Zou jij op je 38e nog voor een derde gaan? Mijn andere kinderen zijn 5 en 7, dus we krijgen steeds meer vrijheid wat we dan weer zouden opgeven. Maar het lijkt me ook heel leuk, nog een kindje erbij. Het voelt als een nu of nooit beslissing, maar ik blijf twijfelen vanwege de gezondheidsrisico's bij een zwangerschap op latere leeftijd en het leeftijdsverschil met de andere kinderen. Is er iemand die dit herkent en wat waren je redenen om er wel of niet voor te gaan?
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb buiten mijn leeftijd om geen gezondheidsrisico's, maar lees toch vaak dat de risico's op fysieke problemen bij het kindje wel toeneemt naarmate de moeder ouder wordt en ook is in de zwangerschap het risico op complicaties voor de moeder groter. Maar goed, ik heb ook wel eens tabelletjes gezien waaruit bleek dat de risico's toenemen, maar alsnog niet heel groot zijn. Over het leeftijdsverschil met de andere kinderen: qua drukte en belasting lijkt me een groter leeftijdsverschil juist prettiger, maar qua uitjes e.d. weer lastiger.
Ben wel heel benieuwd wat jullie gaan doen eigenlijk. Zelf wel er voor gegaan en proberen nu voor een 3e kindje. Oudste is 8 en de tweede is 3 jaar. Zelf bijna 38. Het bleef bij mij aanwezig, toch nog graag een kindje te willen. Nu maar duimen of het ook lukt!
2 weken voor mijn 37e ben ik voor het eerst moeder geworden. Was superblij dat we überhaupt een kind hebben kunnen krijgen! Perfecte zwangerschap gehad. Nu ben ik 42,5 en we zijn nog altijd bezig voor een 2e kindje. Als het goed voelt zou ik er zeker voor gaan!
Persoonlijk zou ik er zeker voor gaan! Mocht ik ooit een 3e of 4e willen, zou dat ook rond die leeftijd zijn. Ben pas moeder geworden na mijn dertigste.
Ik ben 36 en zwanger van ons 4e kindje. Dit is een cadeautje en ze scheelt straks 7 jaar met de jongste. Heel eerlijk: de andere zwangerschappen deed ik fluitend en deze vind ik wel wat pittiger, al mag ik op zich nog niet klagen, want heb ‘gewoon’ nog kunnen werken tot 36 wk. Ik zie de voordelen tot nu toe wel vh feit dat de anderen groter zijn. Ze kunnen meer helpen en ik kan ze meer uitleggen dat ik me bijv een dag niet zo goed voel.
Ik ook op 35/36 zwanger van de 4e. Ons meisje is nu net een half jaar ze scheelt 5.5 jaar met onze 3e 8 met de 2e en 10 met de oudste.
Ik kon deze zwangerschap als enige keer tot de 36 weken doorwerken maar ik vond het fysiek echt een stuk zwaarder. Ik voelde aan alles dat mijn lijf het hard te halen had. Geen conditie en mijn hart had het maar zwaar die tikte overuren.
Ik zou er persoonlijk zelf niet meer voor gaan. MAAR ik werd moeder op mijn 19e ,21e en 31e bij de laatste. (Was ook wel de grens voor mij qua leeftijd omdat wij heel jong ouders werden).
Qua leeftijd verschil maakt het niet uit . Mijn kinderen zijn nu 14,12 en 2,5 jaar. De oudste twee zijn stapelgek op hun broertje en hij op hun. Ondanks leeftijdsverschil hebben ze wel een hele leuke band met zijn drieën. De kleinste kijkt enorm op tegen zijn broers.
Qua jou leeftijd kan het nog gerust. Zijn zoveel vrouwen die dan pas beginnen met kinderen. Ik vind het echt oud bijna 40 jaar en dan nog een baby. maar dat is logisch omdat ik zo jong was
Ik heb er laatst net een blog over geschreven. Je zou die wel kunnen lezen. Wij gaan er iig voor! Hebben de knoop pas doorgehakt. Ik was heel jong toen ik de 2 oudste kinderen kreeg uit mijn vorige relatie. Toen ik een vriend kreeg die nog graag kinderen wou zijn we er samen voor gegaan. Na 5 miskramen is op mijn 35e ons zoontje geboren. We hebben een hele poos gedacht dat het bij 1 van ons samen zou blijven, maar de twijfel sloeg ineens toe. Mijn dochter van 17 woont op kamers en zoon van 15 woont bij zijn vader. Ons zoontje is nu veel alleen. Dus hoe mooi is het dan dat hij ook een broertje/zusje zou krijgen. En we hebben genoeg liefde te geven. Zo'n klein frummeltje erbij zou ons leven wel compleet maken. Door de miskramen en mijn fysieke gesteldheid (erge bekkeninstabiliteit vorige zwangerschap) twijfelden we echt wel. En ook door mijn leeftijd idd. En de reacties van de omgeving. Maar het is ons leven en het loopt wel los. Ik zou nu wel de nipt test doen, vorige keer niet gedaan. En we gaan geen vruchtvaarheidsbehandelingen e.d doen. Dus we duimen!
Ik zou zelf zeker niet meer voor een derde gaan maar dat heeft meer een medisch aspect dan een leeftijdsaspect (na twee zwangerschappen met zwangerschapsdiabetes was ik er wel klaar mee en ik geniet van mijn twee jongens).
Ik was 36,5 toen onze derde geboren werd. Dat was geen probleem. Ik vond de zwangerschap wel erg pittig. Maar ik had haar niet willen missen. Voor ons was het wel zo, dat mocht ze gehandicapt zijn geweest, dan was ze ook welkom geweest. Dat was nl óns risico. Wij kiezen voor een kindje. Dan ontvangen we het ook in liefde zoals het komt... Mijn moeder was dik over de 40 toen mijn zusje geboren werd. Als het spontaan lukt, zie ik geen reden om het niet te doen. Persoonlijk zou ik in deze situatie niet een medisch traject volgen wanneer het dan niet lukt. Ergens denk ik dan, soms weet je lijf het beter waarom iets wel of niet komt... Maar goed, dat lijkt mij nu niet aan de orde. (En voor iemand zich hierdoor aangevallen voelt: ik spreek echt voor mezelf, niet voor hoe anderen dit zouden moeten doen. Ik begrijp heeel goed hoe sterk het verlangen kan zijn. Dus geen enkele veroordeling in deze...)
Niet helemaal dezelfde situatie, maar ik ben 37 en zal bevallen als ik 38 ben, van mijn eerste kindje. Ik ben nu 18+4 weken zwanger en behalve veel misselijkheid in het begin, voel ik me helemaal goed en zijn ook al mijn waardes goed/NIPT in orde etc. Welke risico's ben jij vooral bang voor?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (13) Verversen