Consternatiebureau

Gisteren was Fiene 4 maandjes oud. De hoogste tijd dus voor een nieuwe check up bij het consternatiebureau. Het begon al goed doordat ik Fientje uit haar slaapje moest halen om op tijd daar te zijn. Dat vond ze geen succes dus was ze al wat mekkerig voordat er uberhaupt aan haar werd gefriemeld. Ik had haar ontdaan van haar kleding en geduldig zat ik met haar op schoot te wachten tot ze gemeten en gewogen kon worden. Nadat ze een plasje had gedaan op mijn schoot en we de kleurige speeltjes hadden bewonderd was de weegschaal vrij. 400 gram aangekomen en 1,5 cm gegroeid. Haar groei is minder geworden maar nog steeds netjes volgens de verpleegkundige. We moesten nog heel even wachten en daarna mochten we naar binnen. Nog altijd wat mekkerig nam ik haar mee. Er zat nog een andere vrouw binnen die werd voorgesteld als een stagaire van La Leche League. Een stagaire vroeg ik mezelf af, die vrouw is de vijftig dik gepasseerd!!! Of ik er bezwaar tegen had dat ze er bij was. Nou nee hoor blijf vooral zitten. Ze wilde een afspraak met me maken voor een interview mbt haar onderzoek naar borstvoedende werkende moeders. Of ze mijn telefoonnummer mocht noteren. Prima hoor ik maak wel een gaatje vrij, ik werk wel mee aan dat onderzoek. Nu over naar Fiene dacht ik bij mezelf. Want we zijn er per slot van rekening niet voor mij maar voor haar. Echter had de verpleegkundige ook nog een aantal vragen voor me m.b.t. de borstvoeding. Gaat het nog goed? Voed je nog volledig zelf? Kolven op het werk, wil dat lukken en hoe is de gelegenheid daartoe. Toen ik haar naar waarheid zei dat ik een stoeltje aan een bureau in een lekkende kelder tot mijn beschikking had werden haar ogen rond als schoteltjes. Net op het moment dat ze me wilde wijzen op mijn wettelijk recht vertelde ik haar dat het alternatief achter in de vrachtwagen zou zijn dus ik was dik tevreden met mijn lekkende kelder :-P Ik kreeg een dikke pluim dat ik een "echte borstvoedingsmamma" was en ze waren blijverrast dat ik zeker tot 6 maanden door wilde voeden. Kennelijk komt dat, net als de naam Fiene (jee ze is de enige Fiene op het cb) daar niet veel voor. Ook werd er nog eens benadrukt dat ik het goed deed. Ja leuk voor mij dat mijn achterste weer een veer rijker is maar nu over naar mijn lieve meisje. Doet zij het ook goed??? Nou en of, wederom kreeg ik, zoals iedere keer te horen "Wat ziet ze er goed uit he?!" (Ik incasseer nog een veer in mijn achterste :-D) Op het buikje liggen ging dit keer wel goed en ze kon haar hoofdje netjes opheffen. Van de manueel therapeut kregen we eerder al te horen dat haar nekspiertjes aan de linker kant getraind moeten worden en dat de pijnklachten bij buikligging spierpijnverschijnselen zijn. Maar goed ik dwaal af. Ik dus blijven oefenen. Na haar lichamelijk onderzoek kwam die lieve verpleegkundige ook met die nare gemene vogels aanzetten. En Fiene was al mekkerig en had het eigenlijk al gehad. Bij het prikken liep ze paars aan en deze keer kon ik het ook niet droog houden. Het leek wel alsof deze prikken veel meer pijn deden!!!! Ze was bijna ontroostbaar en tijdens het aankleden moest ik na elk kledingstuk een rondje met haar lopen om haar weer rustig te krijgen. Van de wandeling naar huis die zo'n 20 minuten duurt moest ik haar 15 minuten dragen op mijn arm omdat ze helemaal overstuur bleef in de wagen. Zo zielig!!! Mijn moederhart is vandaag dus weer aardig op de proef gesteld. Nu hoor ik mijn koortsige maar inmiddels weer vrolijke meisje kraaien in badje.

Ik ben blij dat ze er nu voor 7 maanden vanaf is en VOLGENDE KEER MAG PAPPA HAAR MEENEMEN VOOR DE PRIKJES!!!

Liefs Sas