Week 30

Week 30

Zaterdag kregen wij een voorproefje van hoe het is om een tweeling in huis te hebben!  Toen onze dochter N* geboren was, exact dezelfde minuut ik er een tweeling geboren in het ziekenhuis. Ook veel te vroeg, zelfs al met 26 weken. In de maanden erop hebben we veel contact gehad met hun ouders. Onze kindjes lagen bij elkaar op de zaal en vlak bij elkaar in de couveuses.  Al ging het met hun kindjes vaak wat sneller, ze groeiden beter, en hadden minder problemen. Soms was het vergelijken van hun kids met onze N* wel moeilijk. Maar steeds hielden wij ons ook voor dat ons meisje het nu eenmaal moeilijker had met haar CF en groeiachterstand en daardoor al met 3-0 achter stond. Na het ziekenhuis zijn we het contact niet verloren. En hoe moeilijk het soms ook was om foto’s te zien van hun kids die groter werden en mee naar huis mochten en leerden kruipen etc, hoe geweldig ik het vond om het te zien! Natuurlijk denk ik nu nog steeds, goh dat had N* nu ook gekund, zo groot zou ze zijn. Maar ik kan er gelukkig alleen maar van genieten. Zo fijn dat het met die twee wél goed is afgelopen!

Enfin…  zaterdag kwamen ze dus gezellig op bezoek mét de tweeling dit keer.  Nou dat hebben we geweten!  Hihi  het leek wel of er een bom ontploft was in ons huis. Zoveel speelgoed lag er op de grond. Ik had al een hoop spullen veilig weggelegd want die twee kunnen al aardig rondstappen en kunnen dus een hoop dingen zijn al op grijphoogte. Hihi.  Interessant waren natuurlijk onze keukenkastjes en de open trap in de kamer. Daar zit natuurlijk nog geen hekje of kinderbeveiliging voor. We hebben al twee ikea kinderstoeltjes in huis. ( gekregen tweedehands) dus daar konden ze mooi inzitten voor het avondeten. En toen wij zelf aan de beurt waren gingen ze in een reisbedje samen. Kon prima door voor een box. Want tja, de box staat wel in de kamer, maar nog omhoog. En moet eerst weer bijna uit elkaar voor je die laag kan zetten.  Het was in ieder geval erg gezellig en hebben er van genoten! Leuk om elkaar weer te zien en helemaal bijzonder om al even een voorproefjes te krijgen van twee kids in huis.

Deze week merk ik dat het wel zwaarder weer wordt. Slapen gaat minder makkelijk, nou blijven slapen dan. Wordt vaak wakker doordat meneer en mevrouw behoorlijk hard kunnen schoppen, of ik moet weer plassen. ;-)  Die last van mijn handen blijft. Sommige dagen is het echt behoorlijk pijnlijk. Carpale tunnel syndroom blijkt het dus te zijn. Daar do en we het dus nog maar even een paar maanden mee. Na de zwangerschap zou het vanzelf over moeten gaan.

Het is trouwens ook officieel…  ik loop niet meer.. Ik waggel, ik hobbel.  Hahaha En kan wel proberen normaal te lopen, dat gaat gewoon niet meer op de een of andere manier.  Hihi

Dinsdagavond was er schoenzetavond op school. Alle kinderen tot en met groep 5 komen dan ’s avonds in pyjama op school. Schoenzetten in de klas en dan naar de grote hal om samen liedjes te zingen en kijken wat voor geks de pieten gaan doen. Ik ben ook maar gegaan. Alle leerkrachten gaan ook altijd in pyjama of badjas. Mijn pyjama’s passen niet meer dus ik heb maar een badjas over mijn kleding gedaan. Nou werd gewoon uitgelachen door de ouders. Hahaha, maar eerlijk gezegd zag t er ook niet uit hoor! Hahaha. Die buik leek net een grote roze kauwgombal.  In de zaal mochten kindjes roepen welke liedjes ze wilde zingen. Toen riep er een ‘Sinterklaasje bolle bolle bolle. Draaiden meteen alle hoofdjes naar mij. Pfft. Jaaaaaaaahaaaaaa die buik is bol! ;-)

Verder merk ik dat het werken, al zijn het maar 2 ochtendjes, wel pittig aan t worden zijn nu.  Ik wil komende week nog maar eens even aankijken en een zien of ik misschien niet al moet stoppen. In de ochtend voel ik me eigenlijk zo slapjes doordat mijn bloeddruk in de ochtend wat lager is en daar komen de tabletten dan nog overheen. Rond 12 uur is dat echt over, en rond half 3 wil ik t liefste weer in bed liggen. Dus dan is de hele ochtend werken best een opgave. Of het nu voor de klas is om in te vallen of op kantoor wat dingen te doen, ik kan dan alleen maar denken.. ik wil liggen!

Het is trouwens ook zover dat er een schuurtje gaat komen voor de fietsen. De data liggen vast wanneer vriendlief er met een vriend en mijn vader aan gaat werken. Met goed voorwerk zou het schuurtje er moeten staan als ik 33 weken zwanger ben. Heel fijn! 

Ondertussen daarbinnen in mijn buik is het een drukke bedoeling. Ik voel ze steeds beter. Kon van de week ook echt een voetje voelen van het jongetje. Zo grappig. Eerder kon ik echt niet voelen wat er zo ‘uitstak’, maar nu dus wel. Het meisje lag bij de vorige controle in stuit, maar ik heb het idee dat ze iedere dag wel een poging doet tot draaien.  Het is goed te voelen dat ze zo raar gaat liggen iedere dag. Aan haar kant steken er steeds hele bulten uit. Ik kan alleen niet goed voelen nu of ze nog steeds in stuit ligt of toch al gedraaid is. Komende woensdag weer controle. We zullen t zien dan.