Week 17, 18, 19

Week 17,18,19

Week 17 begon met een geruststelling op de maandagavond (26 aug).  Ik liep al meer dan een week met een ongerust gevoel rond. Mijn buik is al zo groot, en toen ik van N* zwanger was en mijn buik dit formaat had kon ik haar al zo goed voelen. En nu voel ik helemaal niks daarbinnen. En dan moet je maar vertrouwen hebben dat je lijf alles goed doet, maar na vorig jaar is dat vertrouwen lastig vast te houden. Gelukkig mocht ik bij een echobureau in Zevenaar even langskomen maandagavond om even te laten zien of ze het nog goed deden daar binnen. Wat een opluchting toen ik ze zag bewegen en de hartjes hoorde kloppen. Geweldig! Daar merkte ik pas echt hoe ongerust ik was omdat de opluchting zo groot was. Moest er gewoon van huilen. Hahaha Hoezo hormonaal?

Verder was de week heerlijk rustig. 2 ochtenden gewerkt, net zoals alle andere weken tot nu toe, en vrijdags de verjaardag van mijn vader. Ik besefte me wel ineens dat we die vorig jaar totaal overgeslagen hebben omdat we op dat moment naast onze doodzieke dochter in het ziekenhuis zaten dag en nacht.  Het weekend was echt heel emotioneel. Ik zag toch weer veel beelden terug en kon het niet helpen steeds weer te denken aan wat we op dat moment een jaar geleden aan het doen waren.  Heftiger dan ik had verwacht.

Week 18 vroeg ook het nodige van mijn emoties. Maandag 2 september was de sterfdatum van ons dochtertje. De hele dag druk geweest met het zoeken naar mooie plantjes, en andere versierseltjes die we bij haar grafje konden zetten. En op dinsdag werd het monumentje dan eindelijk geplaatst. Een verschrikking was het!  Het idee was mooi, ik ben erg blij met hoe ik het ontworpen heb en hoe het er dan in het echt uitziet, maar zodra je dichterbij komt ziet het er niet uit! De afwerking was vreselijk slecht. Dus die hormonen gingen behoorlijk te keer kan ik je vertellen. Oef!  Er is wel meteen afgesproken dat ze het opnieuw gaan maken. Dit kan echt niet, en we horen binnenkort wanneer het opnieuw gemaakt wordt.

Woensdag de 4e mochten we gelukkig even gluren naar onze ukken in het ziekenhuis tijdens de controle.  Ze deden het prima en liggen nog steeds iets voor in de groei. Met terugwerkende kracht hebben ze de termijnecho nog ingevoerd. ( er is toen wel gemeten in de computer gezet, maar niet ermee de termijn bepaalt.) Ik ben nu toch nog 2 dagen vooruit gezet zodat de uitgerekende datum op 1 feb komt ipv 3 feb. Niet dat het heel veel uitmaakt, want ze zullen toch wel te vroeg komen. Hahaha!  Ze liepen allebei ook aardig gelijk op qua groei. Fijn om te zien! Verder had dokter H het erover dat we wel een twee eiige tweeling krijgen. We schrokken behoorlijk van dit nieuws. Dat zou betekenen dat de vlokkentest niet goed gedaan zou zijn en dat er misschien toch een kindje cf zou kunnen hebben.  Maar hij bedoelde het anders. Heel fijn! Haha  Voor het behandelplan zeggen ze dat we tweeiig hebben omdat ze allebei een eigen placenta en vruchtzak hebben. Wanneer ze een placenta zouden delen zouden er namelijk andere plannen gemaakt moeten worden voor het verdere verloop van de zwangerschap. Dus nog wel steeds 1eiig! Maar voor t gemak noemen zij het 2eiig! Hoezo lekker verwarrend.  Bloed geprikt om alles even te bekijken, en de dag erop werd er doorgebeld dat alles er prima uit zag! Mooi!

Week 19. Maandags weer een EMDR sessie gehad. Vond m dit keer best pittig. Mijn lijf ging echt protesteren ertegen. Het was wel de laatste keer als het goed is dus wat dat betreft is het fijn. Het stukje van de keizersnede nog maar een keer herhaalt om te checken of t echt weg was. En dat is t nu.  Wel lastig concentreren als je terwijl je bezig bent steeds een goede trap te voelen onder in je buik. Hahaha kleine stoorzenders. Want ja ja.. sinds een paar dagen voel ik de ukken af en toe rommelen in mijn buik. Nog niet continu, en niet overal maar ik voel ze wel af en toe. Fijn om die bevestiging nu zelf te kunnen krijgen van mijn lijf.  Wel heb ik sinds een dag of zo af en toe vervelende steken echt mijn kruis in. Niet prettig en sommige zelfs pijnlijk. Geen harde buiken of zo, maar  die steken. Ik herkende ze ook niet in vergelijk met de vorige zwangerschap.  Dinsdagochtend was t wel minder, maar nog steeds af en toe zo’n steek. Dus toch maar even gebeld naar het ziekenhuis en ze wilde me wel even zien.  Dus vanuit mijn werk maar weer naar Nijmegen gereden waar ik terecht kon bij een verloskundige met een co.  Weetje:  Mijn buik is nu met 19 weken net zo groot als een buik van een 28 weken bij een normale zwangerschap! WAAAA loop ik dan uiteindelijk met een buik van 56 weken rond als dit zo doorgaat! Hahaha Maar goed. De ukken zagen er goed uit. En verder keek ze vooral naar mijn baarmoederhals. Of die nog lang en hard genoeg was. En dat was zo. Ze heeft ook gevoeld. Hoppa en daar ging die hand naar binnen! Auwa. Daar raakte ze denk ik de baarmoederhals aan of zo, en daar kreeg ik weer zo’n pijnlijke steek van.

Ze denkt dat alles gewoon even wat gevoeliger is vanwege de groeispurt even, en bij nader onderzoek bleek 1 van de ukken met een voetje precies bij de ‘uitgang’ te zitten. En schoppen dus. Een combinatie van die twee zou die steken kunnen veroorzaken. Verder maakte zij zich in ieder geval geen zorgen, dus ik zou dat ook maar niet moeten doen. Beetje meer rust nemen de komende dagen kon geen kwaad. Als die buik zo groeit is wat extra rust geen kwaad.  Dus de dagen erna lekker rustig aan gedaan.