Afgelopen drie jaar heb ik elke maand de perikelen met mijn kinderen met jullie gedeeld. Ik hoop dat (de meeste van) jullie dit met veel plezier en herkenbaarheid hebben gelezen. Maar zoals gezegd wordt, is er een tijd van komen en een tijd van gaan. Voor mij is het tijd om te stoppen met bloggen voor Babybytes. Inmiddels hebben mijn kinderen niet meer de leeftijd die past bij de naam van de website.
Inspiratie
Daarnaast kom ik niet zo makkelijk meer op nieuwe onderwerpen om te schrijven. Gebrek aan fantasie of inspiratie, of een herhaling van fases door een tweede kind, wie zal het zeggen. Hopelijk komt er in mijn plaats een nieuwe blogger die zwanger is of net een baby heeft. Dat is vast voor jullie weer interessanter om te lezen. En als jullie kinderen over een paar jaar in de kleuterfase komen, zijn mijn blogs vast nog wel ergens te vinden voor de liefhebber ;-).
Terugblik
Rest mij nog een terugblik te geven van mijn ervaringen met baby’s en kinderen van de afgelopen jaren. Het meest treffend voor mijn ervaring vind ik de volgende herinnering. Toen mijn oud-studiegenootjes op kraamvisite kwamen zesenhalf jaar geleden, vroeg één van hen me: “Vind je het niet zwaar?” Toen ik ontkennend antwoordde vroeg ze verbaasd of ik het meende (zelf had ze er al twee). Ik meende het. Want mijn zoontje was een hele makkelijke baby, of ik had mezelf van te voren voorbereid op een zwaardere tijd dan het in werkelijkheid was.
Drie-en-een-half jaar later had ik dezelfde studiegenoten op kraamvisite. Mijn dochtertje schreeuwde de hele boel bij elkaar en ik heb geen woord kunnen wisselen met mijn gasten. Het scheelde maar een klein beetje of ik barstte zelf in huilen uit. Ze stelde deze keer niet die vraag. Dat was ook niet nodig, want het was vast aan me te zien. Want man wat vond ik het zwaar die tweede! En of het was omdat het dit keer een moeilijke baby was of omdat ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn, omdat ik tenslotte al moeder was, ik weet het niet. Een beetje van beiden waarschijnlijk.
Tropenjaren
Maar ik snap dat ze het tropenjaren noemen als je kinderen van jonge leeftijd hebt. En bij ons ligt de nadruk dan op het meervoud. Het zal vast niet bij iedereen zo zijn, maar de overgang van één naar twee voelde soms als van één naar drie. Vast en zeker ook door een verkeerd verwachtingspatroon hierin. Het is leuk als je twee kindjes hebt omdat ze dan wat ‘aan elkaar hebben’, maar de eerste jaren levert het in mijn optiek meer extra gedoe op dan dat het plezier oplevert. Ook al zijn ze (stiekem) dol op elkaar.
Gouden tijden
Nu, drie jaar na de geboorte van de tweede, ervaar ik wel een soort kantelpunt. Ze vermaken zich vaker beter met elkaar dan alleen. De verhouding van gedoe en plezier schift naar de positieve kant. En straks als de tweede naar school gaat, voorzie ik gouden tijden… Wie weet voor jullie nog in het vooruitzicht. Tot ziens!
Krista, bedankt voor je herkenbare verhalen en misschien tot ziens!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)