Er is iets geks met jou. Tot 7 maanden geleden had ik nog nauwelijks kennis met je gemaakt. Zo heel af en toe kwam je een keertje langs. Sommige moeders vinden je helemaal te gek en sommige moeders hebben niet zo veel met jou. Ik had al een tijdje het gevoel dat er iets aan de hand is met jou, maar sinds de geboorte van mijn dochtertje weet ik inderdaad, je hebt een behoorlijke status verworven: roze.
Voor ik mijn intreden deed in de wereld van meisjeskleding dacht ik dat je, net als de andere kleuren, met een bescheiden clubje was. Maar inmiddels ben ik er achter dat koninklijk meervoud voor jou niet voldoende is. Er is natuurlijk babyroze, lichtroze, donkerroze en oudroze. Of vintage roze en hartjes roze. Roze met een oranje gloed, roze met een rode gloed… En zo kan ik nog wel even door gaan. Door al die verschillende roze is het matchen van kleertjes elke ochtend weer een hoofdbreker. Want ja, op bijna elk meisjes kledingstuk kom je wel voor. Is het niet luid en duidelijk, dan wel in de vorm van een hartje, een streepje of een bloemetje ergens in een hoekje.
Het valt me op dat je, ook veel meer dan de andere kleuren, een gespreksonderwerp bent. Hoe vaak wordt er na een echo niet gezegd: 'Een meisje, kan ik lekker los in roze! Of juist: 'het is een meisje, maar ik doe geen roze kleertjes hoor' met het daarbij behorende zure blik.
Tijdens de zwangerschap van mijn jongste was je, ook al wisten we het geslacht van de baby niet, ook een gespreksonderwerp: 'als het een meisje is, ga je haar dan helemaal roze kleertjes aan doen?' Gek genoeg heb ik dezelfde vraag nog nooit gekregen over jouw collega kleuren. Zelfs niet in de tegenovergestelde situatie: 'als het een jongetje is, ga je hem dan helemaal blauwe kleertjes aan doen? Toch vreemd.
Alleen voor meisjes?
Naast dat je een gespreksonderwerp bent heb je ook een vreemde lading. Je schijnt echt alleen maar bij meisjes te willen horen. Hier en daar geven jongens aan dat ze jou als lievelingskleur hebben. Als ze geluk hebben zitten ze in een omgeving die jou op dat moment kan zien als een van de kleuren. Maar met wat minder geluk krijgt hij geregeld de opmerking dat roze niet voor jongens is. Medekinderen en soms ook volwassenen vinden eigenlijk dat je niet de lievelingskleur van een jongetjes mag zijn. Het gekke is dat als een meisje blauw als lievelingskleur kiest zal er geen haan naar kraaien. Een stoer meisje, verder niks, het mag allemaal.
Beste roze, ik vind je een leuke kleur, maar ik denk toch dat het tijd wordt voor een lesje emancipatie. Omdat ik denk dat je het beste tot je recht komt als je netjes naast de andere kleuren gaat staan.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geke is getrouwd en een vrolijke moeder van twee zoons (2012 en 2014) en een dochter (2018). Door haar beroep als medisch analist bekijkt ze haar rol als moeder ook door een analytische bril. In haar vrije tijd schrijft ze graag over de alledaagse (on)geregeldheden die ze als moeder tegenkomt. Neem ook eens een kijkje op haar eigen site Nietvolgensboekje.nl.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje