Het loopt allemaal even niet

Op dit moment voel ik mij als een 'failure' op alle vlakken, als moeder, als echtgenoot, als werknemer en als persoon. Alles is een gevecht met de kinderen. Om ze in bed te krijgen en om ze er vervolgens weer uit te krijgen zodat ze op tijd op school komen (hier begint school om 7.45 en dat betekent vertrekken om 7.10). Nu zijn ze in korte tijd al een paar keer te laat komen en ik weet dat ik dan een briefje van de school zal krijgen. Elke ochtend is het gezeur en maar moeilijk om hun medewerking te krijgen. Als ik ze zeg om even niet te praten in de gang omdat papa slaapt, dan gaan ze maar door. Elkaar irriteren, bij mij komen klagen, moeilijk doen als ik vraag om iets te doen, noem maar op! Ik ben pissig, zo pissig dat ze vandaag de hele rit naar school een preek hebben gekregen en bij school aangekomen kon ik het niet opbrengen om met liefde gedag te zeggen (dat gebeurt nooit).

Afgelopen dagen discussies met mijn man gehad die wel weer redelijk uitgepraat zijn.

Op werk loopt het ook allemaal even niet zo soepel en voel ik mij niet op mijn gemak (ik zal niet in detail treden hierover). Ik voel de druk om op dienstreis te gaan nu dat alles weer aan het normaliseren is na COVID, maar dit ligt heel gevoelig bij mijn man. Dit komt doordat hij het niet gewend is om alleen voor de kinderen te zorgen voor een langere periode en dit te combineren met wisseldiensten. Nu heeft zijn werk niet alleen effect op onze relatie, maar ook op mijn werk.

Ik moet voor mijn gevoel rekening houden met anderen en waar ik het op het ene vlak goed probeer te doen faal ik op het andere vlak. Ik wordt er echt verdrietig van. Ik ben nu meer dan een jaar gestopt met roken met behulp van hypnose, maar nu voel ik echt de behoefte naar een sigaret. Ik weet dat het niks op zal lossen, maar de drang is er wel. Daarin voel ik mij nu dan ook weer een failure.

Ik moest mijn gevoelens even ergens kwijt en ik hoop dat ik mij snel beter zal voelen.

1334 x gelezen, 5

In Overig

07/02/2023

reacties (10)

Rosa_Iris 08/02/2023

Ik wil je vooral heel veel sterkte wensen! Het is heel herkenbaar maar ik lees ook dat je in een lastige situatie zit: de zorg voor de kinderen die overwegend op jouw schouders komt en daarnaast ook nog werken. Het is niet makkelijk! En school begint bij jullie wel heel vroeg, ook lastig.

Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn? Je kunt misschien met ze proberen te bespreken wat er nodig is om s ochtends op tijd te komen. Op die manier kun je langzaam proberen om ze iets meer eigenaarschap te geven en het een “gedeeld probleem” maken. Het is immers ook voor hun belangrijk om op tijd te komen, dat zijn nou eenmaal de regels. Wie weet kunnen ze zo een beetje in een rol groeien waarin het lukt om het samen te doen. Ik ken bijv gezinnen die met jonge, schoolgaande kinderen een wekelijks “vergader moment” houden: wat ging er deze week goed en wat kan er beter? Welke oplossingen kunnen we bedenken? Ik hoor van hun terug dat hun kinderen hierdoor groeien.

Die van mij zijn iets te jong, maar ik wil het over een tijdje ook gaan doen.
Vlindermoeder 08/02/2023

Ik wil eigenlijk alleen even zeggen dat ik het herken. Helaas heb ik geen tips
Jvb 07/02/2023

Als je alle ballen niet meer omhoog kunt houden, is dat geen teken van falen maar een teken dat het tijd is om dingen anders aan te pakken. Waarom moet jij al die ballen hoog houden, en moeten al die ballen wel omhoog, en moeten ze zo hoog? Kortom: kijken naar mogelijkheden, waar kan het anders zodat jij ademruimte krijgt?
Charel89 07/02/2023

Oooh meid calm down! Net of ik mijn eigen verhaal las van een paar jaar geleden. Ook met die preek in de auto. Jeetje, heftig hoor! Weet je, soms kan kan je het zo druk hebben dat je nergens meer van kan genieten. En logisch ook, als in het zo lees. Wat er bij mij echt aan de hand was, achteraf gezien dsn, was dat ik zelf zo ontzettend gestrest was de hele dag, dat de kindere daar allemaal op reageerde. Als ik thuis was, had iedereen ruzie met elkaar en was de sfeer om te schieten..

