Ik vind het een beetje lastig dit te typen omdat ik normaal niet snel het achterste van mn tong laat zien, maar ik weet niet zo goed met wie ik dit anders kan delen/bespreken. Alvast excuses voor de vele woorden, maar ik ben dit niet echt gewend dus doe ik maar alsof ik tegen jullie “praat” :p
Vorig jaar ben in gestopt met de pil en sindsdien heb ik onregelmatige en lange cyclussen(51-31-45-51-43-43-93) gehad met nu een uitschieter van wel 93 dagen (+ op de helft corona). In totaal hebben we 3,5 mnd zonder condoom geklust (2,5 mnd begin vorig jaar, toen met condoom ivm nieuwe baan en nu net een maand weer zonder)
Aangezien ik schrok van deze lange laatste cyclus, leek het me verstandig om contact te zoeken met mijn ha. De assistent zei, “misschien kan je het even voorleggen en bespreken met de ha”. Uiteindelijk kon ik diezelfde middag al terecht! Ik was blij dat t zo snel kon, omdat ik een beetje zorgen had.. Goed voorbereid aangekomen bij de ha bleek ik (en manlief) geen afspraak te hebben bij mijn eigen huisarts, maar bij een arts in opleiding… een mannelijke.. Daar zat ik dan van opeens een vrouwengesprekje met mijn eigen vertrouwde ha, naar een gesprek met twee mannen over mijn cyclus… Ik weet dat dit misschien fout klinkt, alsof je enkel met vrouwen dit kan bespreken, maar ik voelde me heel ongemakkelijk tijdens het gesprek. Het was kort en zakelijk en de conclusie was “dit is niet normaal, hier heb je een verwijzing naar de gyn, het zou toch maar zonde zijn van jullie inspanningen”. Die verwijzing werd meteen in gang gezet, want een half uur later werd ik gebeld door het ziekenhuis dat ik vandaag een (tel) afspraak had bij meneer de gynaecoloog. Tijdens dit gesprek kreeg ik te horen dat ik een traject ga bewandelen van medicatie, bloedprikken, echos en een waarschijnlijk een vervolgtraject…
…slik…
Ik weet dat ik onregelmatige cyclussen heb, maar had nooit verwacht om na zo weinig “natuurlijk” geprobeerde klusrondes, binnen 2 werkdagen van een praatje met mn ha naar een traject te gaan… Ik vind t emotioneel best even zwaar dit… Misschien neem ik het wel veel zwaarder dan nodig hoor, maar ik heb dit nog nooit meegemaakt…
Ging dit ook zo bij jullie? En kunnen jullie me misschien vertellen hoe dit traject bij jullie gaat/ging? Dank je wel dat ik in ieder geval even mn hart heb kunnen luchten Xx
Het lijkt mij ook niet goed zulke lange cyclussen te hebben. Je had dit ook totaal niet verwacht en komt best even rauw op je dak vallen. Maar aan de andere kant denk ik ook van: joh er word wel goed naar je verhaal geluisterd en gekeken. Ze sturen je niet naar huis van probeer het nog maar even of we zien het nog maar even aan. Ik ben blij voor je dat een gynaecoloog je nu verder gaat begeleiden en onderzoeken. Het wil niet direct zeggen dat je in een ingewikkeld proces stapt hè! Laat dit bericht even landen en bekijk het zo dat je vanaf nu verder geholpen kunt worden. Je hoeft het niet meer alleen uit te vinden.
Ik had ook hele onregelmatige cyclus. Laatste 1,5 jaar was dit tussen de 17 en 50 dagen. Eerder kon dit ook zo maar meer dan 100 dagen zijn. Bij HA ook direct doorgestuurd naar ziekenhuis. Ook deels door de leeftijd (35). Wel een maand moeten wachten op een afspraak ivm wachtlijst (en daarna nog een maand omdat ik net corona had op het moment van de afspraak). Heb eerder ook al in een vergelijkbaar traject gezeten. We hadden eerst een echo en een aantal andere onderzoeken en eerste afspraak ook direct clomid mee gekregen.Daarna een aantal echo's of het de juiste dosering is en of je er wel op reageert. Uitkomst van andere onderzoeken uiteindelijk goed dus mochten zo 6 maanden in totaal verder met clomid. Eind van januari een vervolggesprek gehad over hoe verder te gaan. Hier verschillen artsen soms van mening, de ene wil vervolgonderzoek/stappen de andere zegt ga nog maar even zo door. Beide voor ons uiteindelijk niet nodig geweest gelukkig, want in 6e ronde met clomid bleken we zwanger te zijn.
Probeer het om te buigen naar iets positiefs. Je cyclus is heel onregelmatig, de verwachting is niet dat die spontaan regelmatig wordt... Fijn dat er nu onderzoek wordt gedaan. Dan kan er ook gericht gekeken worden wat voor jullie het beste is. 🍀
Het is de normaalste zaak dat de huisarts je doorverwijst. Maar van een traject is nog geen sprake. Er volgt eerst een intake met de gynaecoloog. Je ondergaat een aantal onderzoeken, waaronder bloedonderzoek, uitstrijkje en echo. Wellicht een semenonderzoek bij je partner. Aan de hand van de uitslagen komt de gynaecoloog met een behandelplan.
Je mag hier zelf het heft in handen nemen hoor. Als jij dit nog even wil uitstellen of op een lager tempo wil aanpakken om het allemaal te laten bezinken, dat kan gewoon. Jij bepaalt, niet zij. Bij mij ging het na het bezoek aan de huisarts ook snel, niet zo snel als bij jou maar wel rap. Binnen 2 weken zat ik bij de gyn, binnen 3 weken was ik al aan de eerste IUI begonnen. Ik was daar heel blij mee, maar het werd ook gewoon benoemd: als je wil, mag je nu al. Ik bepaalde dus.
Ik kan me voorstellen dat dit heel plotseling en heftig voelt, maar het is juist heel fijn om goed onderzocht te worden voor je een jaar verspilt aan proberen. En het telefoongesprek liep misschien ook iets te hard van stapel want voor er enige medicatie wordt voorgeschreven zal er toch onderzoek plaats vinden. Mocht daar niets bijzonders uitkomen is het alsnog mogelijk dat je een tijdje zelf moet proberen voor er tot medicatie over zal worden gegaan. Ik moest helaas wegens een niet meewerkende huisarts wel een jaar proberen voor we doorverwezen werden, ondanks dat mijn cyclus ook lang en onregelmatig was. Toen we eindelijk doorverwezen werden bleek met een bloedtest al meteen dat ik gelijk had met mijn vermoeden geen eisprong te hebben. Toen pas begon het traject. Medicatie op dag 3 t/m 7 van de cyclus. Gevolgd door een of meerdere echo's om te kijken of er daarmee wel een eisprong kwam. Eerste maand veel echo's omdat ik geen eisprong kreeg. Volgende maand dubbele dosis en vanaf toen maar één a twee echo's per cyclus omdat er wel duidelijk follikels groeide. Al met al dus niet heel vaak naar het ziekenhuis hoeven gaan gelukkig. Aangezien de medicatie zijn werk leek te doen na een paar cyclussen niet meer opgevolgd met echo's maar gewoon thuis zelf blijven proberen met medicatie.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (7) Verversen