Er is bijna geen woord dat een peuter zó snel doet ontploffen als het simpele ‘nee’. Gek eigenlijk, hoe drie kleine letters zo’n groot effect kunnen hebben. Eén ‘nee’ en boem: tranen, gegil en een dramatische scène bij het schap met ontbijtgranen. Gelukkig zijn er manieren om duidelijk grenzen te stellen, zonder dat beladen woord. En geloof ons: soms maakt dat nét het verschil tussen een rustige dag en een huilbui die je tot ’s avonds bijblijft.
"Waarom wil je dat zo graag?"
“Laatst stonden we in de winkel en zag mijn dochter glinsterende eenhoornschoenen. Die wil ik!" zei ze met grote ogen. Een automatisch 'nee' zeggen is verleidelijk, maar het werkt beter als je vraagt: wat vind je zo mooi aan die schoenen?" Vaak is het genoeg om de aandacht even te verleggen. Soms ontdek je zelfs iets waardevols: ze willen erbij horen, ze willen zelf kiezen. Door te vragen, voelen ze zich gehoord, ook als de schoenen niet mee naar huis gaan!
“Je mag wel…”
In plaats van te zeggen wat níet mag, kun je zeggen wat wél mag. Bijvoorbeeld: "Je wilt klimmen? De tafel is niet om op te klimmen, maar buiten hebben we een klimrek. Zullen we daar zo klimmen?" Het kost soms wat creativiteit, maar het werkt zó veel beter dan een snelle "afblijven!”
“Wat dacht je van/in plaats daarvan?”
Peuters houden van een beetje controle. En als ze het idee krijgen dat ze mogen meebeslissen, wordt het leven meteen een stuk aangenamer. Dus als het bedtijd is en ze nóg een boek willen, zeg dan: "Wat dacht je van één laatste verhaaltje en daarna zingen we een liedje?" Grote kans dat ze akkoord gaan.
"Jij mag kiezen!"
De kracht van keuze werkt heel goed. Stel dat je kind zijn pyjama wil aanhouden naar de supermarkt. Stel bijvoorbeeld deze keuze voor: "Je mag zelf kiezen: deze pyjama of je favoriete broek. Welke vind jij leuker?" Kind blij, mama blij.
“We zullen zien”
Als je geen puf hebt om meteen te reageren. Of als je de discussie gewoon wilt parkeren. "Dat klinkt als een leuk idee, we zullen zien." Het geeft ruimte om even adem te halen – en meestal zijn ze het tegen die tijd alweer vergeten.
“Misschien een andere keer”
Niet alles hoeft nu. Niet alles kan nu. En dat mogen ze leren. Dus als ze midden op een drukke dag naar een vriend of vriendin wil, stel je dit voor "Dat zou leuk zijn. Misschien een andere keer, goed?" Ze kunnen even teleurgesteld zijn, maar met een knuffel erbij is het vaak snel goed.
“Ik denk erover na”
Deze is perfect als je zelf twijfelt of geen discussie wil. “Mama, mag ik deze lolly met glitters erin?” – "Ik denk erover na, goed?" Laat het even bezinken. Misschien wil je straks alsnog ja zeggen. En zo niet? Dan is het moment om “nee” te zeggen vaak al voorbij gewaaid.
“O, dat zou leuk zijn, maar…”
Deze kun je gebruiken als je even geen zin hebt in een strijd. “O, ik zou ook graag nu al ijs willen, maar we eten eerst warm eten. Daarna misschien!” Door met je kind mee te fantaseren ("ja, dat zou leuk zijn"), voelt het alsof je aan dezelfde kant staan. En stiekem ben je dan nog steeds de baas. Win-win, toch?
Kinderen hebben grenzen nodig, maar dat betekent niet dat we ze steeds moeten raken met een keiharde “nee.” Soms helpt het om een beetje creatief te zijn, ruimte te geven, of gewoon de confrontatie slim te ontwijken.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Je kunt ook heel goed nee zeggen zonder dat het keihard is en ruimte geeft. Als je je peuter niet leert om om te gaan met het woord Nee, wanneer dan wel? Op deze manier voeden we een generatie op die werkelijk niks kan hebben.
Precies, m’n reactie komt misschien wel keihard over hieronder.. maar je kunt heel duidelijk en rechtlijnig zijn zonder een soort monster te zijn. ik schreeuw niet… ik ben niet onredelijk.. verlies zelden mn geduld.. Maak ook heus wel eens een “ dealtje” met de peuter, maar geen dealtjes die de regels te niet doen of iets wat ik net gezegd heb dat gaat gebeuren. Zo ben je al ouders ook betrouwbaar en dat is waar ze behoefte aan hebben.
Gewoon nee… gaan ze krijsen.. gaan ze naar de gang. Dit is een typisch “ de dagen dat ik niet werk wil ik dat het allemaal gezellig is” idee.. Pak je kinderen aub aan … we krijgen een vreselijke samenleving van prinsen en prinsessen zo
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje