Zuiver kinderverdriet

Het is 8 uur 's avonds. We hebben net Fiene naar bed gebracht. Op de bank zittend ben ik Juune aan het voeden. Ik hoor nog vrolijke geluiden uit Fiens kamertje komen waar ze vertelt aan Girafje over haar dag. Snel zal het vrolijke getater en gezing afzwakken tot ze in slaap valt is mijn ervaring.

Juune is klaar met drinken en samen met pappa brengen we Juune naar boven. Opeens komt er een hartverscheurend gehuil uit het kamertje van Fiene. We haasten ons naar haar toe en een haast ontroostbaar Fientje geeft vol ongeloof een houten vlindertje aan pappa die ze per ongeluk van haar mobile heeft getrokken. Ons meisje is hevig aan het snikken op pappa's schouder. Dikke tranen van verdriet vallen op zijn shirt. Terwijl hij haar wiegt probeert hij uit te leggen dat het niet erg is en dat hij het vlindertje wel weer zal maken.  Hij legt het vlindertje op de kast en probeert Fiene weer in bedje te leggen. Maar ze begint weer hart te huilen terwijl ze naar het vlindertje wijst. Het arme meiske is zo verdrietig. Pappa probeert nog eens uit te leggen dat het echt niet erg is. Ik pak de vlinder van de kast en laat het diertje een kusje geven aan Fiene. "Ik ben niet boos op je en ik heb geen pijn. Ga maar lekker slapen" laat ik de vladderaar zeggen. Ik zie hoe Fiene rustiger wordt na het horen van deze woorden. Ze slaakt een zucht en zwaait het vlindertje na als ik deze weer op de kast leg. Ze laat zich gewillig  door pappa in bed leggen. Terwijl hij door haar haartjes strijkt vallen Fienes oogjes dicht. Ze nestelt zich nog even lekker in bed en haar ademhaling verzwaart.

Nadat ook Juune is toegezongen en lekker in haar wiegje ligt gaan we naar beneden. Op de bank denk ik nog even terug aan wat er zo even zich had afgespeeld. We maakten zojuist kennis met zuiver kinderverdriet. Een meisje dat vanuit de grond van haar hart verdriet had omdat ze dacht het vlindertje pijn te hebben gedaan. Soms is de enige oplossing dan je verplaatsen in het kind en het beestje te laten spreken. Het getuigt maar weer dat ook kleine kinderen een empatisch vermogen hebben.

Slaap lekker lieve Fiene onder je vlindertjesmobile, slaap lekker kleine vlinder op de kast, slaap lekker lieve Juune in je wiegje. In gedachten geef ik ze nog een kusje

443 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Spamber

  • rini

    Wow! Wat een verhaal en wat leuk geschreven!!

  • Linda7576

    Och het arme ding... Toch fijn dat papa en mama dat verdriet nog weg kunnen nemen he...

  • tenc

    Wat leuk geschreven!
    Goed begin van mijn dag!

  • De-Daltons

    Wauw, wat mooi geschreven. Wat knap eigenlijk hoe ze met haar emoties om gaat. En idd net alsof het uit een kinderboek komt.

  • willuku

    ja je kunt echt mooi schrijven. Zit hier te janken...Oeioei. Hormonen. Gelukkig zit ik alleen in de kamer en kan ik dat ongestoord doen ;)

  • kersjes

    Het lijkt wel een kinderverhaal uit een boek zo mooi geschreven

  • moederliefde

    damn dit moet ik niet lezen met mijn hormonen. wat mooi beschreven meis!

  • Linda4meisjes

    Lief geschreven!