Week 39 vrijdag deel 2

Vrijdag deel 2

Dat dutje was ook een hel. Steeds weer wakker. Niet lekker kunnen liggen. Wel wat geslapen tussendoor maar vooral maar een spelletje op mijn telefoon liggen doen om de tijd door te komen. Vriendlief nog een lijstje boodschappen doorgegeven via de app voor het avondeten en het verzoek of hij iets eerder naar huis wilde komen. Ik had al een warmtekussen in mijn rug gelegd en wisselde die af en toen af met mijn liezen. Maar om nou te zeggen dat het echt hielp. Mwah. Een warme pittenzak had ik wel zin in. Maar die lag beneden en ik had gewoon de puf niet om die te gaan pakken.  Eenmaal thuis kon hij die fijn voor mij pakken. Hihi

Rond half 6 ben ik even in bad gaan liggen en na t bad maar naar beneden voor een soepje. Ik kon er echt maar een paar happen van wegkrijgen. Ondertussen begon ik mij toch een beetje zorgen te maken. De verloskundige zei dat dit geen weeën waren, maar ik voelde me niet goed en had best lang een harde buik. Als ik echt even stil bleef liggen dan ontspande die wel en voelde ik de kindjes een beetje bewegen. Maar bij iedere kleinste beweging van mijzelf werd die buik weer knoeperdshard. Ik maakte me zorgen dus misschien was even bellen naar het ziekenhuis toch verstandig. Gebeld en ik mocht langskomen. Vriendlief nog even een broodje laten eten. Stel dat we moesten blijven had hij in ieder geval wel wat gegeten. Vluchttassen in de auto gezet en rijden maar.  Het ongemak werd eigenlijk steeds erger erger tijdens het rijden. Maar ja, je zit ook niet lekker zo he!  Ik was er eigenlijk wel van overtuigt dat ze mij in het ziekenhuis zouden controleren en mij daarna weer naar huis zouden sturen met de mededelingen dat dit voorweeën of oefenweeën waren of zo.

In de rolstoel naar binnen, want lopen deed te zeer aan mijn liezen en bekken. En op naar de afdeling verloskunde. Daar aangekomen kregen we een verloskamer aangewezen en gingen ze eens beginnen met een ctg aan te leggen om te zien hoe het met de kindjes ging en of ik weeën had of niet.  En toch inderdaad…. Weeën!  De hartslagen van de kindjes waren goed en de weeën kwamen ook op en af. Na inwendig onderzoek had ik 4 cm ontsluiting en voelde de arts dat het meisje nog net niet helemaal ingedaald was.  Vliezen breken wilde ze nog niet doen daarom. Maar dus wel een hele cm meer ontsluiting dan wat de verloskundige vanmiddag voelde. Dus er was wel iets vooruitgang. Nog steeds mij niet bewust van wat er nu eigenlijk aan de hand was vroeg ik wat voor weeën dit nu waren..  waren dit nu al echte weeën of waren dit een soort oefenweeën of zo? Begon die verpleegkundig te lachen terwijl ze mij uitlegde dat dit al mega heftige weeën waren. Hahah oeps!  Ja weet ik veel!  Hoe moet ik dat nou weten. Nog nooit een wee gevoeld… en die verloskundige zei vanochtend nog… Maar goed.. had ik waarschijnlijk niet goed genoeg omschreven hoe het voelde en heb ik dus misschien al sinds gister flinke voorweeën gehad. Hoe suf is dat dan…! Hahaha.

Dus meteen kwam de ruggenprik ter sprake. Die kon ik al vlot krijgen omdat de weeën al zo flink waren. Dus de anesthesist was al opgeroepen..  Toen die er eenmaal was moest ik echt tijdens de weeën flink aan t puffen en kon ik even niks. Ze werden maar heftiger en heftiger. Op mijn zij liggen was prettig, maar het nadeel was dat ze de hartslagen van de kindjes dan kwijt waren omdat die dan anders gingen liggen. Ik moest rechtop gaan zitten voor de anesthesisten voor het schoonmaken van de rug, verdoven en het zetten van het infuus. Maar rechtopzitten deed zeer. En dan moet je dat toch en nog je bekken naar achteren kantelen en naar voren hangen. Ondertussen weeën opvangen..  en toen gingen er ook nog twee verpleegsters aan de slag met die doppen op mijn buik omdat ze de hartslag van de ukken wilde blijven volgen. AAAAAH werd helemaal gek ervan. Ik wilde mij concentreren op die prik, want die moest wel goed zitten, en die andere bleven maar aan me zitten plukken. Lekker concentreren dan. Enfin. Prik zat. En ineens werd ik me misselijk. Ik kreeg net op tijd een spuugzak en in plaats van die paar happen kippensoep kwam er groen gal uit. En veel ook. Jekkes!  Na herhaaldelijk spugen was dat ook weer uit mijn systeem en mocht ik weer gaan liggen. Fijne was (dacht ik op dat moment) dat ik even een weeën pauze had. Nou dat was dus gewoon de ruggenprik. Ik voelde helemaal geen weeën meer terwijl die monitor toch echt aangaf dat ik ze had.

Bij een keizersnee krijg je een ruggenprik als bolus. Die verdooft je vanaf je voeten tot je middenrif. Deze prik zit aan een infuus met een kraantje op je schouder waarin ze kunnen bijspuiten als nodig. Ik was verdooft van mijn knieen tot aan mijn navel. Precies goed om die pijn van de weeën niet te voelen en nog wel zo dat je je benen nog wat kan bewegen. ( maar niet meer uit bed hoor! Hihi)

Ondertussen bleven ze moeite houden om de hartslag van de kindjes te kunnen monitoren, dus werd er besloten om bij het meisje een plakker op haar hoofd te gaan doen waarmee ze direct ook echt zeker konden weten dat het om het meisje ging. Daarvoor moesten ze wel mijn vliezen breken. Ook niets gevoeld van dat alles door de verdoving.  Minpuntje. Het vruchtwater was wat groenig dus dat betekende dat ze al in het vruchtwater gepoept had.

Ik had al een paar keer die avond aangegeven dat ze maar flink hun best moesten doen dat beide kindjes voor middernacht of allebei na middernacht geboren zouden worden!  Wilde geen gezeur met twee verjaardagen of twee verschillende dagen hoor. Hihi

En ineens was het al 12 uur geweest. Onze kindjes zouden dus hoe dan ook vandaag, 1 feb geboren gaan worden !  De uitgerekende dag!