Mijn broer was een moeilijk kind. Als peuter moest alles op zijn manier. Zijn autootjes zette hij netjes op een rij en daar mocht absoluut niemand aankomen. Als iets niet ging zoals hij wilde volgde een enorme driftbui. Als hij iets moest eten wat hij niet lustte was het huis te klein.
Niet gehoord
Mijn moeder wist niet wat ze met hem aan moest en stapte naar de huisarts. Die reageerde nogal bot. ‘Wat wil je nu, dat ik je doorstuur naar het Riagg?’ In mijn moeders ogen was Riagg de plek waar je terecht kwam als je een slechte ouder was, als je niet wist hoe je moest opvoeden. Hoe juist die gedachte was weet ik niet, maar ze voelde zich in ieder geval niet gehoord.
Agressiever
Mijn broer werd lastiger met de jaren. Ik herinner me veel ruzies omdat dingen niet gingen zoals hij wilde. Als ik mensen vertel wat er zoal bij ons thuis gebeurde in die tijd geloven ze me bijna niet. Ik weet niet of ik de verhalen zou geloven als ik ze niet zelf had meegemaakt. Mijn moeder deed haar best het hem naar zijn zin te maken. Ze wist anders ook niet hoe ze de sfeer leefbaar moest houden. Ze zocht nogmaals hulp, maar faalde weer. Wanneer het tot een botsing kwam zei ze ‘wacht maar tot je vader thuis is,’ want ze was doodsbang voor hem. Ik was doodsbang voor hem. Hij werd agressiever en fysiek geweld kwam regelmatig voor. Wanneer ik me opsloot op mijn kamer ontplofte hij. Dat mijn deur niet opende was tegen zijn verwachting -tegen zijn wil- in en dus fout. Mijn vader ging keihard tegen mijn broer in. Die wist ook niet wat hij anders moest doen.
Autistisch
Mijn broer ging op zichzelf wonen. Hij kon niet voor een baas werken, want iets doen wat van hogerhand kwam en waar hij het niet mee eens was kon hij niet. Maar mijn broer is geen domme jongen. Hij is nu eigen ondernemer en de zaken gaan goed. Hij heeft angsten en depressies. Met tijden heeft hij het behoorlijk zwaar. Zijn problemen leidden naar een psycholoog die uiteindelijk een diagnose binnen het autistisch spectrum stelde. Zo veel viel op zijn plaats. Ik ben erover gaan lezen en ineens begreep ik waarom hij altijd te laat is, maar wel van anderen eist dat ze op tijd zijn. Ik begreep waarom hij een duivel is in het verkeer en waarom hij weigert het standpunt van een ander in te zien. Ik snap nu waarom hij niet graag naar drukke feesten gaat en zich afzondert.
Slechte moeder
Ik vraag me vaak af, wat als mijn moeder niet weggezet was als een slechte moeder, maar hulp had gehad? Zou mijn broer dan minder (ernstige) psychische problemen hebben gehad? Zou hij beter in zijn vel zitten, een leuker leven kunnen leiden? Zou hij dan beter kunnen omgaan met de wereld die hem soms zo wereldvreemd moet zijn? Mijn moeder moet zich zo alleen hebben gevoeld, zo verslagen. Voor de wereld was haar zoon een lastig kind en zij een slechte moeder. Zij wist dat er meer aan de hand was, maar kreeg geen respons.
Beter contact
En zou mijn jeugd beter zijn geweest? Zou ik beter contact gehad hebben met mijn broer? Voor onze ouders weten we het kort vol te houden met elkaar. Onze zoons schelen drie weken en spelen graag samen. Omwille van hen kunnen we af en toe een logeerpartijtje afspreken. Zou onze band beter zijn geweest als onze moeder niet afgepoeierd was? Zouden we dan hebben geleerd hoe we wel met elkaar om kunnen gaan, ondanks onze enorme verschillen?
Hulp voor mijn eigen zoon
Met ‘als’ en ‘misschien’ kom je nergens. Het verleden verander je niet. Ik heb momenteel niet de behoefte aan de band met mijn broer te werken. Er is veel gebeurd tussen ons en we zijn beiden druk met ons eigen leven. Toch denk ik soms, ‘wat als?’ Zeker nu ik, dertig jaar na mijn moeders eerste poging, voor mijn eigen zoon hulp heb ingeschakeld, omdat ik soms niet weet wat ik met hem aan moet. En ik word wel gehoord.
Volgende week komt de volgende blog van Marleen over het traject waarmee haar zoon is gestart online...
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Marleen is 33 jaar en moeder van een zoon (5) en dochter (3). Ze werkt 40 uur in de week en haar man zorgt dan voor de kinderen. Op Babybytes.nl zal ze af en toe verslag doen van haar leven, waarin de traditionele rolverdeling is omgedraaid.
Ik was zelf dat moeilijke kind. Niet agressief, maar wel vaak doodongelukkig. En autistisch. Mijn ouders zochten hulp en kwamen bij het Riagg waar ze werd aangepraat dat ze het allemaal verkeerd deden en maar uit elkaar moesten gaan. Volkomen onzin! Ze zijn nog steeds bij elkaar en alle 3 de kinderen hebben hun zaakjes prima voor elkaar. Omdat ze zich niet gek hebben laten maken door onzinnig advies en ons zelf hebben geholpen waar ze konden. Ongelooflijk dat de 'expertise' een paar decennia geleden zo beperkt was en dat de zogenaamde experts zulke schadelijke adviezen gaven....
Overigens heb ik nu zelf twee kinderen op het spectrum die wèl de juiste hulp krijgen. Een wereld van verschil!
Wat je zegt, een paar decennia maakt een wereld van verschil. We zijn de afgelopen jaren flink vooruit gegaan op het gebied van psychische hulp. Dat is precies wat ik met deze twee blogs wilde laten zien. We zijn er nog lang niet, maar we zijn op de goede weg. Dank je voor je reactie!
Herken m’n broertje er een beetje in, ook iets in het autistisch spectrum. Gelukkig is hij nooit agressief geweest , helaas is jouw broer wel een paar fracties “erger” dan mijn broertje. En gelukkig is mijn moeder wel gehoord, hebben zij wel een soort hulp gehad..
Ook hij is slim, maar geen opleiding afgerond. Werkt bij defensie en dat gaat super!
Ik denk zeker dat als jullie gezin begeleiding had gekregen jullie band heel anders was geweest. Zo zonde ..
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje