Mijn draakjes

Ik kan nog steeds geen mooie blogs schrijven zoals sommige van jullie, maar vind het erg fijn nog steeds om lekker van me af te schrijven of de leuke dingen te melden.
Ik zat er vande week even door heen. Sommige van jullie hebben ook erg goeie tips gegeven op mijn topic en daar ga ik zeker wat mee doen.
Ondertussen is het 2weken geleden dat de kids hun vader 1uurtje hebben gezien. Hij zou vandaag naar het zelf gemaakte museum van de kids op school komen. de middelste is er kapot van, ik weet het is beter vanuit hem niks te beloven aan de kids, maar zij wilde zo graag het zelf vragen om te komen dus heb ik dat haar toch laten doen. Nu voel ik mij toch weer schuldig omdat zij er kapot van is dat hij toch weer niet is geweest.
Ook heeft hij niet meer gevraagt hoe het met de oudste gaat, de oudste heeft een ongelukje gehad tijden het spelen bij een vriendje en is met zijn hoofd op de punt van een salontafel met glasplaat gevallen en moest gister hals over kop naar de dokter om gelijmt te worden, maar omdat de wond dicht bij het oog zit (halve cm er naast) heeft de dokter prongelijk een stukje ooglid mee gelijmt. Vandaag was de controle het is al iets beter en moet vanzelf verder losgaan. Had gister zijn vader er over ingelicht maar vandaag heeft hij er niet meer om gevraagt.
Ik heb echt op dit moment een gebroken hart en weet soms niet meer wat ik voor de kids kan doen. De middelste zegt steeds jij bent stom ik wil naar papa, papa moet komen hij moet mij troosten, nee mama kan dat niet. En ja ik snap haar heel goed ze ziet mij elke dag elke dag doe ik alles voor haar en haar woorden meent ze niet en ik snap echt wel wat ze bedoelt met papa moet mij troosten mama kan dat niet. Maar het breekt mij het voelt alsof je het niet goed doet in haar ogen maar ook de pijn en gemis/verdriet die zij heeft die ik niet kan weg nemen doet mij pijn.
Er zijn natuurlijk ook leuke momenten dat ik vol trots naar ze kijk bijv. Door het school museum vol trots laten ze hun mondriaan zien hun kunst boom, mooi versierde elmer etc. Trots dat de jongste nu 7maanden helemaal zelfstandig kan zitten. Trots op de middelste dame dat ze gister zo behulpzaam is wanneer ik bezig ben met de wond van de oudste trots dat de oudste naar groep 3gaat en amper heeft gehuilt na zijn ongelukje. Die momenten doen mij goed.
En ik zou geen een moment willen missen geen boze, verdrietige of blij moment, hoe moeiljk ze soms zijn.