Voor straf niet op de iPad, niet naar de voetbal, eerder naar bed... Je kan van alles uit de kast trekken, maar het lijkt je kind niet te boeien. Zijn gedrag blijft precies hetzelfde en het verbetert niks. En nu? Opvoedcoach Annelies nam een podcast op waarin ze je advies geeft.
Als alle straffen die je je kind geeft, je kind niet lijken te raken, sta je machteloos en heb je geen idee meer wat je nog meer kan doen om invloed te krijgen op het gedrag van je kind.
Podcast
Als je het gevoel hebt dat je de grip op het gedrag van je kind kwijt bent en je merkt dat je regelmatig dreigt met:
'Als je nu niet... dán...' - luister dan vooral deze aflevering van ‘Annie's Podcast’ die ik voor je heb opgenomen:
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Mijn naam is Annelies Bobeldijk van WOW! Opvoedcoaching en ik leer ouders van jonge kinderen hoe ze Realistisch kunnen Opvoeden.
Want je kunt liefdevol opvoeden, zónder te pamperen. En je kunt duidelijk zijn, zónder autoritair te zijn.
Misschien heb je mijn naam wel eens voorbij zien komen in de krant, want ik word regelmatig geïnterviewd door diverse landelijke media, zoals bijvoorbeeld NU.nl, het RTL Nieuws en dagblad Trouw. Inmiddels heb ik al meer dan 10.000 ouders geholpen met mijn methode Realistisch Opvoeden.
Naast opvoedcoach ben ik zelf moeder van 4 jongens (11, 9, 6 en 3) en ik weet dus als geen ander dat de theorie iets heel anders is dan de praktijk.
Volg mij op Instagram (@wow_opvoedcoaching), want daar deel ik iedere dag tips om het opvoeden leuker en makkelijker te maken of neem een kijkje op mijn website www.wowopvoedcoaching.nl
Je kind straffen om te raken is sws al een slechte denkwijze. Ga op connectie en verbinding zitten, straffen werkt averechts en zorgt voor geen verbinding. Dreigen zorgt voor nog meer afstand dus het is maar net wat je belangrijker vind
“ om te raken” komt ook een beetje verkeerd over op mij maar met deze “ we zijn slachtoffer van ons brein” opvoeding ben ik het niet 100% eens.. althans , niet dat bepaalde acties dus geen consequenties hoeven te krijgen omdat ons brein nu eenmaal nog niet ontwikkeld is. Zo kun je dat als volwassene ook nog als excuus gebruiken. Het is een wetenschappelijk gegeven dat bepaalde delen voor bepaalde vaardigheden zorgen, dat “ ga hier maar eens over nadenken “ voor een 3 jarige totaal geen nut heeft, maar geen consequenties op bv slaan van een broertje of zusje? Schreeuwen in je gezicht ? Nee , daar volgen hier zeker straffen op
En niet willen luisteren? Ik heb van jongsaf aan tot drie geteld en dan wisten ze dat het écht moest gebeuren. Geen keuze. (Zonder straf- ze zagen dan blijkbaar aan mijn gezicht dat ik het meende). Ik moet er stiekem wel een beetje om gniffelen, dat mijn 12-jarige blijkbaar zó geconditioneerd is, dat hij in een dwarse bui, nog steeds luistert als ik tot 3 tel Hij zit inmiddels op het voortgezet onderwijs. En ja, zijn autisme zal daarin vast een rol spelen. Maar soms is het best handig
🤭🤭 de consequenties zijn voor mijn 11 jarige inmiddels niet meer de trap. Hij moet weleens afkoelen op z’n kamer maar dat is niet als straf, dat is voor z’n volle hoofd toestand. Hij moet gametijd inleveren DRAMA 😱
🤭🤭 de consequenties zijn voor mijn 11 jarige inmiddels niet meer de trap. Hij moet weleens afkoelen op z’n kamer maar dat is niet als straf, dat is voor z’n volle hoofd toestand. Hij moet gametijd inleveren DRAMA 😱
Je kind straffen om te raken is sws al een slechte denkwijze. Ga op connectie en verbinding zitten, straffen werkt averechts en zorgt voor geen verbinding. Dreigen zorgt voor nog meer afstand dus het is maar net wat je belangrijker vind
Reageer op dit artikel
reacties (8) Stuur een bedankje