Week 29

Week 29

Zaterdag konden we onze bestelde Bugaboo donkey op gaan halen! Weer zo’n grote stap in ons hele verhaal!  Dus op naar de babydump in Veenendaal en daar grote dozen ingeladen in de auto. Nou ja, ik niet, vriendlief dan! Hihi   Eenmaal thuis de hele boel netjes in elkaar gezet. We hebben een zwarte set bestelt met off white kappen en wiegdekjes. Mijn moeder heeft daar ook nog eens super gave zonnekappen bij gemaakt met wit met roze geruite stof en blauw met roze geruite stof ! Ik zal van de week er een fotootje van op bb zetten! Vind ze zooooo gaaf geworden!  Voor de maxi cosies heeft ze ook twee gestippelde zonnekapjes gemaakt en 2 grijze! Helemaal origineel kunnen wij de straat op volgend jaar dus!

Tijdens de eerste dagen van week 29 had ik behoorlijk snel een harde buik. Bij een volle blaas, als ik te snel op stond, als ik mij omdraaide op de bank of in bed. Pfft. Maar hoefde mij er geen zorgen om te maken. Geen regelmaat of ritme erin en echt te merken waardoor het kwam iedere keer. Wel wat vervelend. Tis toch een grote harde bal die je dan voelt. En ik vind het persoonlijk geen prettig gevoel. Zo’n harde buik.

Verder deze week 2 ochtenden hard gewerkt, 1 dag zelfs veel langer dan normaal omdat ik om kwart over 8 al mocht beginnen. Maar t ging.  Heel leuk om voor meerdere groepen te staan. Meerdere collega’s hadden gesprekken die ochtend, dus ik was vliegende kiep en vloog van groep naar groep. Nou ja, vloog.. waggelen hahaha.  Wel heel grappig. Bij de kleuters kwam de vraag of ik al wist hoe de baby’s zouden gaan heten. Mijn antwoord was ja, maar het is nog een geheim. Groot ontzet, oeeh boeeh en ohhh’s  bij alle kinderen. Ik vertelde ze dus maar snel dat  als de baby’s geboren waren ze het allemaal mochten weten.  En juichen dat ze deden. Hahah.

Woensdags hadden we weer controle van de ukken in t ziekenhuis.  De uitslag van het bloedonderzoek van 2 weken terug was ook allemaal prima. Mijn HB zat nog op 8!!!  Dus ijzertabletten slikken was absoluut nog niet nodig. Fijn! Aangezien ik al behoorlijk snel last heb van verstopping en dat door ijzertabletten alleen nog maar erger zou worden. Ook hadden ze twee weken geleden geprikt voor die rhesusfactor. Vraag me niet precies hoe t zit. Maar we hoeven ons er in ieder geval geen zorgen om te maken want de uitslag was goed. Geen antistoffen of zoiets. Nou prima dus.

Mijn BMH ook weer laten meten, die zat nog op 40mm en nog wat.  Zelfde als de vorige keer, niet echt korter geworden dus. Helemaal top!   Kindjes, doorbloeding van de navelstrengen, placenta’s en vruchtwater zag er allemaal goed uit, en na een meting zou het meisje nu ongeveer 1460 wegen en het jongetje 1404.  Het meisje is volgens deze meting in 2 weken tijd dus 400gram aangekomen en de jongen 200. Helemaal top! Ons meisje liep steeds een heel klein beetje onder de gemiddelde curve, en nu zit ze erop. En het jongetje zat er steeds iets boven en zit er nu ook precies op! Ik denk wel dat ik het niet leuk ga vinden als het jongetje deze lijn blijft aanhouden. Nu liep zijn curve in een mooie lijn omhoog, en nu buigt ie iets af. Dat is niet erg, maar als hij de volgende keer ook weer minder aangekomen is dan ‘gemiddeld’ lijkt me dat geen prettig gevoel!  Maar ja. Laten we niet op de feiten vooruit lopen.

