Even wat dingen van me afschrijven, met tranen in de ogen...
Ik en mijn man proberen al veertien maanden om zwanger te worden. En ik zeg het maar meteen zoals het is: in het begin konden we het niet vaak genoeg doen en ging er een wereld voor me open na het stoppen met de pil, maar nu hebben we er beiden een afkeer van. Ik had het nooit gedacht, maar vorige maand hoorde ik "moeten we nou weer" voor het eerst uit de mond van mijn man, die echt altijd stond te springen vroeger en kloeg dat we het vaker moesten doen.
Geloof me, alle tips en truuks zijn intussen bij ons al de revue gepasseerd. Eens romantisch er tussenuit, pikante lingerie, niet vertellen wanneer mijn ovulatie is, etc... na een paar keer heb je ook al die dingen uitgeprobeerd. Het niet doen als we geen zin hebben is gewoon onmogelijk want intussen tikt de klok wel verder en elke maand waarin we het niet doen is een gemiste kans. Dat geeft bij ons alleen maar meer schuldgevoel.
Intussen is het al een paar keer gebeurd dat mijn man gewoon niet kón klaarkomen. Fysiek was hij gewoon op, hij kon letterlijk niet meer stoten van vermoeidheid omdat het zo lang ging duren, ik vermoed gewoon omdat het allemaal teveel werd.
Vorige week zijn we naar de fertiliteitspoli geweest, nou wat kregen we daar te horen: meneer en mevrouw, u staat op de wachtlijst, maar intussen verwachten wij wel dat u nog betrekkingen blijft hebben. En niet minder, maar juist méér dan vroeger. Toen ik vertelde dat dat bij ons niet zo makkelijk was, kregen we het aanbod om bij een seksuoloog langs te lopen. Alsof dat alles zou oplossen.
Intussen hebben we seks op automatische piloot, omdat dat de enige manier is waarop het voor ons nog houdbaar is. Letterlijk broek naar beneden, pot glijmiddel erbij, even wat frunniken, gaan met die banaan en hopen dat ie snel klaar is. Echte intimiteit, uit liefde en opwinding, hebben we al lang niet meer gehad.
Ik wéét dat we niet het enige koppel zijn met deze problematiek, maar veel van wat ik schrijf lijkt taboe te zijn om over te praten. Nou, dan geef ik bij deze maar de aanzet...
Ik kan me het zo voorstellen! Maar ik zou wel de seksuoloog een kans geven. Uitleggen dat de druk van het seks hebben en de wens van de fertiliteitsarts om nog vaker seks te hebben met jullie leven op dit moment niet verenigbaar is. Ik zou zo denken dat een seksuoloog dit vaker heeft gehoord!
Het heeft bij ons veel kapot gemaakt. Bij hem lukte het opgeefmend ook niet meer. Duurde 6 jaar voor de eerste met heel medische traject. Daarna ruim 2 jaar voor een 2e. Komt ook omdat ons seksleven tot het vriespunt was gedaald.
Na vele gesprekken en het niet meer moeten wordt het weer een beetje als vanouds. Al komt het vaak voor dat er zo 3 weken overheen gaan zonder iets te doen. En de kids zijn inmiddels bijna 3 en 6.
Ik heb hier geen ervaring mee maar ik wens voor jullie dat jullie de liefde en passie samen weer terug mogen vinden op weg naar het vervullen van jullie grootste wens ♥️
Hebben jullie al eens een maand sex gehad zonder penetratie? Dus dat jullie het écht alleen maar doen voor de fun, zonder mogelijkheid tot zwanger worden.
Het lijkt in jouw verhaal dat jullie alleen maar sex hebben rond je eisprong. Is dat zo, of hebben jullie ook sex zonder eisprong? Is dezelfde druk er dan ook?
Heel herkenbaar, bij ons heeft het ruim 3 jaar geduurd voor ik zwanger was. En inderdaad krijg je overal het advies vanaf na de menstruatie tot de periode na de eisprong om de dag seks te hebben. Bij ons was het op een gegeven moment ook 'nou, het moet maar weer hè'..alle spontaniteit was ervan af en als de vruchtbare periode voorbij was hadden we ook echt 7-10 dagen genoeg van de seks en was er pas weer wat zin in seks net voor ik ongesteld werd.
Toen bleek dat er een medische reden was dat ik niet makkelijk zwanger raakte en ik in medisch traject ging, ging het wel weer wat beter op de gebied van seks. Maar toch heeft het nog best lang geduurd voor de 'sleur' er echt af was en het weer helemaal als vanouds voelde, ik denk dat het echt wel iets van 2 jaar heeft geduurd voor het weer echt volledig spontaan ging en net zo fijn was als voor de actieve kinderwens.
Het doet namelijk zo ontzettend veel met je mentaal en zelfs al hou je de tips aan en sla je een maand over dan zit toch nog in je hoofd 'oh, maar nu ongeveer zal ik mijn vruchtbare dagen hebben'..tenminste ik kon dat zelf heel moeilijk loslaten omdat de wens zo ontzettend aanwezig was.
Ik heb helaas niet echt tips maar hopelijk helpt het idee dat er meer mensen zijn die begrijpen waar je doorheen gaat en hoe heftig dat is voor je relatie. Sterkte en hopelijk vinden jullie ook je weg terug naar elkaar op dit vlak❤️
Idd, eerst maar weer eens knuffelen en intiem zijn zonder penetratieve sex, dit omvat meer dan alleen het lichamelijke. Samen film kijken, samen koken, spannende whatsappjes sturen als je elk elders bent. Zoveel opties die intiem kunnen zijn zonder verplichtingen
Vaak komt er druk op door bepaalde verwachtingen, door die los te laten en juist plezier en humor terug te brengen in je relatie kan je weer terug naar 't spontane wat er eerder ook al was.
