Lief Druifje

Lief Druifje,

Even een blogje voor jou, om je te laten weten dat ik van jou ook een heleboel hou. Je bent zo gewenst en je maakt me zo blij. Maar toch gebeuren er steeds vaker nare dingen met mij. Zo zorgeloos en prettig als de eerste 25 weken zwangerschap waren zou ik het nu nog steeds willen.

De pijn die ik nu voel overschaduwd als een zwarte donderwolk soms het roze wolkje waarop ik zou moeten zitten. Ik betrap mezelf op nare gedachtes die soms heel vergaand zijn. Als ik even helemaal niets meer kan en alles doet pijn waardoor ik zelfs niet meer naar behoren voor je grote zus kan zorgen, hoor ik mezelf wel eens denken... "als ik had geweten dat bekkeninstabiliteit in het contract had gestaan dat ik met mijn lijf aanging toen we voor een lief tweede wondertje gingen, had ik wel gewacht tot je grote zus naar school ging". Maar die gedachte verdring ik dan ook weer snel. Want ik doe het allemaal met liefde voor jou! En die liefde kan door niets worden overschaduwd.

Dan probeer ik weer uit de donderwolk te kruipen en het roze wolkje te vinden. Vaak help je me door heerlijk te gaan bewegen en met mijn handen te spelen. Of als je echt lekker ligt te slapen in mijn buik denk ik aan alle jaren die gaan volgen. Ik sluit mijn ogen en zie.... Jij en je grote zus rennend door het gras, Jij en je grote zus hutten bouwend onder het wasrek. Jij en je grote zus die als kleine wervelwindjes gierend van het lachen door het huis gaan. Jij en je grote zus die hoge torens bouwen in de huiskamer. Jij en je grote zus die pappa en mij voor de gek houden :D Ik zie het allemaal gebeuren voor mijn ogen terwijl ik deze van de binnenkant bekijk. En ja hoor langzaam maar zeker vind ik de ladder naar die roze wolk leidt en bij elk beeld beklim ik een trede. Ik verbeeld me je eerste lachje, weer een trede hoger. Ik verbeeld me jouw warme ikje dicht tegen me aan terwijl je gulzig aan mijn borst drinkt en hup weer ben ik een trede hoger. Ik verbeeld me hoe je lieve stemmetje ons 'smorgens wakker brabbelt en hup het roze wokje is nog een beetje dichterbij. Ik verveeld me hoe ik lekker onder de douche sta samen met jou en je zachte huidje tegen die van mij voel. En ja hoor daar is het roze wolkje, ik zit er weer bovenop! Met een stralende lach jaag ik de donderwolk weg en open mijn ogen. Ik kan er weer even tegen aan!

Een dikke knuffel voor mijn lieve wondertje daar in mijn buikje. Groei nog maar even door maar wacht niet te lang met je te laten zien.

Kusje van mamma