Dat het moederschap zwaar kan zijn dat weten we, maar dat je er openlijk voor uitkomt, is andere koek. Toch wilde deze BabyBytes-lezeres haar verhaal graag kwijt: ‘Ik vind het moederschap eerlijk gezegd zwaar tegenvallen. Ik ben meer bezig om de dag door te komen dan dat ik ervan geniet en daar schaam ik me voor.’
“Ik heb het gevoel dat ik word geleefd, dat ik mezelf volledig kwijt ben en dat ik alles op de automatische piloot doe om de dag door te komen. Ik ben dolblij als iedereen op een oor ligt en ik eindelijk aan mezelf toekom. Maar als ik dan weer aan de volgende dag denk en wat er weer te wachten staat, dan zakt de moed me al in de schoenen. Ik vind het moederschap echt lood- en loodzwaar. Om eerlijk gezegd geniet ik er totaal niet van. Zó dat is eruit.”
Aandacht
“Begrijp me niet verkeerd: ik heb altijd moeder willen worden en ik houd zielsveel van mijn kleintjes, maar ik loop behoorlijk op mijn tandvlees. We hebben een dochter van 3 en een tweeling van anderhalf. Ja, we wilden dolgraag nog eentje en dat werden er twee. Pfff, en ze zijn een handvol. De jongsten slapen slecht en wisselen elkaar af, waardoor mijn vriend en ik weinig tijd hebben om op te laden. De oudste vindt dat haar broertjes wel erg veel aandacht eisen, dus nu heeft ze er ook een handje van om aandacht te vragen. Het wordt wat veel en dat is een behoorlijk understatement.”
Schuldgevoel
“Ken je die uitdrukking: ‘It takes a village to raise kids.’ Die village is ver te zoeken. Onze familie woont op afstand, daarbij komt dat onze ouders qua gezondheid niet op en top zijn en ik durf eerlijk gezegd onze vrienden ook niet op te zadelen met ons ‘terrible trio’. Buiten dat lijkt het alsof ze zelf ook allemaal worden opgeslokt door de hectiek van de dag met hun kinderen, werk, huishouden en noem het maar op. Ik kan onmogelijk vragen of ze ons uit de brand willen helpen. Dus ploeteren we door. Ik geniet niet, mijn partner niet en ik kan me heel goed voorstellen dat onze kids (zeker de oudste) het gevoel krijgen dat ze teveel zijn. Ik voel me schuldig, heel schuldig, want dit was niet wat ik voor ogen had van het moederschap. En het zal ook wel goedkomen, ooit, maar voor nu vind ik het een struggle .”
Nachtnanny?
“Ik las laatst iets over nachtnanny's. Duur, maar het klonk me als muziek in de oren. Volgende week ben ik jarig. Mijn ouders en schoonouders vroegen wat ik wilde hebben. Antwoord: geld! En dat ga ik dan besteden aan zo'n nachtnanny. Twee nachten. Die weet vast hoe ze het moet aanpakken en dan kunnen mijn man en ik doorslapen als dat lukt, met oordoppen in. Ons even afsluiten van alles en slapen, heel veel slapen!
Vind jij het moederschap ook zwaarder dan gedacht?
Ook jouw verhaal opbiechten?
Wil je ook je verhaal opbiechten? Bovenstaand verhaal kwam binnen via dit formulier. Hiermee kun je anoniem je verhaal versturen naar de redactie van BabyBytes. Dus wil je je hart luchten over je gezinsleven, het moederschap, je relatie, lichamelijke ongemakken, je zwangerschap of je kinderwens? Laat het ons weten!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)