Deel 2
iets later als beloofd, maar heb nu tijd om er weer voor te gaan zitten
was gebleven bij mijn zwangerschap en de thuiskomst met 16 weken, en de vraag of ik der wou houden of niet
dat was natuurlijk duidelijk... ik heb der zien bewegen, der hartje horen kloppen
ik liet haar komen
maar het was niet makkelijk, mijn ex zij dat het nog goed zou kommen tussen ons
en dat hij enkel pauze wou
maar mijn gevoel zij me al dat hij me bedroog en dat hij loog over de echte reden..
na een week ging ik op zijn profiel kijken, soort hyves is dat...
en ik zag berichtjes van ik zie er naar uit om je weer te zien, en het was leuk afgelopen weekend, ik mis je, en ik vind je leuk en allemaal van dat soort berichtjes...
vanaf het 1e moment toen ik nog samen was dat hij met haar schreef vertrouwde ik het al niet,
en mijn gevoel had gelijk....
hij was een nieuwe relatie begonnen... en heeft mij en ons kindje daar voor aan de kant gezet
ik was zo kwaad, ik wou het helemaal niet, ik wou het kindje ook niet meer op dat moment....
het was echt moeilijk om door te gaan en nog echt van haar te houden... terwijl ik het alleen moest gaan doen..
hoe verder de tijd, hoe meer ik van haar ging houden..
met 24 weken had ik de 20 weken echo, omdat ik uit duitsland terug kwam en er niet eerder tussen kon, had ik toen pas een afspraak..
ik lag daar en ja hoor Sylvie lag met der arm boven der hoofd dus ze kon het hartje niet goed bekijken..
nja dan maar eerst de andere dingen in de hoop dat ze anders ging liggen....
en dat ging ze ook, alles wat goed, en het werd een meisje...
blijer als dat kon ik echt niet meer zijn... ik werd moeder van een dochter... enkel werd ik alleenstaande moeder van een dochter (slik)
ik woonde toen nog bij me pa thuis, en had zelf geen inkomen, dus kreeg een soort weekgeld van me vader,
ging soms lekker naar de stad, en kocht een truitje of iets anders, gewoon iets heel goedkoop, maar wel dat ik het mooi vond... zodat ik me toch telkens meer kon verheugen op dat zij kwam..
ik ben ook nog met me vader mee gevaren af en toe, heb vaak mijn broertjes en zusje in het weekend opgevangen, en in de zomer heb ik nog het grote bad opgezet in de tuin en zijn we er heerlijk in gaan zitten..
me zus is kraamzorg, en kwam eens thuis met een hele grote zak met kleertjes, die vrouw had een dochter die al wat ouder was, en nu een zoontje.. en ze wou verder geen kinderen meer dus ik mocht uit zoeken wat ik wou, en het waren echt mooie kleren... ik was zo blij...
heb een bos bloemen voor die vrouw gekocht als bedankje en een grote doos chocolade...
me zus werd ook mijn kraamzorg en ook dat had ik geregeld...
een heerlijk gevoel om dat klaar te hebben
de zwangerschap verloop goed en had ook geen kwaaltjes
met 30 weken ging ik met me vader en zijn vriendin winkelen voor een baby bedje en dat soort dingen
ik heb zo een mooi bedje gehad, en nog duur ook haha
ik was me vader zo dankbaar..
heb nog flesjes gekocht en beddengoed en nog wat dingen
ik heb ook nog een hoop kleertjes en spulletjes van mijn tante gehad
met 40.4 ging ik naar de wc en ik voelde iets knappen....
en ik stond op en ik veegde het af, en ik verloor slijm met bloed...
even de vk gebeld en die zij dat het mijn slijmprop was, en zolang ik niet meer bloed verloor het goed was, en dat ze bevalling nu wel kon gaan beginnen
en dat was ook zo, ik kreeg krampjes,
toch maar nog even snel boodschappen doen, want dan had ik alles maar in huis (ook al kwam iedereen thuis het weekend en konden hun het ook doen, ik wou het doen)
ik kreeg steeds vaker krampen en het ging echt door zetten, ging op mijn bed liggen want had geen zin als iedereen thuis kwam dat hun het zouden zien
ik schaamde me ervoor
ook al is het iets heel natuurlijk s
me zus kwam bij me zitten, en is ook niet meer weg gegaan,,
ik probeerde nog wat te rusten, maar echt rusten werd het niet meer
om 12 uur hebben we de vk gebeld, en pff ik voelde me zo slecht dat ik haar snachts moest bellen haha
om 1 uur kwam ze langs, ik had nog maar 1 cm ontsluiting maar al wel een verweekte baarmoeder mond...
ik wou graag naar het ziekenhuis toe, want wou wat hebben tegen de pijn
en dat was goed
2 uur waren we in het ziekenhuis en ik werd gelijk aan de ctg gelegd
ze ging mijn vliezen breken, en er kwam een hele groene plas uit.... ze heeft in het vruchtwater gepoept....
vanaf toen was ik al medisch... toch maar goed dat we er al heen zijn gegaan...
ik kreeg een prik in mijn been om de pieken uit de weeen te halen, maar voor mij had het geen effect...
ze besloten dat het te langzaam ging en ik kreeg weeen opwekkers... jeetje dat is me wat haha
de ene na de andere weeeh kwam, in me benen in me rug in me buik pfff
na 3 uur kreeg ik een morfine knopje waar je zelf op kan drukken als je een weeh hebt
en ik bleef drukken enkel merkte ik geen verschil,,,
de weeen opwekkers werden iets hoger gezet want het ging te langzaam...
ik kreeg paniek aanvallen, en wist niet meer hoe ik me een houding moest geven, en hoe ik me ademhaling op orde moest brengen.... het lukte gewoon niet meer
eerder had ze al wat gezegd over haar hart slag maar het was nog niet zo hoog...
