Spanning

Als een kleine verassing is nummer 3 onderweg.
Waarschijnlijk zullen de meesten hebben gekeken bij het aantal kinderen dat ik reeds heb en komen jullie tot de conclusie dat het toch echt nummer 4 zou moeten zijn.
Dat is een ja en nee...

We zijn een, zoals dat modern heet, een samengesteld gezin. Ergens ook weer niet, mijn kinderen hebben alleen voor het eerst een super papa...
Het kindje wat superpapa had is helaas overleden op de leeftijd van 10 maanden.. Zijn zoontje had dezelfde naam als mijn zoontje...
Botte pech was waar er sprake van was.. 'hersenvliesontsteking'. Naar bed gegaan en nooit meer wakker geworden. Een prachtige dood... als je 90 bent, maar niet met 10maanden...

De ex van mijn partner heeft in totaal minimaal 7 zwangerschappen doorlopen. De eerste 2 keer van haar zwangerschappen waren bij eerdere partners, waarbij ze de timing beroerd vond en dus koos voor abortus. De derde zwangerschap was wel van mijn partner, maar eindigde met 24 weken, vermoedelijke oorzaak een embolie.
De zwangerschap hierna was het zoontje wat wel geleefd heeft tot 10 maanden.
Zij is nooit meer spontaan zwanger geworden en alles hierna is middels IVF gegaan. Hoe de dokters dit zijn blijven doorzetten heb ik nooit kunnen begrijpen.
Het is hierna nog 3x misgegaan in een steed eerder termijn (24 weken = tweeling), (20 weken= meisje) en de laatste keer met 15 weken..
Mijn partner had er geen vertrouwen meer in na de 2e zwangerschap en geheel tegen zijn bezwaren in heeft ze het hierna nog een keer geprobeerd. Hij moet hier uiteraard toestemming voor gegeven hebben, maar kon hierachter niet staan.

Zijn ex heeft veel psychiatrische problemen en werd geregeld opgenomen met allerlei problemen. Toen zij voor de 8ste zwangerschap wilde gaan en mijn partner niet, heeft ze hem voor het blok gesteld: meewerken of vertrekken. Hij wilde de kinderen het leed besparen en is vertrokken. Iets wat zij nooit verwacht had.

Het isolement wat ze om hem heen gecreeerd had was enorm. Ze zag het dus niet gebeuren dat hij andere mensen ging leren kennen, want zo goed als bij haar zou hij het immers nooit krijgen.
Hij kreeg mij en kan nu net starten met de verwerking van de afgelopen 8 jaar.

We zijn nu iet meer dan een jaar samen. Toen ik ziek bleek te worden. Aangezien ik mijn rugzakje ook redelijk vol geladen had, ging ik ervan uit dat de spanning er uit ging komen...
Zwangerschapstest was negatief, dus gewoon 'ziek'.
Na 1,5 week nog maar een test... negatief en de digitale test deed het niet (grrrrrr en die krengen zijn duur)
Etos test gekocht, maar toch het gevoel blijven houden dat het zo bekend voelde... Jawel positief... heel voorzichtig...
Oeps.. niet gepland, maar ik wist het...Ik voelde het...
Langzaam maar zeker werden de testen positiever.. nu heb ik op 26 februari een echo gehad en het hartje klopt..

Spanning, angst en wat onpractische regelzaken overheersen momenteel de roze/blauwe wolk, maar we komen er wel..

Dit jaar met kerst zullen we met zn 5-en zijn. Een verassing en een wonder...
Nu nog even de longen uit mijn lijf kotsen en duimen om opname te voorkomen...