Een mannelijke of een vrouwelijke verloskundige of arts bij je bevallig? Deze BabyBytes-lezeres had liever geen mannelijke arts bij haar bevalling en kreeg er uiteindelijk twee! ‘Ik zag in mijn ooghoek een jongeman zitten en ik zei tegen mijn man: Er gaat toch geen man aan mij zitten hè, want ik kan het niet aan!’’
“Na onze eerste zoon, die nu vier jaar is, wisten we al snel dat we ooit een tweede zouden willen. Toen onze zoon 2,5 jaar was stopte ik met de pil, maar het duurde nog 18 maanden voordat ik echt zwanger was. Oktober 2019 waren er dan eindelijk twee streepjes op de zwangerschapstest te zien.”
Veel vocht vastgehouden
“De zwangerschap verliep goed. Ik had geen last van misselijkheid, alleen op het einde hield ik vocht was, waardoor ik op een luchtballon leek. Het enige wat ik nog nodig had was zo'n mandje en we konden opstijgen!”
Langer dan 40 weken
“We wisten na 16 weken via een pretecho dat we nog een zoon erbij kregen. Ik was 19 juni uitgerekend. Omdat ik mijn vorige zwangerschap overtijd was (41.1) had ik voor al besloten dat ik niet langer dan 40 weken zwanger wilde zijn. Maar daar dachten de baby en de verloskundige anders over. De baby vond al die chocolade en chips wel lekker en bleef lekker zitten. En de verloskundige dacht: ‘Zolang het goed gaat, gaat het goed”. Vanaf 41 weken mocht ik worden ingeleid.”
Mannelijke arts
“26 juni, op de warmste dag van juni in 2020 was het zo ver. Om 07:30 uur werden we verwacht in het ziekenhuis. Vol goede moed gingen we erheen. Eerst werd er een hartfilmpje gemaakt en toen door naar de dokter. Ik zag in mijn ooghoek een jongeman zitten en ik zei tegen mijn man: ‘Er gaat toch geen man aan mij zitten hè, want ik kan het niet aan’. En ja hoor, daar kwam hij de kamer binnen. ‘Goedemorgen, ik ben Stijn en ik ga je vandaag helpen.’ Dokter Stijn plaatste vervolgens een ballon, want ik had nog maar één centimeter ontsluiting.”
Naar huis
“We moesten met ballon en al weer terug naar huis, samen met de 32 graden die het zou worden. Met frisse tegenzin gingen mijn man en ik naar huis terug. En de volgende dag moesten we (als er geen actie kwam) om 08:40 uur terug zijn in het ziekenhuis.
Tja, wat kan je thuis doen met 32 graden en een ballon in je? Juist, alles dicht houden en een film/serie kijken. Mijn man en ik hadden vanwege corona al lang geen tijd samen gehad, dus we wilden er het beste van maken. We hebben heel relaxt gedaan. Lekker eten besteld en daarna gingen we slapen. De baby vond al dat eten nog steeds lekker en besloot lekker te blijven zitten waar hij zat.”
Het ging beginnen!
“Zaterdag 27 juni: daar gingen we weer! Het leek net alsof we op vakantie gingen met al die tassen. Om 09:00 uur werden we opgehaald door dokter Stijn. Hij voelde of er ontsluiting was. Als er drie centimeter was of meer dan werd de baby vandaag geboren en anders moesten we weer terug naar huis. Gelukkig had ik vier centimeter en zou die dag onze zoon worden geboren. Hoe tof was dat!”
Pijnstilling?
“We werden naar onze suite gebracht. Dokter Stijn kwam om 11:00 uur mijn vliezen breken. Vanaf dat moment begon de ellende ook meteen. De arts zei dat hij om 13:00 uur weer even terug zou komen om te kijken. Dat viel wel even tegen, dan moest ik nog twee uur lang die pijn volhouden. Inmiddels was mijn moeder ook gearriveerd om mij bij te staan. De weeën waren toen al echt geen pretje. Om 12:30 uur kwam de verpleegkundige om te vragen wat ik wilde, pijnstillers of niet. Ik wilde HEEL GRAAG pijnstillers hebben, een ruggenprik. Ze ging dokter Stijn halen, maar hij zei dat ik al zes centimeter ontsluiting had en dus geen ruggenprik meer kon krijgen. Dat was enorm balen dus mijn man vroeg of ik een ander soort pijnstilling kon krijgen. Maar dokters Stijn was duidelijk: ik moest dit zonder verdoving doen anders zou de baby suf ter wereld komen en dat wilden we niet. Dus daar ging ik verder met pijn, zonder pijnstillers.”
Hartslag
“Om 13:30 uur werd er een gynaecoloog, dokter Bas, bij geroepen, de hartslag van de baby was bijzonder laag en de baby moest van heel ver komen, omdat deze blijkbaar niet goed was ingedaald. Dokter Bas stelde zich voor en zei: ‘Ik word er eigenlijk bij geroepen voor de niet leuke dingen, dus ik denk dat je mij niet aardig gaat vinden’. Hij had geluk, want op dat moment vond ik niemand aardig die in de kamer stond.”
Spugen
“Omdat het slecht ging met de baby werd hij erbij gehaald. Bij elke wee dacht ik, nu blijf ik rustig en maak ik geen geluid. Maar bij elke wee die volgde leek ik wel een grizzly beer die in paniek was. Alsof dat nog niet gênant genoeg was, vroeg dokter Bas of ik niet zo in zijn gezicht wilde spugen vanwege corona.
“Misschien denk je: spugen? Maar ik lag als één of andere bezetene te persen, niet rustig maar er vlogen dus wat spuugdeeltjes mee de kamer in, recht in het gezicht van dokter Bas. Na vier keer vragen zei hij tegen mijn man: ‘Ze moet nog een of twee keer persen. Zou jij misschien een doekje voor haar gezicht willen houden?’ Nu lach ik er hard om, maar ik schaamde me dood!”
Nog één keer persen
“Toen zei hij de verlossende woorden: ‘Nog één keer persen en dan is je baby er’. Blijer kon hij mij niet maken. Met doek voor mijn mond één keer persen en toen werd mijn prachtige zoon op mijn buik gelegd om 13:56 uur.
Omdat het zo slecht met hem ging tijdens de bevalling waren ze verbaasd dat hij (gelukkig) huilend ter wereld kwam en na hem te hebben onderzocht was alles goed. Wel moesten we een nachtje blijven omdat hij in het vruchtwater had gepoept.”
Toch wel blij met mannelijke artsen
“Tijdens de bevalling had ik niet door dat er iets niet goed was, mijn man wel. Achteraf bleek dat zijn hartslag rond 60/70 was en dat hij (zo noemen zij dit) op zolder lag: het kindje dat van zolder gehaald moest worden. Hij en ik moesten heel erg ons best doen, met behulp van een pomp, om ter wereld te komen. Natuurlijk met hulp van mijn mannelijke artsen. Ondanks dat het mannen waren (waar ik als vrouw eigenlijk niet op zat te wachten) was ik blij dat ze er waren. Al had het heel Nederlands voetbalelftal er gestaan, het had me niets uitgemaakt op dat moment.”
Jouw bevallingsverhaal delen?
Wil je ook jouw bevallingsverhaal delen? Mail je verhaal via dit formulier naar de redactie van BabyBytes. Als je dat anoniem wilt doen, kun je dat makkelijk op dit formulier aangeven. Wie weet staat jouw bevallingsverhaal binnenkort op de site.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)