Terug thuis van ons weekendje Vlissingen

Ons weekendje Vlissingen is beter meegevallen dan verwacht. Ik heb zaterdagavond wel een dipje gehad. We hadden 's namiddags gewinkeld en we waren een aantal babywinkels gepasseerd en dat bleek achteraf toch nog een pijnpunt. Op het moment zelf kon ik me wel sterk houden, maar achteraf deed het me toch wel wat. Ik heb eens goed uitgehuild en toen ging het ook weer beter.

Ik heb gemerkt dat ik ook weer wat kan genieten van de kleine dingen. We zijn in Vlissingen gaan zwemmen, gaan fietsen, op restaurant geweest en ik heb er van genoten. Ik kan zeggen dat ik voor het eerst in lange tijd weer echt gelachen heb. En ik voelde me ook niet meer schuldig omdat ik lachtte en plezier maakte. Ik hoop dat dat een positief teken mag zijn.

Ik weet dat er nog dagen zullen komen dat ik intens verdrietig zal zijn. Vooral nu Kaan's uitgerekende geboortedatum steeds dichter bij komt, zullen er wel weer wat van die dagen aankomen. Kaan's* uitgerekende geboortedatum was 25 december. Een kerstekindje dus. Het zal in ieder geval geen gemakkelijke kerst worden. Kerstmis was altijd mijn favoriete feestdag, maar nu krijgt het ineens een hele andere betekenis. Ik zag in sommige winkels al kerstkaartjes en kerstversiering liggen en dat steekt soms toch. Het herinnert mij er elke keer extra aan dat Kaan*er niet meer is. Ik weet dat ik moet leren om mij daarover te zetten, want het lijkt wel of de winkels de kerstversiering elk jaar vroeger en vroeger etaleren.

Dus al bij al kan ik concluderen dat het een positief weekend geweest is met de hele familie want ik kan weer genieten van kleine dingen en ik voel me daarover niet meer schuldig. Er zullen dagen zijn dat het verdriet weer heel intens is, maar dat is normaal want ik heb tenslotte mijn kleine jongen verloren.