Lachjes

Lachjes, altijd iets wat een moederhart vult met liefde en haar dag weer goed maakt. Momenten van pret in een pril leven. Bijna vier maanden oud en al zoveel meegemaakt. Maar ondanks de momenten van pijn en het daarbij horende gehuil dat vaak door merg en been gaat zijn er dan ook weer die lachjes.

Het leuke is dat haar hele lichaam meedoet met het plezier. Haar armpjes en beentjes gaan wild op en neer en de pret valt te lezen in haar ogen. En dan zo'n stralende lach!

Gisteren was ik aan het koken en hoorde de pret van vader en dochter uit de kamer komen. Ik sloot mijn ogen even en dacht terug aan mijn jeugd zonder vader en sterker dan ooit denk ik dat hij een laffe rotzak is geweest om mijn moeder en mij achter te laten toen ik twee maanden oud was. De sterke band die mijn twee kanjers nu al hebben opgebouwd doet mij keer op keer weer smelten.

Ik gooi de pannenkoeken een voor een in de lucht, vang deze weer op, draai het gas laag en loop de gang op. In de deuropening van de woonkamer houd ik stil en zie ze samen op het speelkleed liggen.
Een stralende vader en een stralende dochter. Er worden gekke bekken getrokken en er wordt gekriebeld.
Ik loop de kamer in en ga zitten op de stoel. Ik zie mijn lieve meisje pogingen doen om de ringen van haar babygym te pakken.... mis! nog een keer mis! en dan na nog een goed gerichte poging zie ik hoe ze de ring goed vast heeft. Dit keer ben ik degene die straalt. Straalt van trots! Ik zie hoe Jasper de andere ring naar haar linker handje brengt en ik zie hoe Fiene haar knuistje erom heen sluit. En daar is het weer die stralende lach, de pret waarbij haar hele lichaam meedoet.
De pret wordt groter als ze door heeft dat er geluid uit het babytoestel komt als ze haar armpjes beweegt.
En toen... mocht ik getuige zijn van haar eerste lach met geluid. Ik zie hoe haar gezichtje betrekt van schrik door het voor haar nog onbekende geluid maar al snel herhaald het lachen zich, weer met geluid, weer betrekt haar gezichtje, en weer lacht ze met geluid. Deze keer schrikt ze er niet van en laat haar lieve lach nog een keer horen.... wow verzucht ik als ik weer in de keuken sta, ik kan haar lach HOREN!

Gloeiend van trots haal ik de bijna verbrande pannenkoeken uit de pan en ik voel me geweldig. Mijn dochtertje kan hardop lachen!