Gisterenavond om 21:30 uur kreeg ik ineens telefoon. Het was een privé- nummer en normaal gezien neem ik dan nooit op, maar gisteren deed ik het toch. Alsof een stemmetje in mijn hoofd zei dat dit een belangrijk telefoontje was, ook was al dan zo laat op de avond.
Het was de professor genetica met wie we enige tijd geleden nog hadden samengezeten om de resultaten van het erfelijksheidsonderzoek te bespreken. Ze had me toen groen licht gegeven voor een nieuwe zwangerschap. Nadat ze zich had voorgesteld, vroeg ze of ik al zwanger was. Ik vertelde haar dat ik volgende dinsdag zou kunnen testen. Hmm, zei ze, ik heb nog autopsie-rapporten van het ziekenhuis binnengekregen en ik wil nog een test doen. Het zou namelijk kunnen dat de afwijking van de baby veroorzaakt is door de mutatie van een gen. Ik kon geen geluid produceren ik kon enkel knikken met mijn hoofd, maar ik denk dat ze me toch begrepen heeft.
Als blijkt dat je zwanger bent zei ze, dan wordt de baby heel nauwlettend in de gaten gehouden. Als je niet zwanger bent, dan mag je voorlopig ook niet zwanger worden tot ik de resultaten van dit onderzoek heb. Weer knikte ik...
Ik heb afgsproken dat ik haar sowieso dinsdag zal bellen om te laten weten of ik zwanger ben of niet. Ze zou me dan laten weten hoelang ze denkt dat het onderzoek zal duren, maar ik weet uit ervaring dat erfelijkheidsonderzoeken enige tijd in beslag kunnen nemen.
Gisteren kon ik er geen woord uitbrengen zo geschrokken was ik. Vandaag zit ik natuurlijk met veel vragen en ben ik ontzettend bang. Niet alleen voor de uitslag van het onderzoek, maar wat als blijkt dat ik nu zwanger ben en wat als ik weer een kind moet afgeven. Hoe ga ik dat ooit overleven?
reacties (0)