Tranen in de Etos

Vandaag was het dan zover, eindelijk had ik het gevoel de deur uit te kunnen zonder dat iedereen me aan staard.. Ik ben namelijk nogal emotioneel de laatste tijd en ik heb het idee dat iedereen dat aan me afziet..

Eerst bij de AH maar wat te eten halen, ik voelde me weer een beetje ziekjes dus dat werd bruin brood met soep vandaag.. Verder wist ik zeker dat ik nog wat nodig had.. Na 3 rondjes te hebben gelopen gaf ik het op.. Ik zal me wel vergist hebben..

Ik had de bon meegenomen waarmee ik bij de Etos mijn zwangerschapsdoos op kon halen dus ook daar liep ik even naartoe.. Na een maskertje uit te hebben gezocht liep ik naar de kassa, ondertussen kwam ik een kinderwagen tegen en ik moest natuurlijk even naar binnen gluren.. Wat was hij klein.. die kleine handjes.. die blauwe ogen.. hij keek me aan en lachtte meteen.. De moeder begon ondertussen tegen me te praten, ik had niet door wat ze zei en keek haar met tranen in mijn ogen aan.. Ze schrok zich duidelijk rot en zei geschokt: Wat is er aan de hand?! Ja hoor.. Daar gingen we dan.. In tranen vertellen dat ik ook zo iets moois verwacht en ik op de een of andere manier mijn emoties niet in bedwang kan houden.. De moeder lachtte en vertelde me dat zij ook zo emotioneel was tijdens de zwangersschap.. Ze sloeg een arm om me heen en wreef even over mijn rug. Toen ik haar aankeek stonden de tranen ook in haar ogen.. Ze vertelde me dat ik er lekker van moest genieten en me vooral geen zorgen moest maken.. Ik verontschuldigde me en liep naar de kassa, ik kon de kassieres niet meer aankijken en ben gauw met mijn doos weggelopen..

Eenmaal thuis was ik toe aan een bak koffie.. Dat was ik vergeten: Koffiemelk. En weer zat ik te janken.. Wat een emoties.. Ik hoop maar dat dit niet nog 6 maanden aan houdt want ik durf me nog nauwelijks op straat te vertonen!