Mijn zoon is boos. Hij schreeuwt, hij scheldt, hij stampt op de grond. Op alles wat ik zeg krijgt een oorverdovende "NEEEE!" terug. Hij komt naar me toe. Hij wil een knuffel en ik heb geleerd dat hij ook niet bedaart, totdat hij die knuffel heeft gehad. Ik neem hem in mijn armen. Langzaam kalmeert hij. Dan valt er te praten.
Mijn dochter is boos. Ze rent weg. Ze verstopt zich achter de bank en gaat daar op de grond liggen. Ze gilt, ze bonkt met haar voeten op de grond. Als ik naar haar toe ga om te praten, gilt ze nog harder. Als ik haar zou aanraken zou ze me weg schoppen. Dat weet ik uit ervaring. Ze wil met rust gelaten worden dus ik laat haar. Ik ga door met mijn bezigheden, totdat ze mokkend rechtop zit en me boos aankijkt. Ik houd afstand en vraag of ze een knuffel wil. Nu wil ze wel. In mijn armen kalmeert ze. Dan kunnen we praten.
Mijn man is boos. Hij verheft zijn stem en alles is verkeerd. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Langzaam bedaart hij. Dan kunnen we praten.
Ik ben boos. Ik schreeuw, ik ben compleet onredelijk. Ik wil alleen zijn en loop weg. Mijn man komt me achterna. Hij probeert me te knuffelen. Ik duw hem weg. Hij begrijpt de hint en hij laat me alleen. Ik zet muziek op. Met iedere noot voel ik mezelf rustiger worden. Wanneer ik er klaar voor ben keer ik terug. Dan kunnen we praten. En knuffelen.
Het is bijzonder hoeveel mijn zoon qua gedrag op mijn man lijkt en mijn dochter op mij, zelfs in hun boosheid.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Marleen is 33 jaar en moeder van een zoon (5) en dochter (3). Ze werkt 40 uur in de week en haar man zorgt dan voor de kinderen. Op Babybytes.nl zal ze af en toe verslag doen van haar leven, waarin de traditionele rolverdeling is omgedraaid.
Reageer op dit artikel
reacties (0)