Na bijna 15 maanden proberen gaan wij nu het IVF circuit in. Spannend allemaal, voor ons is het allemaal nieuw en 1 grote ontdekkingstocht. Ik hoorde van een vriendin dat er hier best wel wat vrouwen zitten die ook een IVF behandeling volgen, dus misschien kan ik hier nog wat bijleren.
Vanochtend hebben we een eerste gesprek gehad met de fertiliteitsarts, en er werd meteen ook psychologische ondersteuning aangeboden waar we misschien wel gebruik van gaan maken omdat we beseffen dat het een moeilijk traject zal worden.
We kregen ook een brochure mee naar huis met wat uitleg in. Buiten droge klinische informatie, was er ook best wat aandacht voor emoties, toch wel een pluspunt vind ik. Uiteraard weet ik wel dat het voor mij zwaar zal worden, maar in de brochure was er ook een hoofdstuk bedoeld voor de partners. Ik dacht vroeger altijd dat zij het makkelijk hadden en zelfs plezier hadden tijdens het produceren van hun 'kwakje', maar blijkbaar is dat zeker niet altijd het geval en komt er bij sommigen ook best wat onzekerheid en prestatieangst bij kijken. 1 op de 20 behandelingen zouden moeten uitgesteld worden omdat de man niet 'kan' produceren.
Alleen al door dat te lezen is bij mijn man de paniekmodus geactiveerd :-) Klopt het dat dit een deel is waar weinig wordt over gesproken maar toch niet mag onderschat worden?
Ik denk indd dat er te weinig aan de man wordt gedacht. Merk het ook aan mezelf dat ik er minder rekening mee houd soms onbewust omdat ik alles lichamelijk onderga. Maar het hele traject valt ons tot nu echt heel erg mee. Meer de dingen die je er voor laat op het moment wegen zwaarder voor ons!
Mijn vrienden die op de hoogte zijn van ons IVF verhaal reageerden ook zo: "de lusten voor de man en de lasten voor de vrouw". Uiteraard is het een zwaarder parcours voor de vrouw, maar omdat een man moet klaarkomen in een potje daar meteen "lust" van maken, ik kan jullie verzekeren, dat is allesbehalve correct. Er wordt veel te weinig over gepraat, dus daarom wil ik best wel open zijn hierover: klaarkomen in een potje is niet voor elke man een evidentie. Mijn man deed er heel lang over, en voelde nauwelijks een orgasme. Het lukte ook niet altijd. Onderschat de druk niet die een man voelt op dat moment, want het hele proces start bij hem, en als hij niet klaarkomt, is er ook geen poging.
Ik vind het heel goed dat hier zoveel aandacht aan gegeven wordt, dat ontbrak in mijn ziekenhuis 8 jaar terug wel. Wij vonden het traject uiteindelijk enorm meevallen, was ook wel meteen raak. Maar wij hadden er beiden mentaal geen moeite mee, wel vooraf met het nemen van de stap. Maar het komt inderdaad veel voor hoor, dat het zwaar voelt/is. Het wordt echt klinisch, prestatiedruk, babymaken, artsen er bij. Het gezellige is er wel af zeg maar. Goed om je hier bewust van te zijn, en te blijven praten met elkaar.
Hier wordt inderdaad weinig over gesproken. Een man staat wat dat betreft gigantisch aan de zijlijn tijdens een iui, ivf of icsi traject. Denk je dat het voor hun leuk is om te zien dat hun vrouw alle spuiten moet zetten, echo's, inseminaties, puncties en terugplaatsingen moet ondergaan? Nee, hun staan er maar "een beetje bij" en kunnen niks doen. Ze zijn wat dat betreft wat machteloos. Als ze zien dat hun partner kapot gaat van de pijn tijdens een punctie, of spuiten kunnen ze helemaal niks. Hun hoeven "alleen maar" in een potje te kwakken. En nee, dit is ook niet alles. Mijn vriend vind het verschikkelijk, niks leuks of geils aan. En wat een onzekerheid als hij het "te weinig" vind... Of als de aantallen daadwerkelijk wat weinig blijken na het opwerken. En wat dacht je er van, hoe het voor de man is als hun vrouw strak staat van de hormonen? Ik kan je vertellen, ik word een regelrechte heks van de hormonen. Op dit moment zit ik alleen nog maar aan de anticonceptiepil, en dat is al vreselijk. Ik hou m'n hart vast voor de spuit hormonen straks! (Ben al bekend met menopur en pregnyl, ook geen pretje. Maar straks spuit ik decapeptyl, menopur, ovitrelle en na de punctie Utrogestan. En spuit dit langer dan bij iui). En je reageert je af op de gene die het dichtst bij je staat..... Nee, die mannen hebben het echt niet makkelijk ook. En dit wordt na mijn inziens, veel te vaak "vergeten".
Even het gehele traject er bij gepakt ipv alleen "het kwakken in een potje". Sorry hoor! 😂🙈.
Ik vind het helemaal top dat jullie ziekenhuis hier aandacht aan geeft.
Ik werk zelf op de fertiliteitsafdeling van een ziekenhuis en het klopt wat je schrijft, sommige mannen hebben hier inderdaad moeite mee. Ik weet dat partners hierover vaak lacherig doen en denken dat ze het inderdaad maar makkelijk hebben in vergelijking met ons - en dat is ook wel zo - maar dat wil daarom niet zeggen dat het voor hen plotseling een walk-in-the-park is. Soms moeten mannen bij ons ter plekke produceren en er zijn er elke week een aantal bij wie het gewoon NIET lukt. Je kunt je niet voorstellen hoe groot de druk op sommige mannen is, en die druk maakt uiteraard dat mannen niet kunnen klaarkomen (draai de rollen maar eens om).
Ik vind het fantastisch dat jullie ziekenhuis hier aandacht aan besteedt, want voor sommige koppels IS dit inderdaad een issue. Succes op de weg die voor jullie ligt!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (6) Verversen