Mijn konijn: MONSTER

November 2009

Ik liep al een poosje stage in de dierenwinkel toen jij binnenkwam, wat een etterbak was je zeg.. Ik pakte je uit de doos en meteen zorgde jij voor een paar flinke schramen op mijn arm, ik vond je niet zo leuk. Dezelfde middag kwamen er mensen kijken voor een konijn en ik dacht: Mooi dan kan ik die zwarte meteen lozen, dus ik pakte je uit je hok en pakte je als een baby op je rug.. Het verbaasde me hoe rustig je nu was.. Helaas wilde de mensen geen zwart konijn..

De hele week probeerde ik je bij iedereen die een konijn wilde te dumpen, maar niemand vond je uiterlijk leuk.. Terwijl ik je steeds liever ging vinden.. Je kwam in tegenstelling tot de andere konijnen, die je beter angsthazen kan noemen, meteen naar het deurtje als ik je hokje open deed. En je deed helemaal niet meer moeilijk als ik je oppakte.. Nog meer reden om je zo snel mogelijk te verkopen: Ik wil me niet hechten en je dat terug moeten sturen naar de kweker, waar je hoogst waarschijnlijk in de pan eindigt..

December 2009

Ik kwam na een vrij weekend aan in de winkel.. Je was weg.. Ik wilde express niet vragen of je terug was gestuurd of verkocht was, ik wilde het gewoon niet weten.. Dezelfde dag gingen Misja en ik aan de andere baas vertellen dat we meer dan collega's waren.. Dit viel niet echt goed, en ondanks dat Misja ook een baas is werd ik de volgende week nog naar de andere winkel in Den Haag gestuurd omdat ik niet met mijn vriend mag samenwerken.

Mijn eerste dag in Den Haag

Yes, ik mocht meteen de dieren voeren in mijn eentje, niet zo leuk, want ik had geeen idee waar alles stond. Toen ik eenmaal bij de knaagdieren kwam zat daar een verassing te wachten: Daar zat mijn konijn! Je leek me bijna te herkennen, je rende heel enthousiast langs je deurtje.. In de winkel in Den Haag is alles een stuk rustiger, dus elke pauze nam ik je op schoot en at je mee met mijn krentenbollen..

2 weken later

Ik was zo ondertussen ingetrokken bij Misja, die niet goed werk van de verhalen die ik over jou kon vertellen als ik eenmaal thuis was.. Deze dag was echter minder leuk, ineene stond de fokker voor mijn neus met nieuwe konijnen, de oude nam hij mee terug.. Ik kon echt wel janken en rende naar de telefoon om naar Misja te bellen, die op dat moment in de andere winkel stond: 'Mag ik aub Monster meenemen ?'(zo had ik je stiekem al genoemd omdat je altijd aan de tralies begon te knagen zodra ik langsliep, dat deed je alleen bij mij) 'Ik wil niet dat hij in de pan eindigt...' Blij was Misja zeker niet: 'Je woont net een week bij me....' Ik heb 20 minuten lang gesmeekt, ondertussen was de warme chocomel van de fokker op en hij wilde weg.. Dus ik vroeg Misja voor de laatste keer of ik hem aub mee mocht nemen.. Met een hele diepe zucht stemde hij toe.. Ik beloofde hem dat hij nooit een vinger voor hem uit hoefde te steken en hij hing op.. 

November 2010

Je bent al bijna een jaar bij ons en ik geloof nu echt heilig dat jij een speciaal geval bent. Je kan zelf je hok in en uit, maar het is wel duidelijk dat je het liefst bij ons op schoot kruipt. Nu ik in een ziektewet zit helemaal. De hele dag ben je niet bij me weg te slaan, de hele dag lig je op mijn buik. Je komt af en toe hooguit even in mijn nek gekropen waarbij je mijn wang of neus likt. Je bent echt een bijzonder konijn, als je zin hebt om te spelen kom je gewoon je bal brengen, als ik die dan weggooi dan breng je hem gewoon weer terug.. Het is wel duidelijk dat je een voorkeur hebt naar mij toe, als je de hele dag bij me hebt gezeten hoeft Misja echt niet te denken dat hij zomaar even zijn hand op mijn schoot kan leggen, want dan krijgt hij mooi een knauw. Jij beseft natuurlijk niet dat je aan hem te danken hebt dat je niet in de pan ligt..

Dalijk ben je niet meer ons enige kindje, ik krijg een baby en dan heb ik misschien niet meer zoveel tijd voor je als eerst. Het zal een hoop schelen als jij net zo gek bent op de baby als ik, zodat ik je gewoon eruit kan laten als die kleine wakker is. Mij bijt je niet als ik aan je oor trek of in je oog prik. Het klinkt misschien zielig, maar ik heb het 1 keer getest om te kijken wat ik kan verwachten.. Je geeft er echt niks om hoe we met je doen.. Dus hopelijk wordt je net zo verdraagzaam bij de kleine. 

Misschien dat het door mijn zwangerschap komt, maar ik word nu gewoon emotioneel, als ik denk hoeveel steun en gezeldschap ik heb van jou. Je maakt me zo verschikkelijk vaak aan het lachen, en als ik huil, dan kom jij letterlijk mijn tranen weg likken..

Als jij ooit doodgaat neem ik nooit meer een ander, ze worden nooit zo lief als jou..  Ik hoop dat ik, en dalijk ook ons kindje nog jaren mag genieten van jou, ik zal in ieder geval tot het einde voor je blijven zorgen!