Ongi geworden

Vandaag dus ongi geworden. Gelukkig kan ik het nu alweer wat relativeren, maar ik had het er vanmorgen toch behoorlijk moeilijk mee.

Het zwanger worden van Kaan* leek zo vlot te gaan. Nog voor we goed en wel beslist hadden dat we een kindje wilden, was het al raak. Ik weet dat dit pas de 2de ronde is, maar toch lijkt het naar mijn gevoel lang te duren. Ik heb het gevoel dat ik al heel lang op mijn kindje aan het wachten ben . Sedert april 2008 kijk ik vol ongeduld uit naar de komst van mijn baby. Toen deed ik namelijk een positieve zwangerschapstest van Kaan*en naar mijn gevoel ben ik nu dus al 10 maanden aan het wachten op een wondertje.

Ik probeer niet al te fanatiek bezig te zijn met het zwanger worden, want dan maak je jezelf alleen maar gek en ga je dingen voelen die er niet zijn, waardoor de teleurstelling alleen maar groter wordt. Bij de 1ste ronde had ik nog een instelling van " we zien wel waar we uitkomen", maar nu lijk ik wel een hele andere vrouw te zijn geworden. Ik ben heel ongeduldig en naarmate de weken en de rondes vorderen, lijkt mijn kinderwens alleen maar groter en intenser te worden. Ik heb het gevoel dat ik het minder van me kan afzetten en dat vind ik persoonlijk niet zo een gezonde instelling. Ik weet dat het slechts de 2de ronde is en dat ik het me allemaal minder moet aantrekken, maar mijn verstand en mijn gevoelens zijn in een tweestrijd momenteel.

Ook het gemis om Kaan* wordt weer heftiger. Ik heb weer meer huilbuien en periodes dat ik me echt intens verdrietig voel. Ik had hem zo ontzettend graag willen houden. Ik zou me nu niet moeten bezighouden met het opnieuw zwanger worden, maar met het verzorgen van Kaan*.

De emoties en de hormonen gieren door mijn lijf, maar dat zal je wel gemerkt hebben na het lezen van deze blog zeker :-) Ik ga proberen me op een (mentaal) gezonde manier door ronde 3 te loodsen, maar ik kan niet garanderen dat jullie intussentijd geen klaagzang meer te horen krijgen van mij.

Dus dames, kruis die vingers en tenen dat de volgende ronde mijn kinderwens in vervulling mag gaan!

428 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • otteanne

    Dit is zo herkenbaar,ik hoop echt voor jou dat het volgende maand raak is.
    liefs bianca

  • anja0311

    Nou, ik begrijp je helemaal hoor
    Wij hebben 1,5 jaar erover gedaan om zwanger te worden van Teuntje. Teuntje heeft een goede 34 weken in mijn buik gezeten en nu zijn we al weer bijna 5 maanden verder. Nu moet ik ook nog zwanger worden en dan nog een maand of 8 wachten.

    Dat je emoties heviger worden is heel normaal. Laat het ook gaan en gun jezelf het verdriet. Hoe rot je je ook voelt je moet er toch doorheen. Alles wat je nu niet ervaart of beleefd krijg je later dubbel zo hard terug. Neem er de tijd voor.

    Veel liefs,

    Anja

  • mamanerveus

    Het is allemaal heel goed te begrijpen wat je schrijft, dus als je er nood aan hebt moet je je ook maar laten gaan; Ik denk dat hier ondertussen genoeg dames heel goed begrijpen wat het is om die wens niet te zien in vervulling gaan en er zo op hopen.

    Ik hou mijn vingers mee gekruist voor al wie er zo naar verlangt en hoop dat die droom bij iedereen ooit werkelijkheid wordt.

    Liefs,
    Ellen

  • netje*74

    Meis, kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt en ga zeker heel hard voor je duimen dat het de volgende keer raak mag zijn. En dat je dan eindelijk (8 mnd later) een kleintje in je armen mag sluiten. Sterkte. XX