En een stap naar de sexuoloog is geen rare stap hoor, misschien heeft die nog wel wat handvatten die jullie verder kunnen helpen.
Wij hebben dit probleem gelukkig niet gehad. Maar mijn beste vriendin wel. Ik denk dat dat komt doordat het in je hoofd zit fat het moet. Hoevaak vrijen jullie? Ik begrijp uit je verhaal dat je al alles uit de kast trekt. Maar de druk zit er gewoon ook mentaal op. Zou een accupunctuur niet iets zijn? Die kan de balans die nu verstoord is vaak weer terug in balans brengen.
Misschien gebeurt het nog wel tussen de 'verplichtingen' door, maar zorg er zeker voor dat jullie samen leuke dingen blijven doen. Dan maar een maand geen kans op een baby'tje hoor. Je hebt er niks aan als je straks samen een kindje heb en elkaar kwijt ben geraakt.
Hier was het ook een ding op een gegeven moment. Het gaat in je hoofd zitten. Je bent telkens bezig met de wens en er zit dan ongetwijfeld een stemmetje in je hoofd dat van alles zegt.
Toen het hier na zo'n jaar nog niet gelukt was begonnen wij ook te twijfelen. Ik vond op dat moment ook dat het lang duurde. Wij zijn toen langs de huisarts geweest in 2020 en die heeft ons doorgestuurd. Wij hebben dus in het fertiliteitstraject gezeten. En geloof mij, je stelt je op een gegeven moment in op de andere behandelingen. Het stemmetje in mijn hoofd was eerst, hopelijk lukt het snel. Maar al gauw werd het, als het maar lukt en allemaal goed blijft. Wij hebben tegenslagen gehad, daar ga ik het nu niet over hebben. Maar wij hebben niet opgegeven. En daar zijn wij blij mee ook dat wij niet hebben opgegeven.
Want wij hebben inmiddels door middel van iui sinds pas een dochter! Zo bijzonder! Wij zijn zo dankbaar!
Tenzij er vruchtbaarheidsproblemen zijn... Jouw opmerking is echt heel pijnlijk omdat het suggereert dat de zwangerschap uitblijft omdat ze te weinig seks hebben. En dat hoeft dus echt niet zo te zijn.
Ik lees hier juist wat anders is: twee keer in de week is voldoende, dus doe maar wat rustiger aan met heel veel sex hebben. Als het niet lukt dan komt het juist niet door de frequentie maar iets anders.
Ik snap dat je elke kans wil benutten en het is ook herkenbaar dat het steeds minder leuk wordt. Hier ook pas na anderhald jaar raak, dus de lol was er op een gegeven moment ook wel af hoor. Ik zou het nu toch even een ronde laten.
Seks is alleen nog maar baby maken geworden, zonder succes. Heel logisch dat dat nu alle zin om zeep helpt. Je bent bezig met zwanger raken ipv samen met je geliefde zijn en jullie lichamen zijn machines ipv dat je geniet. Tijd voor een reset. Je moet echt weer even ruimte voor elkaar maken. Stop een ronde met baby maken. Heb eerst even helemaal geen seks, maak ruimte voor bijvoorbeeld samen knuffelen op de bank, ga ergens wandelen of eten en klets gezellig samen. Even elkaar weer als geliefden zien. En dan opbouwen. Masseer elkaar bijvoorbeeld, stuur elkaar appjes als je allebei op werk bent, zoen weer eens echt. En dan uiteindelijk komt weer echt seks, juist expres op een 'verkeerde dag', want het gaat even alleen om jullie.
Bij ons was er een reset toen we een keertje flink aangeschoten waren. Bij vrienden geborreld, gezellige avond en daarna thuis nog een drankje samen gepakt en foute muziek aan gezet. Lekker maf staan doen, gelachen, en toen ineens was dat vonkje er weer. Ik wil geen alcohol misbruik promoten, maar ons hielp het toch echt wel om uit ons hoofd te komen 😅
Dit inderdaad! Zet seks even in de ijskast, maak een afspraak met de seksuoloog, en wees blij met je plek op de wachtlijst. Niks is meer funest voor de relatie dan moetjes seks.
Ach lieverd, als jullie nou even niet willen ‘moeten’ dan doe je een maand niks. Dan drink je even lekker een fles wijn samen weg en doe je waar jullie zin in hebben zonder na te denken wat moet mag etc. Dat mag ook. En ik zou zeker eens bij de seksuoloog langs. Baat het niet dan schaadt het niet.
Allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel rot vind voor jullie.
Toch tip van mij (maar je hoeft het niet te lezen als je er niet op zit te wachten). probeer in de tijd dat je geen kans maakt op zwangerschap te knuffelen zonder seks. Spreek het eventueel ook uit, dat je die wilt knuffelen, maar zonder seks. Dan heb je hopelijk wel wat momenten van intimiteit (zoenen, lekker tegen elkaar aanliggen in bed) zonder de druk van moeten presteren.
"Toen ik vertelde dat dat bij ons niet zo makkelijk was, kregen we het aanbod om bij een seksuoloog langs te lopen. Alsof dat alles zou oplossen." Ik spring hier even op in, omdat ik denk dat jullie wellicht je beiden hierop verkijken een seksuoloog kan zeker in samenspan met jullie de hulp bieden die nodig is.
Ik kan mij voorstellen dat het nu een moetje is geworden en dat echt niet leuk meer is (voor beiden niet, naast dat het ook zeker voor je partner kan voelen als falen)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (23) Verversen