De knoop was doorgehakt, vanaf volgende maand zouden wij voor een tweede kindje gaan proberen. O, wat dromen wij van een, voor ons compleet gezin, met twee kindjes en heel veel liefde, geluk en gezondheid!
Deze maand was anders, mijn cyclus is lang en toen ik vage klachten kreeg besloot ik een test te doen. Nee, geen zwangerschap. Een blaasontsteking dan? Ook niet! Ik vond ergens een ovulatietest en besloot deze maar eens te doen. Jep, duidelijk positief. Die vage klachten herkende ik niet van mijn eisprong, maar dit keer bleek het toch zo te zijn. Twee dagen na de positieve test hadden wij seks. Gaan we het dan nu nog veilig doen omdat we tot volgende maand willen wachten of laten we het op zijn beloop? We kozen voor het laatste en nu, nu zit ik dus in spanning. Want ondanks dat de kans klein is, is die er wel..
En toen… toen werd ik gebeld door een leuke werkgever. Ze hadden over mij gehoord en wilde graag met mij in gesprek voor een functie als assistent leidinggevende. Hmm, dit is iets wat ik graag in de toekomst wil doen, met mogelijkheden om door te groeien. En nu ineens komt het zo op mijn pad. Ik besloot het gesprek aan te gaan, waarin ik ook eerlijk aangaf dat er in de toekomst (ik benoemde geen tijd, je weet immers nooit hoe lang het duurt) een wens voor een tweede kindje is. Dit was allemaal geen probleem voor ze. Zolang ik het eerste half jaar maar 100% aanwezig ben, ivm inwerken. De werkgever liet al snel weten dat zij mij graag in hun team wilde hebben. Maar ik twijfel, want gaan we de wens voor een tweede dan nog even opzij zetten? En wat als het dan toch al deze maand raak zal zijn? Bij de eerste was het namelijk ook gelijk de eerste maand raak. En gaan ze mij contract wel verlengen als ik met verlof zou gaan? Ik laat immers een vastcontact achter. En wat nou als ik in het begin (19 weken) weer zo ziek ben net als bij mijn eerste, kan ik dan die 100% aanwezigheid wel nakomen? Daarbij willen ze graag dat ik 3.5 dag ga werken. Ik werk nu 3 dagen, ben erg op mijn gezin gericht en zie dus een 1/2 dag extra, ook ivm opvang niet zitten. Zoveel dingen die tegen staan, maar ook zo een kans voor iets waar ik in de toekomst nog zoveel meer mee kan doen. Dus ja, welke keuze maak je dan? Ik vind het maar lastig!
Waar word je zelf gelukkig? Als jij gelukkiger bent zal je toekomstige kindje daar de positieve vibes van meepakken toch ☺️ Je hebt alleen invloed op het nu qua keuzes maken.. de rest mag je wensen en hopelijk komt het zo uit
Klopt zo erg wat je zegt. En toch blijf ik twijfelen, omdat ik ook graag bij mijn huidige werkgever weg wil. Zij beloven van alles maar komen niets na. Alleen moet ik daar nu dan al weg of na een eventuele tweede zwangerschap?
Als ik het zo lees zie jij allemaal maar beren op de weg en klinkt het niet alsof je echt voor die baan wilt gaan, je denkt alleen maar in problemen en niet in oplossingen.
Zelf had ik er wel voor gegaan. Mocht je toch zwanger zijn dan houdt het op dan zou ik het laten gaan. maar is het dit x toch niet raak dan zou ik zelf echt voor die baan gaan. Een half jaar kinderwens uitstellen is zo voor bij. Ik zou ook wat zekerder zijn van je zelf, ze willen je blijkbaar graag hebben en ze bieden je wat aan, aan jou om te onderhandelen over die halve dag. Misschien thuis werken halve dag als de kleine slaapt
Klopt, ik zie beren op de weg maar wellixht ook omdat de baan niet volledig is wat ik zoek. Het is een mooie tussenstap naar komt die op het juiste moment? Een ding is voor mij wel heel zeker 3.5 dag ga ik niet werken.
Ja ik snap je het is een beetje dubbel. Ik zou dan eerst het gesprek aan gaan en kijken of je er 3 dagen van kan maken. En anders komt er wel wat moois op je pad
Wat een lastige keuze. Maar denk dat je de keus al een beetje zelf hebt gemaakt. Je wilt niet 3,5 dag werken dus dan houdt het op. Er komt vast wel weer iets nieuws op je pad!
Ik zou voor de baan gaan en ervoor zorgen dat je minstens een half jaar aan het werk kunt zijn, zoals ze vroegen. Top toch dat een zwangerschap geen probleem is. Als je nu al zwanger blijkt te zijn, zou ik dat eerlijk vertellen.
Bedankt voor je reactie. 3.5 dag is voor mij een no ho. De tijd met mijn zoontje is mij zoveel waard en daar wil ik geen 0.5 extra van missen nu hij nog zo klein is. Als ze wellicht toch nog wel besluiten dat drie dagen oke is (wat eerder niet het geval was) dan stellen we onze kinderwens nog even uit.
Je toekomstige werkgever gaf je al veel zekerheid toch! En tuurlijk moet je het doen! Het komt zoals het komt en als je je best doet zou een zwangerschap geen reden zijn je niet te verlengen:)
Mooi dat jij het zo ziet. Ik zie zelf zoveel hobbels op de weg. De tijd met mijn zoontje is mij kostbaar en die 3.5 dag werk vind ik dus eigenlijk te veel.
Jij moet zelf een keuze maken, maar ik zou persoonlijk nooit mijn baan boven een kinderwens stellen. Je droombaan vinden kan later ook nog. Kinderen krijgen op het moment dat jij dat wil, heb je niet zelf in de hand.
Daarnaast lees ik ook dat je teveel twijfelt over de inhoud van de baan en het aantal uren. Ik ken door mijn eigen werk jouw werkveld behoorlijk goed en denk dat de banen voor het oprapen liggen en zoals je zelf zegt is bso een heel andere tak van sport in vergelijking met peuteropvang.
Als de baan echt 100% was wat ik wilde dat het was, had ik onze kinderwens daarvoor nog wel een half jaartje willen uitstellen. Maar de uren houden mijn echt tegen. Ik vind het in combinatie met een kind echt te veel. Mijn tijd met mijn zoontje is mij zo kostbaar.
Dit is een combifunctie als leidinggevende bso en nu werk ik als pm’er op de peutergroep van ons kinderdagverblijf. Voornamelijk veel vacatures voor pm’ers zie ik maar weinig als leidinggevende of clustermanager.
Laat alle argumenten even los en luister naar het stemmetje van binnen. Het kan een superkans zijn waar een ander meteen ja tegen zou zeggen, maar als die kans voor jou niet op het goede moment komt, of gewoon niet als zo'n superkans voelt, dan is dat gewoon zo. En als dit voelt als een kans die je wil grijpen, dan komen jullie er met de praktische dingen omheen echt wel uit. Je man kan een halve dag ouderschapsverlof opnemen bijvoorbeeld, voor die halve dag die jij meer werkt. Of je vindt dat een halve dag extra opvang eigenlijk helemaal geen probleem is.
Ik denk dat het bij mij vooral is dat deze kans niet op het juiste moment komt. Als we een paar jaar verder zouden zijn, mijn zoontje en zijn hopelijk broertje/zusje zitten op de basisschool, dan vind ik die 3.5 dag werken geen probleem. Maar nu is de tijd die ik met hem heb mij zo kostbaar. Ik wil hem echt niet een halve dag meer missen.
Ik weet niet of het kan helpen, maar hiet mijn huidige situatie en mening:
Ik ben nieuwe baan gestart eind maart. Begin mei al promotie gekregen, maar wel met een tijdelijk contract tot november.
Ik nam al 2 jaar de pil niet meer, we waren er niet oplettend mee bezig maar als het kwam was het zeer welkom. Net in April zwanger geworden.
Dus een paar weken na mijn promotie (en slechts 2 maanden in dienst) moeten vertellen dat ik zwanger ben. Ik ben van mening dat werkgevers weten als ze een vrouw van rond 30 aannemen dat die kans bestaat. Je kunt je privé leven niet on hold zetten voor een carrière, of juist andersom. Als je kwaliteiten er zijn en je werkgever is tevreden zie ik niet in waarom het niet tegelijk kan. Praktisch? Nee.. maar that´s life. Beslissen ze straks mij alsnog geen verlenging te geven, dan vinden we wel weer een nieuwe oplossing.
Inderdaad lastig maar als je de baan heel graag wilt dan zou ik het doen en de kinderwens een half jaar uitstellen. Dan kun je helemaal focussen op inwerken en heb je daarna de rust om voor een tweede te proberen. Er is geen kans op 3 dagen? Of bijv een halve dag thuiswerken (weet uiteraard niet of dat mogelijk is)
Ik weet niet of ik de baan hiervoor graag genoeg wil. Het is namelijk zo dat ze willen dat ik elke middag op de groep werk. Dat houd in dat ik 4 ochtende kantoorwerk doe en 3 middagen bso. Ik heb geen ervaring met de bso, heb altijd op een peutergroep gewerkt en eigenlijk wil ik volledig van de groep af. Maar dit is wel een beginstap om ervaring op te doen en uiteindelijk door te groeien naar een functie waarbij ik volledig van de groep ben. Ik ben 26 dus opzich heb ik op nog best een hele tijd voor mij. Daarbij gaven hun heel duidelijk aan dat 3 dagen een no go was en 3.5 dag is dat weer voor mij niet. Nou mag ik mijn zoontje een halve dag mee nemen van ze, zodat ik drie dagen opvang moet regelen en gaan 3.5 maar een baby zou niet mee kunnen.
Als ik dit lees is het voor nu geen super stap voor je, alleen een stapje in de juiste richting. Gezien de timing en dat je twijfelt aan het werk zelf zou ik het laten schieten. Zeker gezien je in een branche werkt die met erge tekorten zit is de kans ook groot dat er later nog eens een soortgelijke (of betere) kans op je pad komt.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (37) Verversen