Kraamvrouwenkoorts .. (deel 3)

Daar lag ik weer, op de kamer. Ik belde naar patientline, zodat ik tv kon kijken en gebruik kon maken van de telefoon. Een half uurtje later kwamen Gijs en zijn ouders binnen met Scarlett. Mijn meisje had die ochtend dr hielprikje gehad zo zielig en ik kon er niet eens bij zijn. Ze werd uit de maxi cosi gehaald en ik mocht dr vasthouden. Dag poppetje!

Er werd een bedje naast me neergezet door de verpleegkunde en de tafel naast werd ingericht met een verschoonkussen, luiers, zwitsal etc. Mn schoonouders gingen vrijsnel weer terug naar huis, Gijs bleef bij me. We keken wat tv en mijn katheter mocht eruit. Daarna kon ik zelf gaan plassen. Ik moest gaan plassen van de verpleegkundige, anders kreeg ik weer een katheter. Dus ik dacht, ik ga maar naar de wc, mn infuus en antibiotica zak werd aan een stang gehangen waar ik mee kon lopen, dus overal moest die paal met me mee. Ik had in mijn kamer een eigen toilet, echt heerlijk, toen ik eenmaal op de wc zat, kwamen mn ouders binnen. Mn moeder was echt boos, waarom hadden we niet gebeld meteen en waarom hadden we niets gemerkt? Nou me mond viel open, ik werd hartstikke kwaad en zei dat ik ook helemaal van niets wist! Kijk mam, ik snap best dat je bezorgd ben, maar we hebben toch gebeld, jullie werden toch op de hoogte gehouden? Ik vond het echt niet kicke dat ze zo tekeer ging terwijl ik doodziek was. Ik zei tegen der, als je het niet bevalt, kan je weer terug naar huis. Waarop mijn moeder bleef staan maar mn vader naar de deur toeliep. Ik zei, nee niet jij pap. Dus kwam ie weer terug. En toen kom mn moeder wel rustig doen. Ik legde haar uit wat er allemaal gebeurd was en ze waren best geschrokken maar tot de dag van vandaag begrijp ik nog steeds niet waarom ze niet meteen die avond naar het ziekenhuis zijn gekomen.. Na een uurtje gingen ze terug naar huis en Gijs reed met hun mee. Dinsdagochtend voordat ik in het ziekenhuis terecht kwam, heeft Gijs de geboortekaartjes besteld en die kwamen die dag binnen. Dus ik belde hem in de avond op en de kaartjes waren inderdaad binnengekomen. Ik had daar bij willen zijn, de kaartjes vouwen, in enveloppen doen, je kent het wel. Maar daarintegen lag ik in het ziekenhuis en hebben de broertjes van Gijs hem geholpen. Gelukkig mocht Scarlett bij me blijven dus voelde ik me niet zo alleen in de avonden. Ik kreeg elke 6 uur een nieuwe zak anti biotica en mn temperatuur werd nog steeds gemeten. Rond middernacht was ik koortsvrij en als ik dat 24 uur kon volhouden, mocht ik na die 24 uur naar huis. Ik duimde en duimde maar helaas. De volgende ochtend had ik weer 38 graden. Het was donderdag. Gijs kwam de hele dag langs en had de geboorte kaartjes meegenomen. Ze waren erg leuk geworden, van Pip (woezel en pip) die een roze speen in dr mond heeft. De tekst aan de binnenkant was ook mooi, ik had het gedichtje gebruikt die ook in mijn eigen geboortekaartje stond. 's middags was ik weer koortsvrij en het zag er naar uit dat ik van het infuus afmocht. Nu moest mn lichaam het zelf doen. en het ging goed, ik mocht voorzichtig proberen te douchen en lopen, maar het ging goed. Ik had geen pijn meer gelukkig!

Vrijdagochtend kwamen er weer een aantal artsen om me heen staan. Ze vertelden wat ik had, kraamvrouwenkoorts. Vroeger gingen mensen daar gewoon dood aan, er was toen geen anti biotica. Kraamvrouwenkoorts ontstaat doordat artsen onhygienisch te werk gaan tijdens een bevalling. Denk maar eens aan die doosjes met blauwe handschoentjes waar iedereen open en bloot bij kan. Ik mocht naar huis die dag, maar kreeg wel anti biotica tabletten die ik een week moest gebruiken. En ik moest elke dag mn temperatuur opmeten. Zodra ik verhoging had of iets dergelijks, moest ik terugkomen. Gijs kwam me ophalen met zijn vader en we mochten naar huis, o wat was ik blij. Ik kon eindelijk gaan genieten van mijn baby, van mijn gezin. Toen ik na mijn bevalling thuis kwam, had Gijs het versierd, maar doordat ik me zo kut voelde, kwam er niet echt iets bij kijken bij me. Maar toen ik vrijdag voor de tweede keer mn huis binnenstapte, voelde alles weer zo nieuw. Gijs had ook het hele huisje voor me schoongemaakt en we kregen 2 dagen langer kraamzorg. Echt heel fijn. Ik was weer thuis. Maar toch bleef ik bang dat de koorts terug zou komen. Na een week was ik van de tabletten af, de koorts was niet meer teruggekomen en ik kon lekker naar buiten met mn gezinnetje. Ik voelde me weer goed, ik was niet meer ziek. Maar bah, dit nooit meer! in maart ben ik nog een keer teruggeweest naar het ziekenhuis voor een echo, om te kijken of alles goed was, en dat was het! Gelukkig. Ik ben er weer, en ik leef!

Bedankt voor het lezen.

Liefs Talitha.