Ook even kort gesproken over de mogelijkheden van een natuurlijke bevalling of keizersnede. De volgende keer nu een extra lange afspraak gemaakt zodat we er eens rustig over kunnen praten. Ik weet tot nu toe dat het allebei zou mogen. Maar mijn keizersnede was de vorige keer een hel omdat de verdoving niet werkte. Dus t was meer een slachting zeg maar.  Dus een natuurlijke bevalling zou ik liever hebben. Herstel is dan ook sneller.  Maar……. Als het eerset kind geboren is en de tweede lukt niet dan krijg je een spoedkeizersnee, of als de weeën te lang duren of te heftig zijn is het risico dat het litteken scheurt te groot en krijg ik ook een keizersnee. En bij deze laatste 2 gevallen is de keizersnee ‘spoed’ en dan moeten ze door. Of de verdoving nou goed werkt of niet. En dat vind ik een zeer enge gedachte.   Oh, en hij zei al dat het meisje in stuit ligt.  Dan mag ik ook nog natuurlijk bevallen, in sommige ziekenhuizen hebben ze beleid dat kindjes in stuit met keizersnee moeten, maar in Nijmegen niet. Het jongetje zou dan eerst geboren worden, het meisje gaan ze daarna ‘actief’ halen. Oftewel hand naar binnen en graaien en trekken. Brrrr..   Dan zou ik weer liever een geplande keizersnee hebben, dat als die verdoving niet werkt dat je dan makkelijk kan zeggen, jammer dan gaat t vandaag niet door, morgen nog een keer proberen.

Enfin, de volgende keer gaan we het er eens goed over hebben dus.  Ik heb al wel aangegeven dat ik heel graag sowieso een keer in de OK wil kijken. Toch lichtelijk traumatisch geweest de vorige keer en heb behoorlijk lang veel last gehad van het beeld dat ik daar op die tafel vast lig met mijn armen en niet weg kan. Heb er wel emdr therapie voor gehad, maar zou erg graag daar even kijken.  Dat doen ze normaliter niet, maar gelukkig heeft dokter H aangegeven dat hij wel even wilde kijken wat hij kon doen. Wellicht kan hij een keer met ons erheen lopen. Zou in ieder geval wel fijn zijn. Misschien horen we dat ook de volgende keer of dat kan!

Oh, had trouwens ook aangegeven dat ik zo'n last heb van mijn vingers. Kan inderdaad komen door wat vocht. geen reden tot zorgen, mijn bloeddruk is super netjes namelijk. Maar wel vervelend.  Wordt echt steeds pijnlijker. Vooral snachts en als ik net wakker ben in de ochtend. oef. Een vuist maken doet me gewoon zeer en de kracht is er dan helemaal uit. Heeft denk ik toch met de doorbloeding te maken. Zodra ik weer wat aan het bewegen ben, of na een lekker bad, wordt t minder pijnlijk en krijg ik weer iets kracht terug in mijn handen. Al gaat het niet helemaal weg, en blijft het wat zeuren gedurende de dag.   maar als dat t is...  hihi  verder gaat het allemaal erg goed!

De kinderkamer is zo goed als af. Schilderijtjes hangen, gordijnen hangen ( ze moeten alleen nog even een paar cm korter) . Nu nog vriendlief achter de broek aanzitten voor een nieuw schuurtje waar de fietsen in kunnen zodat er ruimte is in de stenen berging die we hebben voor de kinderwagen.  We hebben namelijk niet zo’n grote hal, ( daar kan niet eens een opgevouwen buggy staan voor 1 kind- laat staan een opgevouwen wagen voor een tweeling) Het idee dat de kids er over zoveel weken al zullen zijn zorgt er toch voor dat ik wat zenuwen begin te krijgen of dat ding er op tijd komt! Hihi. 

En vandaag.. als ik dit blogje plaatst alweer in de 30 weken. Heerlijk!