Twee op de honderd vrouwen die bevallen, krijgen te maken met een totaalruptuur. Wat heeft dat voor gevolgen in je leven na de bevalling? Neava stuurde haar verhaal in, omdat ze hier ervaring mee heeft en graag vrouwen wil laten weten dat ze niet alleen zijn. ‘Een totaalruptuur kan je leven op alle vlakken veranderen. En die verhalen hoor je minder vaak.’
Mijn zwangerschap
“We waren in de wolken toen we ons eerste kindje verwachtten, een jongen. In het begin verliep de zwangerschap normaal, maar in het derde trimester vielen er dingen op. Mijn buik liep tijdens controles consistent 5 - 6 weken voor op de groei. Op iedere groei-echo werd het gewicht van mijn kindje in het 100e percentiel geschat. Telkens weer werd gezegd: ‘Het is een erg groot kind’. In eerste instantie maakte ik me er niet zoveel zorgen over, maar toen hij in een paar weken tijd plotseling hard groeide, voelde het niet goed meer. Ik ben zelf klein (1.58 m) en tenger gebouwd, en dit was mijn eerste zwangerschap.
Toch werd ik gerustgesteld door de verloskundige: ‘Geen zorgen, vrouwen zijn gemaakt om kinderen te baren’. En: ‘onze lichamen maken geen baby's die ons niet passen.’ Achteraf blijken die woorden verschrikkelijk misplaatst te zijn geweest.”
Mijn bevalling
“Met 39 weken werd besloten de bevalling in te leiden. Vanaf het plaatsen van het ballonnetje tot volledige ontsluiting duurde het zo’n 8 uur. De persfase was extreem zwaar; ik voelde dat mijn lichaam het nauwelijks aankon. Alle hulpmiddelen en instrumenten werden ingezet om onze zoon, een kanjer van 5.889 gram, geboren te laten worden. Met grote snelheid kwam mijn zoon naar buiten op de laatste wee.
De gynaecoloog die mijn bevalling begeleidde vertelde me dat ik een vierdegraads totaalruptuur had én een hoge vaginawandruptuur. ‘Geen zorgen, je gaat helemaal herstellen. We hechten je op de OK en dan komt het goed. Het herstel duurt alleen wat langer.’
Ik werd direct naar de OK gebracht. De bezorgde blik in de ogen van de chirurg, toen hij voor het eerst naar de wond keek, zal ik nooit vergeten. Een 2,5 uur durende operatie onder volledige narcose volgde. Door de operatie miste ik de eerste uren met mijn zoon, iets wat nog steeds pijn doet als ik eraan terugdenk.”
De nasleep
“De eerste dagen en weken waren een hel. Zitten, lopen, naar het toilet gaan: alles deed pijn. Er werd gezegd dat ik geduld moest hebben, maar diep van binnen wist ik dat mijn lichaam blijvende schade had opgelopen. Nu, ruim anderhalf jaar later, merk ik nog dagelijks de gevolgen: problemen met ontlasting en het ophouden van winden, pijn bij gemeenschap, en zelfs lopen is niet meer wat het ooit was. Gelukkig vond ik een steengoede bekkenfysiotherapeut, die mij hielp om beter met mijn klachten om te gaan. Ook mijn psycholoog was echt een life-saver. Zonder haar weet ik niet hoe ik er nu aan toe zou zijn geweest.”
Leven in het teken van mijn bevalling
“Het zwaarst vind ik hoe mijn leven is veranderd. Vroeger reisde ik bijvoorbeeld zonder zorgen: roadtrips door Nicaragua, tempels in Thailand, een dag lang een nieuwe stad ontdekken. Nu is elke stap buiten de deur een berekening: waar is het dichtstbijzijnde toilet? Kan ik deze wandeling maken zonder dat mijn lichaam protesteert? Het constant in de gaten houden van mijn lijf voelt uitputtend en beperkt me op manieren die ik nooit had verwacht.
Daarbij komt de angst voor ongelukjes, altijd op de achtergrond. Die schaduw herinnert me aan wat er gebeurd is en beperkt mijn vrijheid, iets wat vroeger vanzelfsprekend was.”
‘Er moet meer openheid komen over gevolgen een totaalruptuur’
“Ik deel mijn verhaal, omdat ik hoop dat andere vrouwen zich gehoord voelen en omdat ik het belangrijk vind dat er meer openheid komt over de gevolgen van een totaalruptuur. Er is de laatste jaren steeds meer aandacht voor fysieke klachten na een keizersnede. Ik vind dat heel terecht en belangrijk, want een keizersnede is een flinke operatie die grote gevolgen kan hebben. De gevolgen die een (zware) vaginale bevalling kan hebben blijven echter vaak onderbelicht, terwijl die net zo impactvol kunnen zijn. Klachten na een vaginale bevalling horen wat mij betreft niet in de taboesfeer thuis. Vrouwen lijden in stilte, terwijl het ernstige en beperkende klachten kunnen zijn.
Ik weet dat veel vrouwen na een totaalruptuur goed herstellen, en dat gun ik iedereen. Maar er is ook een aanzienlijke groep vrouwen bij wie de klachten blijvend zijn. Een totaalruptuur is niet altijd ‘iets wat je gewoon hecht en waar je van herstelt’. Het kan je leven op alle vlakken veranderen. En die verhalen hoor je minder vaak.
Daarom deel ik dit. Zodat vrouwen weten wat er kan gebeuren. Zodat zorgverleners beseffen hoe groot de impact kan zijn. Zodat onze zorgen en intuïtie serieuzer genomen worden door de mensen die ons begeleiden in de meest kwetsbare periode in ons leven. En met name zodat andere vrouwen weten dat ze niet alleen zijn.”
Leef jij nog steeds met de gevolgen van een (zware) vaginale bevalling?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Ze begon in 2017 als online redacteur bij BabyBytes en is sinds 2022 hoofdredacteur. Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (0)