Nog 25 dagen....

Het is half 1, Fiene ligt op bedje. Mamma ligt onder het genot van een roze koek achter de laptop. Ik open de internetbrowser en toets babybytes.nl in. 4 nieuwe berichten staat er rechtsbovenin het scherm. Ik open de berichten en lees dankwoorden over het beantwoorden van verschillende vragen. Dan valt mijn oog op het zinnetje dat linksbovenaan mijn profiel staat. knuffelsasje mamma van Fiene is 36 weken en 3 dagen zwanger. Nog 25 dagen te gaan. Nog 25?!!! NOG 25?!!

Opeens slaat de realiteit keihard toe en begin ik te stuiteren achter het scherm. Over 25 dagen zouden we zomaar al pappa en mamma kunnen zijn van ons tweede kindje. Over 25 dagen  kan mijn laatste zwangerschap definitief voorbij zijn. Als ik aan dit laatste denk word ik een beetje melangolisch. Zou ik het dan echt nooit meer meemaken? Zou mijn gezin dan echt compleet zijn als dit tweede wondertje straks in het wiegje ligt dat ik gisteren zo liefdevol heb opgemaakt? Het antwoord voor nu kan alleen maar een volmondig ja zijn. Op de achtergrond hoor ik een graafmachine razen en ik word uit mijn gemijmer opgeschrikt door het kabaal van oude straatklinkers die in een lege container worden gemikt. Sas doe ff normaal, spreek ik mezelf hard toe. Nog voor dat deze zwangerschap voorbij is ga je zitten sippen dat je het wellicht nooit meer mee zult maken. Met uwen hoofd van die donderwolk en huppakee terug naar dat roze wolkje en genieten van je laatste weekjes!

Mijn hand reikt naar het nachtkastje en ik vind de rol met echofoto's. Een voor een bekijk ik ze en de melangoliek die ik zo even nog voelde verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik zie voor me hoe het minimensje van de foto het pakje aan heeft wat ik een uurtje geleden bij de prenatal heb gescoord. Ik zie voor me hoe ik de voetjes die ik op de foto zie kus en in minislofjes wurm. Ik word spontaan weer overladen door warmte en moederliefde en ik voel hoe mijn oogleden zwaarder worden.

Ik ga lekker even een dutje doen.

Slaap lekker!