Het is een grote klap als je een echo krijgt en er is geen hartslag (meer) te zien: een miskraam... Maar hoe gaat het dan verder? Wat gebeurt er als je niet voor een curettage kiest?
“Ik weet het nog heel goed, toen ik mijn eerste echo kreeg van mijn allereerste zwangerschap. De afspraak stond al een tijdje, en op het moment van de echo zou ik acht á negen weken zwanger zijn. Maar een week voor de echo verloor ik bloed en niet zo'n beetje ook. Helaas kon ik niet eerder terecht voor een echo, dus ik bleef hoop houden dat het goed zou komen. Maar helaas werd het bloedverlies steeds erger en had ik ook last van enorme krampen. Ik vreesde het ergste.”
Miskraam bevestigd
“Eindelijk kreeg ik de echo en toen werd het duidelijk: er was geen hartslag te zien... Ik had echt een miskraam.
Ik kan me om eerlijk te zien niet meer precies herinneren wat er tegen me werd gezegd. Ik was zo verdrietig en geschrokken. Ik hoorde wel iets over eventuele curettage, maar ook iets van 'natuurlijk’ verloop. Dat laatste leek de arts ook beter. Op het moment dat ik thuiskwam, wilde ik alleen maar in mijn bed kruipen. Verdriet, maar ook pijn zorgde ervoor dat ik er even niet over kon nadenken.”
Buikkrampen
“De volgende dag voelde ik me lichamelijk wel wat beter en ben ik ‘gewoon’ naar kantoor gegaan. Ik functioneerde op de automatische piloot. Ik schreef mijn artikelen, zat bij vergaderingen terwijl ik af en toe verging van de pijn. Mijn leidinggevende had ik op de hoogte gebracht en zij had er alle begrip voor dat ik het even wat rustiger aandeed. In de middag ging ik naar huis, omdat de buikkrampen te erg waren.”
Naar de wc
“Het bloedverlies en buikpijn hielden een paar dagen aan. Aan het eind van de week, het was een vrijdagmiddag, werd de buikpijn me weer te veel en ging ik eerder naar huis. Thuis lag ik nog even op de bank tot het moment dat mijn man thuiskwam. Mijn buikpijn was een stuk minder geworden. Ik ging staan, liep door de woonkamer en had ineens het gevoel: ik moet naar de wc. Niet vanwege enige aandrang, maar meer uit pure instinct.
Ik zat nog niet eens op het toilet of ik voelde iets uit me glijden. Ik keek in de toiletpot en daar lag het vruchtje. Heel bizar om te zien...
Het gekke was dat de buikpijn helemaal verdwenen was, maar ik voelde me wel compleet uitgeput en leeg.”
Gynaecoloog
“De volgende dag heb ik de huisarts gebeld en kon ik al snel terecht bij de gynaecoloog. Er moest gecontroleerd worden of mijn baarmoeder schoon was. Als dat niet zo was, moest ik alsnog gecuretteerd worden.
Het wachten in de wachtkamer vond ik echt verschrikkelijk. Ik zat tussen vrouwen die allemaal zwanger waren. Heel confronterend als het bij jou dan niet goed is gegaan. Als ik dat had geweten of me dat had beseft, was ik niet zo vroeg gekomen voor mijn afspraak. Ik had beter precies op tijd kunnen komen of eerst even wat kunnen nuttigen in het restaurant beneden.
Gelukkig bleek op de echo te zien dat mijn baarmoeder schoon was en dat er niet alsnog een curettage nodig was.”
Praten
De dagen en weken erna had ik het zwaar. Je hele toekomstbeeld ligt aan diggelen op dat moment. Maar door er veel over te praten, ben ik er goed doorheen gekomen. Het hielp ook dat ik een paar maanden later weer zwanger was en dat alles wel goed ging.
Toch sta ik nog altijd stil op de dag ik was uitgerekend: 4 februari.”
Heb jij een miskraam gehad? Heb jij een curettage gehad of niet?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Ze begon in 2017 als online redacteur bij BabyBytes en is sinds 2022 hoofdredacteur. Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
 te zien: een miskraam. Lees het hele artikel op Babybytes.){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (0)