Na de mislukte 1e poging (missed abortion 12 weken en mislukte terugplaatsing cryo) zijn wij ons gaan oriënteren op een consult in België. Van familieleden die in dezelfde situatie zaten goede verhalen gehoord, en gezien we het vertrouwen een beetje kwijt zijn, hopen we dat ze daar wat verder kijken voor ons. In ons eigen ziekenhuis gaat het allemaal best vlug vlug en heb ik het idee dat ze niet lang stil staan bij iedere unieke situatie, maar een soort “one procedure fits all” mindset hebben. Ik wil niet onze pogingen verspillen als er misschien dingen zijn die over het hoofd worden gezien. Maar nu… ze hebben bij die Belgische arts een hele lang wachtlijst en het eerste consult kan pas over 2 maanden. In Nederland kan ik over 2 weken al starten met de pil en een nieuwe ICSI poging opstarten voor over 1,5 maand. Als ik wacht tot het Belgische consult en besluit toch in Nederland door te gaan, kom ik uit in de zomerstop en zal het pas weer rond september kunnen opstarten. Dus in oktober ongeveer dan de punctie. Dat duurt nog een eeuwigheid! En wie weet hoe lang het nog duurt voordat we iets zouden kunnen opstarten in België…
Het gaat alle kanten op in m’n hoofd. Ik wil niet wachten. Het was de 1e keer toch ook gelukt? Ja een miskraam. Maar misschien was dat eenmalig. Aan de andere kant. Want nou als de 2e poging zo verdampt en we in België veel meer kans hebben.
Ik weet het niet. Vind het erg lastig beslissen. Vind het ook erg confronterend dat ik - als ik ervoor kies te wachten - tegen die tijd 30 word terwijl ik hier m’n eerste kinderwens post deed toen ik 26 was 😩 En toen vroeg ik me af of ik niet te jong was en niet beter nog even kon wachten, pfff. Nou die grijze haren zijn er al hoor, nu nog die baby 😅
Ik zou wachten. Hoor zo veel goede verhalen over het buitenland. Daar wordt meer naar jou gekeken en inderdaad niet dit zijn de procedures en zo gaan we het doen. Het blijft persoonlijk natuurlijk, maar mijn eigen insteek was vooral dat ik het mezelf niet zo goed zou vergeven als ik niet alles geprobeerd had wat in mijn macht lag. Dus stel je doet nu een tweede poging terwijl je op de wachtlijst staat en je hebt vrijwel geen eitjes en daarna nog minder bevruchtingen. Dat kan natuurlijk in België ook gebeuren, maar wetende dat de zorg daar mogelijk beter is, hoe zou je je dan voelen als je poging twee zonder succes hier hebt gedaan?
Misschien een rare opmerking, maar kan je niet alvast op de wachtlijst voor België, zodat je daar over 2 maand terecht kunt en tussentijds ook die poging in Nederland doen? Of is dat niet mogelijk?
Ik zou wachten, maar dat zeg ik als buitenstaander. Ik zou niet in de positie willen komen van wat als ik toch naar België gegaan was. Maar goed, ik zeg dit natuurlijk van een afstand.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (5) Verversen