maar tijdens de paniek aanvallen zakte het hartje telkens verder weg..
we moesten wachten op de gyn die over de keizersnee en andere dingen ging, wat er nu was was een beginnend gyn en zij wist nog niet zoveel(ow wat haatte ik dat mens)
toen de gyn binnen kwam en naar de ctg keek, zij hij direct... maak de ok maar klaar die wordt een keizersnee
toen is het heel snel gegaan
ze hebben een chatether geplaatst en werd naar de ok gereden, mijn zus was al die tijd bij me, en toen op de gang waren ook mijn vader en zijn vriendin aangekomen,
ik wou ze niet zien, want ik was zo moe, ik voelde me zo slecht, ik had zoveel pijn
nu even niet zij ik,,,
ik werd erheen gereden, en ze gingen een ruggenprik plaatsen,,, ik kon niet stil zitten dus ze heeft 5 keer moeten prikken... wat een klote naald zeg auww hahaha
vanaf dat hij het heeft gezegd en dat sylvie is geboren, zat een half uur... zo snel pfff
toen ze eruit kwam ging ze gelijk huilen... die man zij wat knap dat doen ze niet allemaal gelijk na een keizersnee
ze werd gelijk mee genomen, want ze had vruchtwater binnen gehad
ik werd dicht gemaakt en schoon gemaakt, en heb haar heel even gezien, en ben daarna naar de uitslaap kamer gebracht...
ik heb er niks meer van mee gekregen, ik was helemaal op, helemaal kapot, ik heb 3 uur geslapen...
toen ik wakker werd hadden ze van het zh een foto genomen van sylvie en die hadden ze bij mij handen neer gelegd... heel lief
later in de avond heb ik haar heerlijk de hele tijd bij me gehad, enkel sliep zij die nacht nog op de kinderafdeling, omdat ze aan de hartbewaking lag en omdat ze vruchtwater binnen had gehad ze misselijk was...
na 2 dagen mocht ik naar huis, heerlijk samen met mijn 10 tonner haha
toen begon het leven als moeder pas echt... en wat was dat heerlijk...
de tijd ging snel en ze werd telkens groter....
toen ze een jaar en een maand was, vertelde mijn vaders vriendin dat zij ook weer zwanger was (heeft eerder abortus gehad)
ik was blij voor hun...en toch voelde ik dat er iets niet goed was
mja te tijd ging voorbij en ze was ruim over de 13 weken heen en ik dacht er niet meer over na...
ze had de placenta voor daarom voelde ze der kleine pas met 24 weken..
me broertje is na 25 weken eens naar de toe gegaan, en heeft gezegd,,, volgens mij gaat de baby dood of is ze al dood, en toen ze vroegen waarom hij dat zij, dat wist hij niet het voelde enkel zo...
de zwangerschap verliep goed en de kleine groeide ook goed...
TOT
met 36 weken had ik haar opgehaald aan boort, want ze zou vanaf dat moment thuis blijven tot na de bevalling..
nog even lekker genieten van de tijd en rustig aan doen,
ruim op tijd want mijn moeder heeft mijn zusje der bevalling alleen gedaan aan boort, toen mijn vader aan het varen was, dus zij ging ruim tijd van het schip af...
we zijn naar de stad geweest... en heb haar nog geholpen met nog wat baby dingetjes op te hangen en te doen, beetje rommelen...
vrijdag had ze controle bij de vk en zoals gewoon ging ze er gewoon heen
niets vermoedend
ze had al eerder een echo gehad, omdat ze niks voelde, maar toen zijden ze nee is niks placenta ligt ervoor en daarom voel je niks
dus dat dacht ze nu ook weer
maar niets was minder waar, ze kon het hartje niet vinden...
me vader belde me, want ik was aan het werk... dat ze het hartje niet konden vinden en dat ze nu naar het ziekenhuis ging voor een echo....
hij vroeg me niks, maar ik belde gelijk terug dat ik weg ging van me werk en dat ik naar haar toe ging,
hij was aan het lossen aan boort en je kan dan niet gelijk weg...
heb daar nog een half uur moeten wachten tot de gyn kwam
gelijk een echo gemaakt, en je zag direct geen hart slag meer ...
toen begon de elende....
na de bevalling, en de begravenis die erg mooi waren...
komt de rust nu een beetje terug...
het begint een plekje bij iedereen te krijgen...
en zij wordt ook telkens rustiger... ook al blijft het verdriet er altijd
ze slikt nu ook de pil niet meer, als het komt komt het...
dus hoop voor hun dat ze snel nog een gezond kindje mogen krijgen
en ik hoop op een financieel wonder...
ik hoop deze zomer klaar te zijn na 3 jaar lang te lopen kutten met geld en schulden,,,
ik ben der klaar mee en wil een beetje genieten van het leven, en niet iedere cent 100 keer om te hoeven draaien
ook al zal ik altijd moeten uit kijken,
ik hoop op nu wat minder elende dan wat ik nu al heb mee gemaakt
ik wil genieten van mijn dochter en ook mijn hond
een leuke baan vinden
wat minder zorgen dan dat er nu is
nog wat langer op bb en wie weet dat er in de toekomst als ik ooit een leuke partner tegen kom
ik hier nog mag zitten en jullie op de hoogte kan houden van een 2e wondertje
mja we zien wel wat de toekomst brengt
tot die tijd blijf ik hier ook
enkel met minder lange verhalen (hoop ik)
en zeker wat minder zwaar
jullie zijn stuk voor stuk schatten, en ook al lig ik niet met iedereen even goed, jullie zijn allemaal top mama`s
xxx liefs stef
reacties (0)