Week 33
Ik heb heel lang getwijfeld of ik deze blog wel of niet zou schrijven, maar ik voel dat ik het toch moet doen...
Dit zou voor mij week 39 zijn, als het allemaal zo had mogen lopen…
Wat voor gevoelens ik nu heb is niet te beschrijven…
Om me heen vriendinnen, kennissen, collega’s die zwanger zijn of net zijn bevallen.
Pijnlijk? Jazeker!
Uiteraard gun ik het iedereen enorm, maar ik had absoluut niet verwacht dat deze klap toch nog zou komen!
Hoe zouden mijn kindjes eruit hebben gezien, zouden ze er al geweest zijn (waarschijnlijk wel…) wat zou het zijn geworden, jongen en meisje of 2 jongens of toch 2 meisjes of toch 3 kindjes???
Wie zal het weten? Waarschijnlijk alleen degene die al eerder van mij heen zijn gegaan en die nu waken over mijn kindjes…
Wat ik wel weet is dat ik erg verdrietig ben dat het me niet gegund was (deze keer?)
Mijn lieve vriendinnetje Peet79 mocht nu eindelijk wel een mooie knaltest hebben en houden en inmiddels ook alweer bijna 14 weken zwanger! Wat ben ik ontzettend blij voor haar! (En stiekum ook een beetje voor mijzelf, kan ik straks toch een kleintje in mijn armen houden al is die niet van mij!)
Er gaat niets boven de geur van een pasgeboren kindje!
Hopelijk in de nabije toekomst ook nog voor mij weggelegd, klokje tikt helaas veel te hard door…
Mijn cyclus heb ik nu eindelijk pas weer een beetje door, dankzij gebruik van ovu-testen…
Nu maar hopen dat het me nog een keer gegund is en dat het dan wel een plakker is!
Hopen jullie met mij mee??
reacties (0)