Het is een draakje!

Het lijkt wel of na zijn verjaardag Sam dacht nu geen baby meer ben, weet ik alles al van de hele wereld en dat zal ik mijn mama eens duidelijk maken..

Pff, wat een draakje. Het opvoeden is begonnen. Nooit geweten dat een 1 jarige al zo de discussie met je aan kon gaan, in brabbeltaal dat dan weer wel. Maar wel met een zeer dreigende toon, en als zijn punt niet helemaal door komt naar zijn idee kan hij altijd nog de bijtmethode inzetten :-s

Mijn hemel! Waar is dat lieve stille goedlachse jongetje gebleven? Zitten we in een sprongetje soms en is hij volgende week weer de oude?

Voorbeeld, Sam ziet mijn telefoon en wil die hebben, Nee Sam dat mag niet, deze is van jou..krijgt zijn chicco geval. Deze is van mama, deze is van Sam anders gaat het kapot, en dat doet mama dan liever zelf ;-)
Daar is hij het niet mee eens, eerst de huhuhuhuhuh dreinende toon eens proberen. Telefoon leg ik weg en negeer hem. Hij dreint nog even verder, wat over gaat in gillen... Ik word het zat en zeg, Sam ssst...rustig en geef hem wat anders. In mezelf denk ik inmiddels...shit geef toch reactie al, en negatieve aandacht is ook aandacht. Verder negeren dus..
Het gillen gaat over in huilen, hard verscheurend huilen al wijzend naar de plek waar de telefoon ligt (in de la)
Ik negeer het nog even tot mijn moederhart breekt, til hem op en knuffel hem, maar hij is nog woedend en krijg een fijne hap in mijn hand :-s

En dit is maar een voorbeeldje..

pffff!!! Hellup!!