Geen idee of dat bij jou ook zo is hoor. Maar ik zou even radicale beslissingen gaan maken zo. Want dit ga je niet trekken! Heb je misschien de mogelijkheden om er even tussen uit te gaan?
3Blessings 07/02/2023

Ik heb gewoon zoveel aan mijn hoofd en wil alles goed doen. Mijn zoon zit nu in de pre-puberteit, mijn middelste heeft van zichzelf een behoorlijk sterk karakter en de kleinste is niet vooruit te branden en een sloddervos. Het lukt mij meestal wel om positief en vrolijk te zijn, want ik ben juist vaak alleen met de kinderen vanwege de diensten van mijn man. We hebben dan juist heel veel lol samen. Het is de laatste tijd alleen een drama in de ochtend met de kinderen, dus ik moet echt veranderingen gaan aanbrengen in de avond- en ochtendroutine. Zoals het nu gaat, gaat het niet goed.

De sfeer is over het algemeen wel goed thuis alhoewel er altijd wel irritaties over en weer zullen zijn. Genieten lukt gelukkig ook wel. Soms wordt het mij alleen even teveel en dan ontstaat er een ontploffing. De kinderen hebben vandaag weer even een reality check gekregen.

Meestal lukt het wel om alle ballen hoog te houden, maar nu voelt het alsof ze een voor een vallen. Ik moet ze gewoon weer oppakken, mijn positiviteit bij elkaar rapen en doorgaan.
Charel89 07/02/2023

Is ook heel heftig allemaal! Herken het zo goed. Hier ook oudste 2 altijd ruzie en vechten. 3 peuters die lekker aan het peuteren zijn allemaal. Even stoom afblazen is hartstikke goed! Zomaar alles oppakken en doorgaan is niet altijd de juiste oplossing 😉 misschien kan je kijken of je iets kleinere ballen kan vinden?
Mommytobe95 07/02/2023

In mijn ogen ben je totaal geen failure maar een powervrouw. Lijkt alsof je er redelijk alleen voor staat als het op de kinderen aankomt, is het mogelijk om hier iets meer ruimte in te creëren? Logisch dat het op deze manier niet lukt om alle ballen hoog te houden. Ik neem aan dat jij en je man samen hebben besloten om aan kinderen te beginnen en vervolgens ook samen hebben besloten om beide te blijven werken, dan lijkt het mij een logisch gevolg dat je ook samen voor de kinderen en het huishouden zorgt. Waarom zou zijn baan belangrijker zijn dan die van jou? Op deze manier ga je er zelf aan onderdoor, dat lijkt mij niet de bedoeling.
3Blessings 07/02/2023

Ik sta er inderdaad vaak alleen voor. Gelukkig heb ik een schoonmoeder die veel helpt en nu zelfs extra bijspringt zodat ik naar de sportschool kan gaan. ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten doen. Waar ik woon is het niet zomaar een optie om part-time te werken en van 1 salaris kan je niet rondkomen. Het is hier anders dan in Nederland wat dat betreft.

Ik moet mijn man denk ik rustiger laten wennen aan het idee van dienstreizen en hem hier rustig aan introduceren. Ook moet ik voorbij mijn eigen struggles kijken, want ik zie dat hij ook zijn best doet en het allemaal maar probeert te combineren. Maar goed, andersom moet hij dat ook bij mij doen.

Ik moet nu vooral zorgen dat ik dingen verander met de kinderen. Als dat goed gaat dan loopt alles denk ik een stuk soepeler.

Soms wordt het mij alleen even teveel en dan heb ik een momentje. Nu moet ik weer relativeren, mijzelf bij elkaar pakken en doorgaan.
Mommytobe95 07/02/2023

Klinkt alsof je eigenlijk precies weet hoe je het aan moet pakken. Logisch dat je af en toe even door de bomen het bos niet meer ziet. Heel veel succes met alles, you can do this!