jaar al laten zien dat je je eigen boontjes weet te doppen en dat je mama nu al grotendeels niet meer nodig hebt.

Met 2 grote broers heb je snel geleerd hoe je van je af moest bijten. Letterlijk. En wat we er ook tegen doen, soms kan je het niet laten om een hap uit je broer te nemen. Je bent een stoere tante en in tegenstelling tot je broers ben je niet erg aanhankelijk. Dat was heel erg wennen maar maakt ook dat ik extra geniet wanneer je papa en mama wel spontaan een knuffel en een kus komt brengen. Je kletst de oren van onze hoofd en bent maar wat trots wanneer je weer een plasje op de grote wc hebt gedaan. Je wordt groot. Te snel.

Neem je tijd, doe rustig aan. Want hopelijk heb je nog genoeg dagen, maanden en jaren waarin je voor jezelf moet zorgen en voor jezelf mag opkomen. Voor nu neem ik deze verantwoordelijkheid met alle liefde op mij. Want als jij een van die prachtige maar zeldzame lachjes op jouw gezicht tovert dan ben ik verkocht. Ik hou van jou mijn mooie meisje ❤